Meer dan 300 dagen.. Meer dan 300 dagen is het geleden dat ik hier nog een bericht achterliet, een wedstrijd heb gelopen, of zelf maar getraind voor een sportief doel. Afgelopen jaar heeft het leven voor mij een immens grote omwenteling doorgemaakt. Daar waar ik de afgelopen vijf jaar mijn leven aan heb gegeven, al mijn vrije tijd en energie heb ingestoken heb ik noodgedwongen (tijdelijk) een halt moeten toeroepen. Ik wou ook naast de sport een job uitoefenen waar ik voldoening uithaal en waar ik mijn ambities en carrière mogelijkheden ten volle in kan uitbuiten. Wanneer ik afgelopen jaar voor velen van de aardbodem was verdwenen zat ik in mijn studieboeken of op schoolbanken. Na het afleggen van examens en het afstuderen vond ik een job. Een nieuwe werkplek waar ik kan bouwen aan een toekomst. Deze toekomst begint voor mij op 1 november. Niet alleen op professioneel vlak.. Maar ook in de sport maak ik mijn comeback!!
Triatlon hoor ik jullie denken.. Voorlopig niet. Afgelopen jaar heb ik niet echt veel getraind, de conditie een beetje onderhouden. Met heel erg veel ups en downs. Voor het eerst ben ik door diepe dalen geweest. Misschien nog meer dan toen ik een jaar geblesseerd aan de kant stond. Maar nu.. Met een nieuwe job, een andere structuur, Maar vooral, thuis kunnen komen zonder dat het werk mee naar huis komt zal voor mij een grote vrijheid betekenen.
Wat ga ik doe.. Eerst en vooral meer trainen, meer lopen, meer fietsen, terug dat zwembad opzoeken. Het plezier in het sporten terug vinden door datgene te doen wat ik eigenlijk vroeger nooit deed. Mountainbiken, stratenlopen, trailruns en obstacleruns,.. Maar niet zomaar voor het plezier, het competitiebeest in mij is alleen maar groter geworden. Dus naast vooral de conditie terug opbouwen wil ik me min of meer gaan specialiseren in hindernisraces a la genre Strong Viking, Gladiatorrun, Spartacusrun . Blijkbaar bestaan er daar ook Europese kampioenschappen, Wereldkampioenschappen in.. Als ik dit zelf lees begint het natuurlijk te kriebelen. Het lopen heb ik grotendeels onderhouden. Dus ik geloof dat dit een van mijn troeven is. Naast het pure hardlopen is er ook het fysieke onderdeel, de hindernissen. Ik wist dat ik een stuk sterker moest worden daarvoor, dat ik aan spierkracht moest winnen. Wat is er dan beter dan Crossfit. Zogezegd zo gedaan.. Ik schreef me in bij MSA, Military Sports Academy. Ongelooflijk hoe Kwinten en Geoffry ervoor gezorgd hebben dat ik fysiek heel wat sterker ben geworden. Maar vooral, blessurevrij.. En ik denk dat het dit is dat hen zo uniek maakt.. Want ik weet als geen ander hoe blessures worden veroorzaakt. Deze nieuwe structuur, in combinatie met de steun van mijn vriendin is meer dan een uitgelezen kans! Bedankt aan iedereen die altijd in mij is blijven geloven.
En dan hebben we nog Flanders Project Team, die gasten hebben me ook een jaar moeten missen.. De komende jaren is het tijd om die schade wat in te halen. Dat wil zeggen dat ik terug actiever zal worden in het stratenlopen. Het zijn die momenten dat ik echt wel gemist heb. Te beginnen met de Donkmeerloop in Berlare, een organisatie van het Flanders Project Team, maar vooral van Jente Samson.
Hoog tijd om die positieve spiraal verder te zetten, hoog tijd om terug sportief uit te pakken!
Stay tuned!! En tot op de eerste wedstrijden!
Triatlon hoor ik jullie denken.. Voorlopig niet. Afgelopen jaar heb ik niet echt veel getraind, de conditie een beetje onderhouden. Met heel erg veel ups en downs. Voor het eerst ben ik door diepe dalen geweest. Misschien nog meer dan toen ik een jaar geblesseerd aan de kant stond. Maar nu.. Met een nieuwe job, een andere structuur, Maar vooral, thuis kunnen komen zonder dat het werk mee naar huis komt zal voor mij een grote vrijheid betekenen.
Wat ga ik doe.. Eerst en vooral meer trainen, meer lopen, meer fietsen, terug dat zwembad opzoeken. Het plezier in het sporten terug vinden door datgene te doen wat ik eigenlijk vroeger nooit deed. Mountainbiken, stratenlopen, trailruns en obstacleruns,.. Maar niet zomaar voor het plezier, het competitiebeest in mij is alleen maar groter geworden. Dus naast vooral de conditie terug opbouwen wil ik me min of meer gaan specialiseren in hindernisraces a la genre Strong Viking, Gladiatorrun, Spartacusrun . Blijkbaar bestaan er daar ook Europese kampioenschappen, Wereldkampioenschappen in.. Als ik dit zelf lees begint het natuurlijk te kriebelen. Het lopen heb ik grotendeels onderhouden. Dus ik geloof dat dit een van mijn troeven is. Naast het pure hardlopen is er ook het fysieke onderdeel, de hindernissen. Ik wist dat ik een stuk sterker moest worden daarvoor, dat ik aan spierkracht moest winnen. Wat is er dan beter dan Crossfit. Zogezegd zo gedaan.. Ik schreef me in bij MSA, Military Sports Academy. Ongelooflijk hoe Kwinten en Geoffry ervoor gezorgd hebben dat ik fysiek heel wat sterker ben geworden. Maar vooral, blessurevrij.. En ik denk dat het dit is dat hen zo uniek maakt.. Want ik weet als geen ander hoe blessures worden veroorzaakt. Deze nieuwe structuur, in combinatie met de steun van mijn vriendin is meer dan een uitgelezen kans! Bedankt aan iedereen die altijd in mij is blijven geloven.
En dan hebben we nog Flanders Project Team, die gasten hebben me ook een jaar moeten missen.. De komende jaren is het tijd om die schade wat in te halen. Dat wil zeggen dat ik terug actiever zal worden in het stratenlopen. Het zijn die momenten dat ik echt wel gemist heb. Te beginnen met de Donkmeerloop in Berlare, een organisatie van het Flanders Project Team, maar vooral van Jente Samson.
Hoog tijd om die positieve spiraal verder te zetten, hoog tijd om terug sportief uit te pakken!
Stay tuned!! En tot op de eerste wedstrijden!
Page No 1. Een voorwoord van de schrijver.
2015 was zwaar, lastig, afzien, doorbijten, opbouwen, keuzes maken, prioriteiten stellen, maar ook leerrijk, interessant, uitdagend, genieten,..
Op sportief vlak maakte ik reuzensprongen na het blessure jaar in 2014. Meer nog, ik had gevonden waar ik goed in was, en waar ik echt van kon genieten.
Ik heb ook geleerd dat ik echt ergens naar toe kan leven, maar ook dat sport niet alles is in het leven. Dit laatste heb ik vooral de laatste maanden moeten ontdekken. Als gedreven "amateur" atleet weet ik nu dat je van de triatlonsport nooit zal kunnen leven. En dat je daarnaast nog ergens geld moet verdienen om een leven op te bouwen. In dat leven naast de sport wil ik ook gelukkig zijn en een zekere carrière uitbouwen. Een job vinden waarbij ik elke dag met plezier naar het werk ga en waarin ik mijn ambities in kwijt kan. Ik zegde het leven als redder vaarwel en sloeg sinds oktober een totaal andere weg in.
De combinatie met het trainen is wel een pak zwaarder, maar op lange termijn zal het de keuze waard geweest zijn.. 2016 zal dus een jaar worden waarbij ik even zal moeten doorbijten, de juiste keuzes zal moeten maken en op zoek gaan naar het juiste evenwicht. Tussen een sportief, professioneel als privéleven. Het geven en nemen principe zal dus een meer dan bepaalde rol spelen.
Tussen de lijnen door kan je misschien opmerken dat mijn ambities wat lager liggen. Het tegendeel is echter waar. 2016 zal een jaar worden waarbij ik sportief beter zal proberen doen. 70.3 Ironman wedstrijden zijn gewoon te mooi om op te geven. Ik deed er reeds 2 en het waren telkens onvergetelijke ervaringen.
In 2016 zal ik een gelijkaardig programma afwerken als 2015. Aix-en-provence, EK duatlon en enkele Belgische wedstrijden. Dit voor het eerste deel van het seizoen.
Juist nog even iedereen bedanken die er voor mij was afgelopen jaar, zonder jullie was dit nooit mogelijk geweest!!
Happy New Year!!
Op sportief vlak maakte ik reuzensprongen na het blessure jaar in 2014. Meer nog, ik had gevonden waar ik goed in was, en waar ik echt van kon genieten.
Ik heb ook geleerd dat ik echt ergens naar toe kan leven, maar ook dat sport niet alles is in het leven. Dit laatste heb ik vooral de laatste maanden moeten ontdekken. Als gedreven "amateur" atleet weet ik nu dat je van de triatlonsport nooit zal kunnen leven. En dat je daarnaast nog ergens geld moet verdienen om een leven op te bouwen. In dat leven naast de sport wil ik ook gelukkig zijn en een zekere carrière uitbouwen. Een job vinden waarbij ik elke dag met plezier naar het werk ga en waarin ik mijn ambities in kwijt kan. Ik zegde het leven als redder vaarwel en sloeg sinds oktober een totaal andere weg in.
De combinatie met het trainen is wel een pak zwaarder, maar op lange termijn zal het de keuze waard geweest zijn.. 2016 zal dus een jaar worden waarbij ik even zal moeten doorbijten, de juiste keuzes zal moeten maken en op zoek gaan naar het juiste evenwicht. Tussen een sportief, professioneel als privéleven. Het geven en nemen principe zal dus een meer dan bepaalde rol spelen.
Tussen de lijnen door kan je misschien opmerken dat mijn ambities wat lager liggen. Het tegendeel is echter waar. 2016 zal een jaar worden waarbij ik sportief beter zal proberen doen. 70.3 Ironman wedstrijden zijn gewoon te mooi om op te geven. Ik deed er reeds 2 en het waren telkens onvergetelijke ervaringen.
In 2016 zal ik een gelijkaardig programma afwerken als 2015. Aix-en-provence, EK duatlon en enkele Belgische wedstrijden. Dit voor het eerste deel van het seizoen.
Juist nog even iedereen bedanken die er voor mij was afgelopen jaar, zonder jullie was dit nooit mogelijk geweest!!
Happy New Year!!
“Do not pray for an easy life, pray for the strength to endure a difficult one”
Seizoen 2015 is officieel op zijn einde gelopen. De zomerkledij, wedstrijduitrusting en de spartaanse trainingsschema's gaan terug voor enkele maanden de kast in. In plaats daarvan gaan we meermaals per week naar de frituur en feesten we tot ze ons ondersteunend terug naar huis moet slepen.. LOL.
Mijn seizoen was goed. Punt. Zeer constant, ontzettend veel progressie na een jaar vol blessure in 2014. Een uitschieter van formaat zat er niet tussen, telkens vond ik dat ik wel ergens beter had kunnen doen, of iets had laten liggen. Maar ik moet toegeven dat ik mezelf telkens heb overtroffen, en dat toen ik 10 maanden geleden voor het eerst terug mijn loopschoenen aantrok nooit had durven voorspellen dat ik op het WK 70.3 Ironman zou hebben gestaan.
Ondertussen wenkt seizoen 2016.. Dit is een andere koek.
Sinds oktober heb ik een nieuwe job, geen werk in shiften meer, waarbij ik zeeën van tijd had om te trainen.
Maar in plaats daarvan begint mijn dag om 06.00 en meestal kan je mij rond 21.00 nog steeds achter mijn bureau vinden.
Elke dag probeer ik wel en uurtje met een beetje geluk 2 uurtjes tijd te maken om iets van fysieke activiteit te hebben.
1 positief punt is wel dat ik elke zaterdag en zondag voormiddag thuis ben, en deze staan dan ook volledig in teken van mijn trainingen.
Hoewel ik de komende maanden of zelfs het komende jaar zeer veel zal moeten opofferen zal het allemaal de moeite waard zijn.
Wie dit leest zal al zitten denken, van goede prestaties zal er dit jaar niet veel in huis komen..
Aan mij om het tegendeel te bewijzen. Ik ben er rotsvast van overtuigd, dat met de juiste omkadering, de juiste ingesteldheid, met goede planning/structuur en efficiënt trainen ik nog grote stappen kan zetten komend jaar. Aan de motivatie zal het zeker niet liggen, want die barst bijna uit zijn voegen.
De winter staat in teken van de conditie scherp te houden, veel te trainen. Afgewisseld met enkele stratenlopen of crossen. Eventueel een run&bike of een crossduatlon. Amusement in de wedstrijden is prioriteit deze winter. Het programma in het zomerseizoen van 2016 ligt nog niet vast. Dat ik terug zal aantreden op het 70.3 Ironmancircuit is wel al een zekerheid.
Train ze!
Mijn seizoen was goed. Punt. Zeer constant, ontzettend veel progressie na een jaar vol blessure in 2014. Een uitschieter van formaat zat er niet tussen, telkens vond ik dat ik wel ergens beter had kunnen doen, of iets had laten liggen. Maar ik moet toegeven dat ik mezelf telkens heb overtroffen, en dat toen ik 10 maanden geleden voor het eerst terug mijn loopschoenen aantrok nooit had durven voorspellen dat ik op het WK 70.3 Ironman zou hebben gestaan.
Ondertussen wenkt seizoen 2016.. Dit is een andere koek.
Sinds oktober heb ik een nieuwe job, geen werk in shiften meer, waarbij ik zeeën van tijd had om te trainen.
Maar in plaats daarvan begint mijn dag om 06.00 en meestal kan je mij rond 21.00 nog steeds achter mijn bureau vinden.
Elke dag probeer ik wel en uurtje met een beetje geluk 2 uurtjes tijd te maken om iets van fysieke activiteit te hebben.
1 positief punt is wel dat ik elke zaterdag en zondag voormiddag thuis ben, en deze staan dan ook volledig in teken van mijn trainingen.
Hoewel ik de komende maanden of zelfs het komende jaar zeer veel zal moeten opofferen zal het allemaal de moeite waard zijn.
Wie dit leest zal al zitten denken, van goede prestaties zal er dit jaar niet veel in huis komen..
Aan mij om het tegendeel te bewijzen. Ik ben er rotsvast van overtuigd, dat met de juiste omkadering, de juiste ingesteldheid, met goede planning/structuur en efficiënt trainen ik nog grote stappen kan zetten komend jaar. Aan de motivatie zal het zeker niet liggen, want die barst bijna uit zijn voegen.
De winter staat in teken van de conditie scherp te houden, veel te trainen. Afgewisseld met enkele stratenlopen of crossen. Eventueel een run&bike of een crossduatlon. Amusement in de wedstrijden is prioriteit deze winter. Het programma in het zomerseizoen van 2016 ligt nog niet vast. Dat ik terug zal aantreden op het 70.3 Ironmancircuit is wel al een zekerheid.
Train ze!
5de van de wereld, Agegroup 18-24 @ IRONMAN World Championship 70.3!!!
Het wereldkampioenschap Ironman 70.3 in Zell Am See (AUT) kan je vergelijken met de Mythische Ironman van Hawaii. Uiteraard is Hawaii veel groter, indrukwekkender en heeft zoveel meer geschiedenis. Maar hier in Zell am See staan alleen de allerbeste van de wereld aan de start. In mijn agegroup werden enkel de eerste 2 van elke kwalificatiewedstrijd ter wereld geselecteerd. De startlijst van de pro's was ontzettend indrukwekkend. (Gomez, Frodeno, Kienle). Omdat dit kampioenschap voor het eerst op Europese bodem plaatsvond was het een unieke kans om hier aan de start te staan. De locatie was top! Het heldere water van Lake Zell. Fietsen en lopen tussen de bergen, in een bijna surrealistische wereld. Prachtig decor.
Maanden van voorbereiding gingen vooraf, alles in teken van deze ene wedstrijd. Momenten dat het moeilijk ging, momenten dat ik ontzettend genoot van training, momenten van opoffering, momenten alleen op training of momenten samen met andere of met Evelin. Ze waren elke seconde waard. Want deze wedstrijd is er eentje dat ik nooit zal vergeten. Vooral dan omdat dit voor mij de zwaarste wedstrijd ooit was.
Het begon met zwemmen. Ik startte snel, en eenmaal ik mijn ritme vond kon ik vlot zwemmen. Achter mij lag er niet direct iemand dus ik moest mee met de groep voor mij. Na ongeveer 800m zwemmen verloor ik de voeling met deze groep en kwam ik alleen te liggen. Het ideale scenario kon ik al langs de kant schuiven. Ik bleef een zo hoog mogelijk tempo zwemmen en na 27'33 kon ik voet aan wal zetten. Een minuut beter gezwommen dan in Aix.
In het fietsen zette ik me in het spoor van 2 andere, weliswaar op reglementaire afstand. (Wat trouwens niet van iedereen kon gezegd worden. De hele wedstrijd door reden atleten in volledige pelotons. Shame on you! Mogen deelnemen aan een WK en dan nog vals spelen).
Maar soit, frustraties aangezien er zo atleten waren die 90km lang profiteerden. Meer juryleden op het parcours, zet een camera op elke motard,en bij duidelijke overtreding een onmiddellijke DSQ.!!
Terug over naar de wedstrijd, De eerste 21km werden afgelegd met een gemiddelde van bijna 44km/u. Het ging echt zo ontzettend snel.
Op de klim van 13km kon ik 100den atleten inhalen. Er reed me echter niemand voorbij in het naar boven rijden dus dat was zeer goed voor de moraal.
Ondertussen ging de temperatuur boven de 30 graden en was afkoeling zoeken en voldoende drinken ontzettend belangrijk.
In de afdaling werd ik vaak gehinderd door de vele atleten op het parcours. In het stuk tussen de afdaling en Zell am see kon ik de motor nog zeer goed laten draaien met een gemiddelde van meer dan 42 km/u. Na km 77, in het deel rond Kaprun ging het licht ineens uit. Ik kon mijn tempo niet meer houden en moest de 3 atleten waarbij ik in de buurt zat laten rijden. Nu begon ik voor het eerst echt af te zien. Het parcours werd er niet gemakkelijker op met een paar klimmetjes en een vrij bochtig parcours. Ik telde elke minuut af en kroop bij wijze van spreken naar de tweede wissel. Ik verloor in dit laatste stuk ontzettend veel tijd.
Het lopen... Ik balanceerde de eerste 11km op het randje van crashen. Ik voelde me verschrikkelijk, alles deed ongelooflijk veel pijn, mijn lichaam was oververhit en het licht ging bijna uit.. Ik liep van waterpost naar waterpost. Probeerde terug bij te vullen en af te koelen. Opgeven staat echter niet in mijn woordenboek, ik bleef pushen. Vooral dankzij de supporters, mijn ouders, Evelin en mijn coach die van thuis uit ongetwijfeld op het puntje van het stoel aan het mee volgen waren.
Op het punt dat ik bijna ging breken duwde ik door en kon terug versnellen. Ik liep nog op 2 minuten van de top 10. Elke keer als ik tussentijden doorkreeg ging er tijd af. Tot ik uiteindelijk in de top 10 kwam, Alles lag zeer dicht bij elkaar. Zo kon ik in de laatste kilometers nog wat plaatsen goed maken..
5de plaats in mijn agegroup! 54ste overall. Top 20 van alle agegroupers. In resultaat waar ik vooraf had voor getekend.
Maar ik besef ook dat dit niet de ideale wedstrijd was. In het zwemmen alleen, teveel volk in het fietsen, de man met de hamer op kilometer 77. De ontzettend moeizame eerste helft in het lopen. Ooit vallen alle puzzelstukjes perfect samen..
Met andere woorden, mijn progressiemarge is nog zeer groot. Op elk vlak kan er nog vooruitgang worden gemaakt!
Dankjewel! Voor iedereen die steeds in mij is blijven geloven, voor iedereen die hier deel van heeft uitgemaakt en mij heeft gesteund.
Maanden van voorbereiding gingen vooraf, alles in teken van deze ene wedstrijd. Momenten dat het moeilijk ging, momenten dat ik ontzettend genoot van training, momenten van opoffering, momenten alleen op training of momenten samen met andere of met Evelin. Ze waren elke seconde waard. Want deze wedstrijd is er eentje dat ik nooit zal vergeten. Vooral dan omdat dit voor mij de zwaarste wedstrijd ooit was.
Het begon met zwemmen. Ik startte snel, en eenmaal ik mijn ritme vond kon ik vlot zwemmen. Achter mij lag er niet direct iemand dus ik moest mee met de groep voor mij. Na ongeveer 800m zwemmen verloor ik de voeling met deze groep en kwam ik alleen te liggen. Het ideale scenario kon ik al langs de kant schuiven. Ik bleef een zo hoog mogelijk tempo zwemmen en na 27'33 kon ik voet aan wal zetten. Een minuut beter gezwommen dan in Aix.
In het fietsen zette ik me in het spoor van 2 andere, weliswaar op reglementaire afstand. (Wat trouwens niet van iedereen kon gezegd worden. De hele wedstrijd door reden atleten in volledige pelotons. Shame on you! Mogen deelnemen aan een WK en dan nog vals spelen).
Maar soit, frustraties aangezien er zo atleten waren die 90km lang profiteerden. Meer juryleden op het parcours, zet een camera op elke motard,en bij duidelijke overtreding een onmiddellijke DSQ.!!
Terug over naar de wedstrijd, De eerste 21km werden afgelegd met een gemiddelde van bijna 44km/u. Het ging echt zo ontzettend snel.
Op de klim van 13km kon ik 100den atleten inhalen. Er reed me echter niemand voorbij in het naar boven rijden dus dat was zeer goed voor de moraal.
Ondertussen ging de temperatuur boven de 30 graden en was afkoeling zoeken en voldoende drinken ontzettend belangrijk.
In de afdaling werd ik vaak gehinderd door de vele atleten op het parcours. In het stuk tussen de afdaling en Zell am see kon ik de motor nog zeer goed laten draaien met een gemiddelde van meer dan 42 km/u. Na km 77, in het deel rond Kaprun ging het licht ineens uit. Ik kon mijn tempo niet meer houden en moest de 3 atleten waarbij ik in de buurt zat laten rijden. Nu begon ik voor het eerst echt af te zien. Het parcours werd er niet gemakkelijker op met een paar klimmetjes en een vrij bochtig parcours. Ik telde elke minuut af en kroop bij wijze van spreken naar de tweede wissel. Ik verloor in dit laatste stuk ontzettend veel tijd.
Het lopen... Ik balanceerde de eerste 11km op het randje van crashen. Ik voelde me verschrikkelijk, alles deed ongelooflijk veel pijn, mijn lichaam was oververhit en het licht ging bijna uit.. Ik liep van waterpost naar waterpost. Probeerde terug bij te vullen en af te koelen. Opgeven staat echter niet in mijn woordenboek, ik bleef pushen. Vooral dankzij de supporters, mijn ouders, Evelin en mijn coach die van thuis uit ongetwijfeld op het puntje van het stoel aan het mee volgen waren.
Op het punt dat ik bijna ging breken duwde ik door en kon terug versnellen. Ik liep nog op 2 minuten van de top 10. Elke keer als ik tussentijden doorkreeg ging er tijd af. Tot ik uiteindelijk in de top 10 kwam, Alles lag zeer dicht bij elkaar. Zo kon ik in de laatste kilometers nog wat plaatsen goed maken..
5de plaats in mijn agegroup! 54ste overall. Top 20 van alle agegroupers. In resultaat waar ik vooraf had voor getekend.
Maar ik besef ook dat dit niet de ideale wedstrijd was. In het zwemmen alleen, teveel volk in het fietsen, de man met de hamer op kilometer 77. De ontzettend moeizame eerste helft in het lopen. Ooit vallen alle puzzelstukjes perfect samen..
Met andere woorden, mijn progressiemarge is nog zeer groot. Op elk vlak kan er nog vooruitgang worden gemaakt!
Dankjewel! Voor iedereen die steeds in mij is blijven geloven, voor iedereen die hier deel van heeft uitgemaakt en mij heeft gesteund.
Voorbeschouwing WC 70.3 Ironman Zell am See
Set your goals high and don't stop until you get there!!
Met deze woorden wil ik dit bericht beginnen.. Want aanstaande zondag is het reeds zover, de belangrijkste wedstrijd van het seizoen.
Dankzij een goede race in de 70.3 Ironman van Aix-en-Provence kon ik me kwalificeren voor het WK 70.3 Ironman in Zell am See.
Alles stond in de afgelopen maanden in het teken van deze wedstrijd. Via enkele Belgische wedstrijden zorgde ik ervoor dat de basis nog een stuk breder werd.
Nadien zorgde Coach Stefaan voor een perfect uitgekiend trainingsschema zodat de laatste weken alle inhoud hadden om perfect te kunnen pieken naar dit WK.
Toen Stefaan in het begin van mijn laatste trainingsblok zei dat het best wel pittig kon worden, wou ik nog even antwoorden dat "Pittig" ook wel eens mijn "nickname" is. Gelukkig liet ik het daarbij. Want de afgelopen weken waren echt stevig! Het is vooral dankzij mijn vriendin Evelin dat ik deze weken overleefde. Meer dan eens reed ze met de fiets mee als ik een stevige tempotraining had of een lange duurloop. "Train together - Stay together"
Ook als het even moeilijk ging wist ze me er steeds doorheen te helpen.. Dankjewel daarvoor.
Ondertussen zijn alle zware trainingen achter de rug, ben ik reeds aangekomen in Zell am See, samen met een hele delegatie supporters. Waarvoor dank om er ook bij te zijn. Aangezien het effect van supporters niet te onderschatten is. Wetende dat er mensen achter jou staan, er zijn voor jou, doet ongelooflijk veel deugd.
Samen met Francois Humblet verkende ik reeds grote delen van het parcours. Altijd fijn om met andere atleten op stap te gaan en te leren hoe zij het in het leven staan.
Hoe ik de wedstrijd zie is heel eenvoudig. Ik heb er namelijk alles voor gedaan wat ik kan, werkte het trainingsschema nagenoeg perfect af, zonder stappen over te slaan. De coach verzekerde mij dat ik er dus klaar voor ben, meer nog, dat ik er zal staan en dat ik ga knallen! Als ik een iemand met mijn ogen dicht vertrouw dan is het wel Stefaan. Het zwemmen, gewoon hard gaan. Zwemmen voor mijn leven en het tijdsverlies proberen te beperken.
Op die fiets, zal ik dankzij Tritraining en slipstream wheels kunnen vliegen over de wegen in het Oostenrijks gebergte. Na ongeveer 20km is er een stevige klim die me wel moet liggen. Daarna een lange en snelle afdaling waar ik met mijn lagere gewicht misschien eerder in het nadeel ben. Om dan doorheen het dal te cruisen richting Zell am See en Kaprun. Ik vermoed dat sterke fietsers zeker het verschil kunnen maken.
Lopen zal rond het meer gebeuren, wat nagenoeg helemaal vlak is en dus ontzettend snel kan gaan.
Na deze chit chat is het natuurlijk fijn om te weten wat mijn ambities zijn..
Top 10 in mijn agegroup (18-24). Een zwemtijd rond de 28' - een fietstijd beter dan 2u25 en een halve marathon in ...
We zien wel.. Raceday is zondag, te volgen via de livestream op ironman.com! Start om 11u15.
Bedankt aan iedereen die het mogelijk gemaakt heeft om hier te zijn!
See you on raceday!
Met deze woorden wil ik dit bericht beginnen.. Want aanstaande zondag is het reeds zover, de belangrijkste wedstrijd van het seizoen.
Dankzij een goede race in de 70.3 Ironman van Aix-en-Provence kon ik me kwalificeren voor het WK 70.3 Ironman in Zell am See.
Alles stond in de afgelopen maanden in het teken van deze wedstrijd. Via enkele Belgische wedstrijden zorgde ik ervoor dat de basis nog een stuk breder werd.
Nadien zorgde Coach Stefaan voor een perfect uitgekiend trainingsschema zodat de laatste weken alle inhoud hadden om perfect te kunnen pieken naar dit WK.
Toen Stefaan in het begin van mijn laatste trainingsblok zei dat het best wel pittig kon worden, wou ik nog even antwoorden dat "Pittig" ook wel eens mijn "nickname" is. Gelukkig liet ik het daarbij. Want de afgelopen weken waren echt stevig! Het is vooral dankzij mijn vriendin Evelin dat ik deze weken overleefde. Meer dan eens reed ze met de fiets mee als ik een stevige tempotraining had of een lange duurloop. "Train together - Stay together"
Ook als het even moeilijk ging wist ze me er steeds doorheen te helpen.. Dankjewel daarvoor.
Ondertussen zijn alle zware trainingen achter de rug, ben ik reeds aangekomen in Zell am See, samen met een hele delegatie supporters. Waarvoor dank om er ook bij te zijn. Aangezien het effect van supporters niet te onderschatten is. Wetende dat er mensen achter jou staan, er zijn voor jou, doet ongelooflijk veel deugd.
Samen met Francois Humblet verkende ik reeds grote delen van het parcours. Altijd fijn om met andere atleten op stap te gaan en te leren hoe zij het in het leven staan.
Hoe ik de wedstrijd zie is heel eenvoudig. Ik heb er namelijk alles voor gedaan wat ik kan, werkte het trainingsschema nagenoeg perfect af, zonder stappen over te slaan. De coach verzekerde mij dat ik er dus klaar voor ben, meer nog, dat ik er zal staan en dat ik ga knallen! Als ik een iemand met mijn ogen dicht vertrouw dan is het wel Stefaan. Het zwemmen, gewoon hard gaan. Zwemmen voor mijn leven en het tijdsverlies proberen te beperken.
Op die fiets, zal ik dankzij Tritraining en slipstream wheels kunnen vliegen over de wegen in het Oostenrijks gebergte. Na ongeveer 20km is er een stevige klim die me wel moet liggen. Daarna een lange en snelle afdaling waar ik met mijn lagere gewicht misschien eerder in het nadeel ben. Om dan doorheen het dal te cruisen richting Zell am See en Kaprun. Ik vermoed dat sterke fietsers zeker het verschil kunnen maken.
Lopen zal rond het meer gebeuren, wat nagenoeg helemaal vlak is en dus ontzettend snel kan gaan.
Na deze chit chat is het natuurlijk fijn om te weten wat mijn ambities zijn..
Top 10 in mijn agegroup (18-24). Een zwemtijd rond de 28' - een fietstijd beter dan 2u25 en een halve marathon in ...
We zien wel.. Raceday is zondag, te volgen via de livestream op ironman.com! Start om 11u15.
Bedankt aan iedereen die het mogelijk gemaakt heeft om hier te zijn!
See you on raceday!
Voorbeschouwing Triatlon Berlare
Triatlon Berlare, ook wel het officieuze WK triatlon genoemd door iedereen die in de buurt van Berlare woont. Ook voor mij dus. Aangezien dit een van de enigste wedstrijden is die dicht in de buurt plaatsvinden en waar er hordes supporters op post zijn. De sfeer is er dus ook altijd geweldig. Je zou denken, wat kom ik in hemelsnaam doen op zo een drafting wedstrijd. Eerlijk gezegd wil ik deze wedstrijd voor geen geld ter wereld missen. Ook al weet ik dit een hele wedstrijd achtervolgen zal zijn en mijn kansen om vooraan te eindigen een stuk kleiner zijn dan in non-drafting wedstrijden.
Maar dat kan me niet deren, de triatlon in Berlare is uitstekend qua organisatie, gezellig en sfeervol. Dus supporters, zorg dat je er bij bent!
Wat verwacht ik voor mezelf...
Een eerste blik op de startlijst liet zien dat er een sterk deelnemersveld aan de start zal staan. B. Brems, A. Krug, M. Geerts, R. De Rybel, W. Monchy, E. Verstraete, D. Van Damme zijn slechts enkele namen die me het leven zuur zullen maken, en vooral dan in het zwemmen..
De achterstand in het zwemonderdeel zal ik tot een minimum moeten beperken. Om dan in het fietsen hopelijk een goede samenwerking te vinden met de andere atleten. Kan ik mijn achterstand in het fietsen deels inhalen dan opent dit perspectieven. All out in het lopen zal dan ook een must zijn om dicht bij een ereplaats te eindigen.
Over de conditie mag ik zeker niet klagen. Ik trainde de voorbije weken goed, in alle disciplines heb ik weer een stapje vooruit gezet. Alles in functie van het grote doel op het einde van het seizoen. Bij deze.. See you all on saturday!! Race time!
Ik heb er alvast ongelooflijk veel zin in!
Maar dat kan me niet deren, de triatlon in Berlare is uitstekend qua organisatie, gezellig en sfeervol. Dus supporters, zorg dat je er bij bent!
Wat verwacht ik voor mezelf...
Een eerste blik op de startlijst liet zien dat er een sterk deelnemersveld aan de start zal staan. B. Brems, A. Krug, M. Geerts, R. De Rybel, W. Monchy, E. Verstraete, D. Van Damme zijn slechts enkele namen die me het leven zuur zullen maken, en vooral dan in het zwemmen..
De achterstand in het zwemonderdeel zal ik tot een minimum moeten beperken. Om dan in het fietsen hopelijk een goede samenwerking te vinden met de andere atleten. Kan ik mijn achterstand in het fietsen deels inhalen dan opent dit perspectieven. All out in het lopen zal dan ook een must zijn om dicht bij een ereplaats te eindigen.
Over de conditie mag ik zeker niet klagen. Ik trainde de voorbije weken goed, in alle disciplines heb ik weer een stapje vooruit gezet. Alles in functie van het grote doel op het einde van het seizoen. Bij deze.. See you all on saturday!! Race time!
Ik heb er alvast ongelooflijk veel zin in!
6de @ Triatlon Kapelle op den Bos
Naar jaarlijkse gewoonte staat op 21 juli de triatlon van Kapelle od Bos op het programma. Een wedstrijd die zo goed als elk jaar op mijn wedstrijdkalender terug te vinden is. Aangezien dit mijn derde deelname is, heb deze wedstrijd zien groeien, prachtige wedstrijdlocatie, goede organisatie met elk jaar een sterker deelnemersveld.
Dit jaar was deze triatlon geen doel, maar een trainingswedstrijd op het einde van een stevig trainingsblok richting een groter doel dit jaar.
De dagen voorheen werd er nog stevig getraind, en helaas ook stevig gevallen tijdens een fietstraining. Een schaafde linkerkant van het lichaam en stijve adductoren aan beide benen waren niet ideaal om deel te nemen aan de wedstrijd. Maar ik wou me wel gaan amuseren.
Zo stond ik samen met 300 anderen aan de start. Het zwemmen was zonder wetsuit en voor mij is dit eerder een nadeel dan een voordeel. In de triatlon van Brugge van Brugge verloor ik op 1000m nog een 2-tal minuten op de snelste zwemmers. Hier was het 1500 en moest ik 3' toegeven. Ik had niet zo goed gezwommen en zat net achter een grote groep waar ik eerder in thuis hoor. Na mijn wissel was het onmiddellijk alle gas open op de fiets. Een dikke minuut voor mij zat een grote fietsgroep die stevig doorreden. Met alle moeite van de wereld probeerde ik de kloof te dichten. Helaas was dit alleen niet te doen. Na 3 ronden zaten we nog eens volop tussen de gedubbelde atleten, waardoor ik nog meer tijd verloor. Een goeie notering mocht ik nu al helemaal vergeten dacht ik.
In het lopen had ik niet de juiste focus of ingesteldheid om onmiddellijk door te duwen en er helemaal tegen aan te gaan. Ik besloot trager te starten en langzaamaan op te schuiven en te versnellen. Het was aangenaam lopen en ik voelde me steeds sterker en sterker worden. Met nog een ronde te gaan besloot ik een paar tandjes bij te steken. Ik haalde nog een handvol atleten in om uiteindelijk als 6de te eindigen. Een resultaat waarmee ik, ondanks alle omstandigheden best wel tevreden mee mag zijn. Bevestiging van mijn kunnen.
Paar conclusies:
- Zonder frisse benen starten is toch een pak lastiger.
- Meer focus en een goede instelling zijn een must
- Lopen zit goed, zonder veel training of interval loop ik mijn laatste ronde de beste tijden en algemeen heb ik de snelste looptijd.
- Zell am see.. Nog 39 dagen te gaan!!
Dit jaar was deze triatlon geen doel, maar een trainingswedstrijd op het einde van een stevig trainingsblok richting een groter doel dit jaar.
De dagen voorheen werd er nog stevig getraind, en helaas ook stevig gevallen tijdens een fietstraining. Een schaafde linkerkant van het lichaam en stijve adductoren aan beide benen waren niet ideaal om deel te nemen aan de wedstrijd. Maar ik wou me wel gaan amuseren.
Zo stond ik samen met 300 anderen aan de start. Het zwemmen was zonder wetsuit en voor mij is dit eerder een nadeel dan een voordeel. In de triatlon van Brugge van Brugge verloor ik op 1000m nog een 2-tal minuten op de snelste zwemmers. Hier was het 1500 en moest ik 3' toegeven. Ik had niet zo goed gezwommen en zat net achter een grote groep waar ik eerder in thuis hoor. Na mijn wissel was het onmiddellijk alle gas open op de fiets. Een dikke minuut voor mij zat een grote fietsgroep die stevig doorreden. Met alle moeite van de wereld probeerde ik de kloof te dichten. Helaas was dit alleen niet te doen. Na 3 ronden zaten we nog eens volop tussen de gedubbelde atleten, waardoor ik nog meer tijd verloor. Een goeie notering mocht ik nu al helemaal vergeten dacht ik.
In het lopen had ik niet de juiste focus of ingesteldheid om onmiddellijk door te duwen en er helemaal tegen aan te gaan. Ik besloot trager te starten en langzaamaan op te schuiven en te versnellen. Het was aangenaam lopen en ik voelde me steeds sterker en sterker worden. Met nog een ronde te gaan besloot ik een paar tandjes bij te steken. Ik haalde nog een handvol atleten in om uiteindelijk als 6de te eindigen. Een resultaat waarmee ik, ondanks alle omstandigheden best wel tevreden mee mag zijn. Bevestiging van mijn kunnen.
Paar conclusies:
- Zonder frisse benen starten is toch een pak lastiger.
- Meer focus en een goede instelling zijn een must
- Lopen zit goed, zonder veel training of interval loop ik mijn laatste ronde de beste tijden en algemeen heb ik de snelste looptijd.
- Zell am see.. Nog 39 dagen te gaan!!
6de @ Triatlon Brugge
Bij het opmaken van de wedstrijdplanning wist ik dat ik eenmaal wou pieken op de 70.3 ironman van Aix en een andere keer op het einde van het triatlonseizoen.
Tussendoor kan er uiteraard niet op de lauweren gerust worden en is het altijd fijn enkele Belgische wedstrijden mee te pikken. Dankzij de Tritraining, sponsor van triatlon Brugge kon ik last minute toch nog starten in de triatlon door Brugge. Een spektakelstuk met meer dan 1000 individuele atleten en een top deelnemersveld. Vooral door de media-aandacht, de uitstraling van deze triatlon en het mooie prijzengeld dat hier te verdienen valt.
Toen ik vooraf de deelnemerslijst bekeek wist ik dat ik zeker mee kon dingen voor een top 15 plaats. Top 10 vond ik gevaarlijk om uit te spreken. Omdat er toch heel wat kleppers aan de start stonden. En ook omdat deze wedstrijd geen "doel" was. De conditie was zeker goed. Maar aangezien ik de afgelopen 2 maanden geen zware trainingen meer deed, en juist mijn basis zo breed mogelijk probeer te leggen kon het wel eens zijn dat ik het deksel op de neus kreeg.
Helaas was de aanloop van de wedstrijd niet optimaal, veel last aan de rug, op de dag van de wedstrijd gesukkel met het materiaal, zware werkweek zorgden voor extra spanning. De focus was er niet helemaal en het was precies of ik alles was vergeten..
Gelukkig was Stefaan er, een paar woorden en ik was er ineens klaar voor.. De impact die een coach op een atleet kan hebben is immens.
De wedstrijd zelf, met 140 man was het gezellig drummen aan de start. Ik startte vrij vlot, ging goed mee, zonder al te veel rake klappen te krijgen.
Tot over halverwege ging het goed, nadien had ik terug last van steken in het middenrif. Een probleem waar ik maar niet van af geraak..
Na 13'02 kwam ik de wisselzone binnen, een goeie wissel en weg voor 45km door Brugge, jaagpad en terug naar Brugge.
De eerste 5' was mijn gevoel niet goed op de fiets. Ik kon maar weinig kracht zetten. Maar ondertussen weet ik al dat ik me daarin niet mag opjagen. Ik wist dat de goeie fietsers van achteruit er snel zouden zijn. Na 10' had er zich dan een mooi groepje van ongeveer 7 man gevormd, het tempo de hoogte in en dan was het echt brommeren over het jaagpad. Ik voelde me ondertussen uitstekend. Kon vlot mijn positie, weliswaar op reglementaire afstand houden.
Daar waar ik er op het Europees kampioenschap genadeloos werd uitgereden kon ik hier vlot mee. Ook al lag deze snelheid hoger. Dankzij enkele simpele tips van de coach. Maar ook omdat ik reeds heel wat progressie heb gemaakt op de fiets. Uiteindelijk raapten we een pak atleten op en reden we terug richting Brugge.
Toen Vincent Van de Walle op Een goeie 5km van het einde er een stevige lap op gaf zat ik nog te ver naar achter om mee te zijn.
Omdat niemand anders reageerde en ik wist dat Vincent ideaal was om samen met te beginnen lopen, reed ik het gaatje terug dicht, al moest ik wel alles uit de kast halen. Na terug een goede wissel resten ons nog 10 loopkilometers. Eerste kilometers gingen vrij goed, daarna een klein dipje en steken deden me even wat gas terug nemen. Ondertussen hadden Vincent en ik reeds enkele atleten bijgebeend, en liepen we de top 10 binnen. Helaas moest ik nog voor halverwege een gaatje laten op Vincent en zou hij naar een mooie 5de plaats lopen. Op een kleine 20 seconden werd ik 6de. Triatlon Brugge is een zalige wedstrijd als het goed gaat! MAar volgens mij ook een nachtmerrie als je een slechte dag hebt..
Kleine conclusie
- Basisconditie is zeer goed. (Van zodra de trainingen worden opgedreven zal dit vuurwerk opleveren)
- Een goeie coach geeft vertrouwen
- Supporters zijn onmisbaar!
Tussendoor kan er uiteraard niet op de lauweren gerust worden en is het altijd fijn enkele Belgische wedstrijden mee te pikken. Dankzij de Tritraining, sponsor van triatlon Brugge kon ik last minute toch nog starten in de triatlon door Brugge. Een spektakelstuk met meer dan 1000 individuele atleten en een top deelnemersveld. Vooral door de media-aandacht, de uitstraling van deze triatlon en het mooie prijzengeld dat hier te verdienen valt.
Toen ik vooraf de deelnemerslijst bekeek wist ik dat ik zeker mee kon dingen voor een top 15 plaats. Top 10 vond ik gevaarlijk om uit te spreken. Omdat er toch heel wat kleppers aan de start stonden. En ook omdat deze wedstrijd geen "doel" was. De conditie was zeker goed. Maar aangezien ik de afgelopen 2 maanden geen zware trainingen meer deed, en juist mijn basis zo breed mogelijk probeer te leggen kon het wel eens zijn dat ik het deksel op de neus kreeg.
Helaas was de aanloop van de wedstrijd niet optimaal, veel last aan de rug, op de dag van de wedstrijd gesukkel met het materiaal, zware werkweek zorgden voor extra spanning. De focus was er niet helemaal en het was precies of ik alles was vergeten..
Gelukkig was Stefaan er, een paar woorden en ik was er ineens klaar voor.. De impact die een coach op een atleet kan hebben is immens.
De wedstrijd zelf, met 140 man was het gezellig drummen aan de start. Ik startte vrij vlot, ging goed mee, zonder al te veel rake klappen te krijgen.
Tot over halverwege ging het goed, nadien had ik terug last van steken in het middenrif. Een probleem waar ik maar niet van af geraak..
Na 13'02 kwam ik de wisselzone binnen, een goeie wissel en weg voor 45km door Brugge, jaagpad en terug naar Brugge.
De eerste 5' was mijn gevoel niet goed op de fiets. Ik kon maar weinig kracht zetten. Maar ondertussen weet ik al dat ik me daarin niet mag opjagen. Ik wist dat de goeie fietsers van achteruit er snel zouden zijn. Na 10' had er zich dan een mooi groepje van ongeveer 7 man gevormd, het tempo de hoogte in en dan was het echt brommeren over het jaagpad. Ik voelde me ondertussen uitstekend. Kon vlot mijn positie, weliswaar op reglementaire afstand houden.
Daar waar ik er op het Europees kampioenschap genadeloos werd uitgereden kon ik hier vlot mee. Ook al lag deze snelheid hoger. Dankzij enkele simpele tips van de coach. Maar ook omdat ik reeds heel wat progressie heb gemaakt op de fiets. Uiteindelijk raapten we een pak atleten op en reden we terug richting Brugge.
Toen Vincent Van de Walle op Een goeie 5km van het einde er een stevige lap op gaf zat ik nog te ver naar achter om mee te zijn.
Omdat niemand anders reageerde en ik wist dat Vincent ideaal was om samen met te beginnen lopen, reed ik het gaatje terug dicht, al moest ik wel alles uit de kast halen. Na terug een goede wissel resten ons nog 10 loopkilometers. Eerste kilometers gingen vrij goed, daarna een klein dipje en steken deden me even wat gas terug nemen. Ondertussen hadden Vincent en ik reeds enkele atleten bijgebeend, en liepen we de top 10 binnen. Helaas moest ik nog voor halverwege een gaatje laten op Vincent en zou hij naar een mooie 5de plaats lopen. Op een kleine 20 seconden werd ik 6de. Triatlon Brugge is een zalige wedstrijd als het goed gaat! MAar volgens mij ook een nachtmerrie als je een slechte dag hebt..
Kleine conclusie
- Basisconditie is zeer goed. (Van zodra de trainingen worden opgedreven zal dit vuurwerk opleveren)
- Een goeie coach geeft vertrouwen
- Supporters zijn onmisbaar!
24ste overall, 2de AG @ 70.3 Ironman Aix-En-Provence
Toen ik 6 maanden geleden met Stefaan begon samen te werken had ik een paar wedstrijden in mijn hoofd die ik graag zou doen. Vol enthousiasme sprak ik over meedoen aan een Europees kampioenschap duatlon en over een halve triatlon. Veel ambities met de gedachten dat het allemaal even gemakkelijk zou gaan als vroeger. Niet echt bij stilgestaan te hebben dat ik meer dan een jaar niet getraind had als een triatleet, en vooral geen wedstrijden meer gedaan had.
Ik ga nooit vergeten dat ik bij ons eerste gesprek zei dat ik me graag wou kwalificeren voor het WK triatlon..
Uiteraard niet beseffende wat dat eigenlijk betekende en wat er allemaal nodig voor zou zijn om daarin te slagen..
Nu weet ik wel beter.. De afgelopen maanden heb ik keihard gewerkt. Honderden eenzame uren op de fiets, al lopend of zwemmen. Telkens weer dat beetje sterker proberen worden. Met goeie en minder goeie momenten. Maar vooral constant, rustig, opbouwend en verstandig trainend. Met dank aan..
Eerst was er dan het BK cross duatlon.. Het Europees kampioenschap duatlon.. Waar ik toch met een klein hartje naar toe trok. Mezelf afvragend wat ik hier kwam doen. Niet wetende waartoe ik tot in staat ben.. Kan ik het nog wel? Geen belofte meer.. Maar starten bij de Elites..
Bevestiging dat ik goed bezig was!
Afgelopen weekend, de eerste echte doelstelling van het jaar. Wat zoveel maanden geleden zo surrealistisch leek kwam zo dicht bij.
Ondanks dat de combinatie fulltime werken/trainen zeer moeilijk is heb ik het maximum rendement qua trainingsarbeid eruit gehaald.
Maar soit, nu naar de wedstrijd zelf..
Toen voor zonsopgang reeds de wekker ging, wist ik dat het D-day was. Dag van de waarheid.
Rustig opgestaan, uitgebreid ontbijt, een laatste check-up en dan vertrokken we richting het meer van Peyrolles.
Eenmaal daar toegekomen kwam het hele gebeuren langzaam op gang. Nog even langs de wisselzone, kijken of de fiets er ook klaar voor is.
Even te hebben losgelopen en een duik in het koude water was ik helemaal klaar voor de wedstrijd. 5' na de Pro atleten en de dames was het onze beurt. Ik stelde me op de eerste rij, klaar om met een paar honderd atleten als bezetenen in het water te rennen. 7u45 klonk dan het startsignaal. Vanaf dan was het verstand op nul en zo veel mogelijk geven. Ik zwom vrij goed. Had het geluk in de voeten te kunnen zwemmen. Zo werd ik bijna probleemloos door de voor ons gestarte groep vrouwen geloodst. Tegen het einde toe kwamen er krampen opzetten in mijn rechterkuit en linkerarm. Na een dikke 28' kwam ik aan wal. Vrij vlotte wissel en 90 km gas geven op de fietsen.
De eerste 20 km keek ik de kat uit de boom. Kijken met hoeveel atleten we samen waren en hoe rap er hier zou gereden worden. De benen hadden blijkbaar wel even de tijd nodig om volledig gerodeerd te zijn en alles te kunnen geven. Van zodra de eerste hellingen er aan kwamen schakelde ik een tandje bij en kon vrij snel een heleboel leeftijdsgenoten inhalen en achterlaten. Halverwege de fietsproef zat ik dan zo goed als alleen. Niemand voor me om als richtpunt te gebruiken en niemand achter die me wat kon opjagen. Af en toe kwam ik een Pro atleet tegen die ik dan vrij vlot kon achterlaten. Eenmaal na de laatste beklimming was het alle gas open richting de wisselzone. (2u25').
De wissel verliep niet zo vlot, eerst niet uit de schoenen geraken om dan mijn zak niet te vinden. Kostbare tijd verloren..
Mijn raceplan zei om snel te openen in het lopen en dan een tempo te zoeken. Als snel bleek dat ik niet de loopbenen had die ik graag had gehad.
De eerste kilometers waren dan nog eens in stijgende lijn, wat er voor zorgde dat ik mijn vooropgestelde tempo niet haalde. Ik probeerde er het maximale uit te halen maar kwam nooit echt in een goed ritme met de juiste focus. Het zware loopparcours zorgde ervoor dat ik het hier echt lastig had. Ik probeerde zo goed als mogelijk op mijn voeding te letten en steeds voldoende te drinken. Na 1u18' lopen kwam ik over de finish. (8ste looptijd).
Uiteindelijk bleek ik 24ste overall te zijn en 2de in mijn Agegroup. Dat ik 24ste overall ben bevestigd dat het in het algemeen een goede prestatie was.
Deze wedstrijd was echt wel een ervaring, er komt zo veel meer bij kijken dan een kwarttriatlon. En je mag nog eens dubbel zo lang genieten van het afzien.
Mijn 2de plaats in mijn AG zorgt er voor dat ik en slot kon krijgen voor het WK 70.3 ironman in Zell am See. Een mooie beloning.
Hoewel ik zeer tevreden ben over deze wedstrijd zie ik nog veel progressie mogelijkheden.
- Het zwemmen kan nog een pak beter. 1 a 2min progressie door wat meer volume te trainen in het zwemmen.
- Fietsen: hier kan ik het meeste progressie maken. 2u25' op 90 km met 1100 hoogtemeters is niet slecht. Maar wel op ruime afstand van de eerste in de wedstrijd. Hier werken we hard aan, en hopelijk werpt dit later ook zijn vruchten af.
- Lopen, met goede loopbenen en een minder zwaar parcours loop ik onder 1u15'. Ook dit is training.
Na 6 maanden samenwerken met Stefaan heb ik een ongelooflijke progressie gemaakt. Constant en verstandig trainend kunnen we nog veel meer bereiken.
Een wel gemeende dankjewel aan iedereen die ter plaatste of van thuis uit heeft gesupporterd. Het doet echt deugd wetende dat er zovelen waren die via de livetracking aan het volgen waren.
Zie rubriek agenda voor een overzicht van de komende wedstrijden.
Thomas
Ik ga nooit vergeten dat ik bij ons eerste gesprek zei dat ik me graag wou kwalificeren voor het WK triatlon..
Uiteraard niet beseffende wat dat eigenlijk betekende en wat er allemaal nodig voor zou zijn om daarin te slagen..
Nu weet ik wel beter.. De afgelopen maanden heb ik keihard gewerkt. Honderden eenzame uren op de fiets, al lopend of zwemmen. Telkens weer dat beetje sterker proberen worden. Met goeie en minder goeie momenten. Maar vooral constant, rustig, opbouwend en verstandig trainend. Met dank aan..
Eerst was er dan het BK cross duatlon.. Het Europees kampioenschap duatlon.. Waar ik toch met een klein hartje naar toe trok. Mezelf afvragend wat ik hier kwam doen. Niet wetende waartoe ik tot in staat ben.. Kan ik het nog wel? Geen belofte meer.. Maar starten bij de Elites..
Bevestiging dat ik goed bezig was!
Afgelopen weekend, de eerste echte doelstelling van het jaar. Wat zoveel maanden geleden zo surrealistisch leek kwam zo dicht bij.
Ondanks dat de combinatie fulltime werken/trainen zeer moeilijk is heb ik het maximum rendement qua trainingsarbeid eruit gehaald.
Maar soit, nu naar de wedstrijd zelf..
Toen voor zonsopgang reeds de wekker ging, wist ik dat het D-day was. Dag van de waarheid.
Rustig opgestaan, uitgebreid ontbijt, een laatste check-up en dan vertrokken we richting het meer van Peyrolles.
Eenmaal daar toegekomen kwam het hele gebeuren langzaam op gang. Nog even langs de wisselzone, kijken of de fiets er ook klaar voor is.
Even te hebben losgelopen en een duik in het koude water was ik helemaal klaar voor de wedstrijd. 5' na de Pro atleten en de dames was het onze beurt. Ik stelde me op de eerste rij, klaar om met een paar honderd atleten als bezetenen in het water te rennen. 7u45 klonk dan het startsignaal. Vanaf dan was het verstand op nul en zo veel mogelijk geven. Ik zwom vrij goed. Had het geluk in de voeten te kunnen zwemmen. Zo werd ik bijna probleemloos door de voor ons gestarte groep vrouwen geloodst. Tegen het einde toe kwamen er krampen opzetten in mijn rechterkuit en linkerarm. Na een dikke 28' kwam ik aan wal. Vrij vlotte wissel en 90 km gas geven op de fietsen.
De eerste 20 km keek ik de kat uit de boom. Kijken met hoeveel atleten we samen waren en hoe rap er hier zou gereden worden. De benen hadden blijkbaar wel even de tijd nodig om volledig gerodeerd te zijn en alles te kunnen geven. Van zodra de eerste hellingen er aan kwamen schakelde ik een tandje bij en kon vrij snel een heleboel leeftijdsgenoten inhalen en achterlaten. Halverwege de fietsproef zat ik dan zo goed als alleen. Niemand voor me om als richtpunt te gebruiken en niemand achter die me wat kon opjagen. Af en toe kwam ik een Pro atleet tegen die ik dan vrij vlot kon achterlaten. Eenmaal na de laatste beklimming was het alle gas open richting de wisselzone. (2u25').
De wissel verliep niet zo vlot, eerst niet uit de schoenen geraken om dan mijn zak niet te vinden. Kostbare tijd verloren..
Mijn raceplan zei om snel te openen in het lopen en dan een tempo te zoeken. Als snel bleek dat ik niet de loopbenen had die ik graag had gehad.
De eerste kilometers waren dan nog eens in stijgende lijn, wat er voor zorgde dat ik mijn vooropgestelde tempo niet haalde. Ik probeerde er het maximale uit te halen maar kwam nooit echt in een goed ritme met de juiste focus. Het zware loopparcours zorgde ervoor dat ik het hier echt lastig had. Ik probeerde zo goed als mogelijk op mijn voeding te letten en steeds voldoende te drinken. Na 1u18' lopen kwam ik over de finish. (8ste looptijd).
Uiteindelijk bleek ik 24ste overall te zijn en 2de in mijn Agegroup. Dat ik 24ste overall ben bevestigd dat het in het algemeen een goede prestatie was.
Deze wedstrijd was echt wel een ervaring, er komt zo veel meer bij kijken dan een kwarttriatlon. En je mag nog eens dubbel zo lang genieten van het afzien.
Mijn 2de plaats in mijn AG zorgt er voor dat ik en slot kon krijgen voor het WK 70.3 ironman in Zell am See. Een mooie beloning.
Hoewel ik zeer tevreden ben over deze wedstrijd zie ik nog veel progressie mogelijkheden.
- Het zwemmen kan nog een pak beter. 1 a 2min progressie door wat meer volume te trainen in het zwemmen.
- Fietsen: hier kan ik het meeste progressie maken. 2u25' op 90 km met 1100 hoogtemeters is niet slecht. Maar wel op ruime afstand van de eerste in de wedstrijd. Hier werken we hard aan, en hopelijk werpt dit later ook zijn vruchten af.
- Lopen, met goede loopbenen en een minder zwaar parcours loop ik onder 1u15'. Ook dit is training.
Na 6 maanden samenwerken met Stefaan heb ik een ongelooflijke progressie gemaakt. Constant en verstandig trainend kunnen we nog veel meer bereiken.
Een wel gemeende dankjewel aan iedereen die ter plaatste of van thuis uit heeft gesupporterd. Het doet echt deugd wetende dat er zovelen waren die via de livetracking aan het volgen waren.
Zie rubriek agenda voor een overzicht van de komende wedstrijden.
Thomas
Voorbeschouwing 70.3 Ironman Aix-en-Provence
Het is eigenlijk nog niet echt doorgedrongen.. Maar met amper een nacht te slapen sta ik morgenvroeg aan de start van mijn eerste halve triatlon.
Wat ik zeker weet is dat ik er binnen de mogelijkheden alles voor gedaan heb wat ik kon. De laatste weken stond dan ook alles in teken om in topvorm aan de start te verschijnen. Ik denk dat dit goed gelukt is. De zware trainingsweken heb ik goed verteerd, de sleuteltrainingen steeds goed kunnen afwerken en de laatste week voldoende rust ingebouwd om zo fris mogelijk aan de start te staan. Op wedstrijddag zijn het enkel de benen, het lijf en het kopke dat alles moeten doen. Want aan het materiaal zal het zeker ook niet liggen! Thanks2Tritraining!!
Wat het resultaat ook mag zijn, ik wil nu reeds iedereen bedanken die me de in deze voorbereiding heeft bijgestaan en heeft geholpen. Zonder jullie was dit nooit mogelijk geweest! Thanks2You
Ambities: Gewoon zo hard mogelijk racen en zien waar ik uitkom! Een ervaring zal het sowieso zijn.
Wat ik zeker weet is dat ik er binnen de mogelijkheden alles voor gedaan heb wat ik kon. De laatste weken stond dan ook alles in teken om in topvorm aan de start te verschijnen. Ik denk dat dit goed gelukt is. De zware trainingsweken heb ik goed verteerd, de sleuteltrainingen steeds goed kunnen afwerken en de laatste week voldoende rust ingebouwd om zo fris mogelijk aan de start te staan. Op wedstrijddag zijn het enkel de benen, het lijf en het kopke dat alles moeten doen. Want aan het materiaal zal het zeker ook niet liggen! Thanks2Tritraining!!
Wat het resultaat ook mag zijn, ik wil nu reeds iedereen bedanken die me de in deze voorbereiding heeft bijgestaan en heeft geholpen. Zonder jullie was dit nooit mogelijk geweest! Thanks2You
Ambities: Gewoon zo hard mogelijk racen en zien waar ik uitkom! Een ervaring zal het sowieso zijn.
14de @ Europees Kampioenschap Duatlon Long Distance 12/04/2015
Het Europees Kampioenschap Duatlon lange afstand was een grote test; Waar sta ik ergens op conditioneel vlak? Wat zit er goed? Aan welke punten moet er nog gewerkt worden. Maar ook, ben ik op mijn plaats in een internationale wedstrijd? Dit alles staat in teken van mijn debuut op de halve triatlon.
De wedstrijd, Zondagochtend 9u18, klaar voor de start. De motor was warm gedraaid, de kop stond in de juiste richting en het gevoel was echt goed. Op advies van de trainer zou ik de eerste 10km niet voluit lopen. Om iets frisser op de fiets te stappen. Zo gezegd zo gedaan. Ik plaatste me in de achtervolgende groep op Kenneth VDD en Rob W. Ik kon mooi volgen zonder diep te gaan. Uiteindelijk als derde in de wisselzone. Op de fiets had ik het moeilijk mijn plaats te vinden. In zo een grote groep rijden waarbij de 12m regel steeds in achting zou moeten genomen worden verloor ik steeds meer terrein. Uiteindelijk kwam ik alleen te zitten en kon ik zou mijn eigen tempo rijden. Dit is een groot werkpunt, want in zo een groep rij je al snel een stuk sneller.
Na een degelijke wissel begon het laatste gedeelte, 10 km hardlopen of zo lang mogelijk overleven. Kilometer na kilometer kwam ik dichter op de groep die liep voor plaats 10.. En dan werd het de wedstrijd van net niet. Op het moment dat ik zou moeten versnellen, In de laatste ronde moest ik het tempo laten zakken. Op een handvol seconden werd ik uiteindelijk 14de. Vooraf had ik hiervoor uiteraard getekend. Maar achteraf is het een gemiste kans.
Conclusies
- Lopen zit goed.
- Een tand kleiner trappen en ik ben mee met de achtervolgers
- De race indelen is belangrijk, maar teveel is ook niet goed.
- Ik ben terug vertrokken! Aix here i come! 3 weeks to go!
Stay tuned!
De wedstrijd, Zondagochtend 9u18, klaar voor de start. De motor was warm gedraaid, de kop stond in de juiste richting en het gevoel was echt goed. Op advies van de trainer zou ik de eerste 10km niet voluit lopen. Om iets frisser op de fiets te stappen. Zo gezegd zo gedaan. Ik plaatste me in de achtervolgende groep op Kenneth VDD en Rob W. Ik kon mooi volgen zonder diep te gaan. Uiteindelijk als derde in de wisselzone. Op de fiets had ik het moeilijk mijn plaats te vinden. In zo een grote groep rijden waarbij de 12m regel steeds in achting zou moeten genomen worden verloor ik steeds meer terrein. Uiteindelijk kwam ik alleen te zitten en kon ik zou mijn eigen tempo rijden. Dit is een groot werkpunt, want in zo een groep rij je al snel een stuk sneller.
Na een degelijke wissel begon het laatste gedeelte, 10 km hardlopen of zo lang mogelijk overleven. Kilometer na kilometer kwam ik dichter op de groep die liep voor plaats 10.. En dan werd het de wedstrijd van net niet. Op het moment dat ik zou moeten versnellen, In de laatste ronde moest ik het tempo laten zakken. Op een handvol seconden werd ik uiteindelijk 14de. Vooraf had ik hiervoor uiteraard getekend. Maar achteraf is het een gemiste kans.
Conclusies
- Lopen zit goed.
- Een tand kleiner trappen en ik ben mee met de achtervolgers
- De race indelen is belangrijk, maar teveel is ook niet goed.
- Ik ben terug vertrokken! Aix here i come! 3 weeks to go!
Stay tuned!
Voorbeschouwing Europees kampioenschap Duatlon
Het eerste hoofddoel van het jaar komt steeds dichter en dichter, in aanloop van mijn eerste 70.3 Ironman ga ik de benen nog eens testen in op het EK LD Duatlon in Horst. Een soort van generale repetitie. Want na het EK zal het enkel nog finetunen worden om in een zo goed mogelijke conditie aan de start van de eerste triatlon van het jaar te staan.
Ik start op het EK niet met uitgesproken ambities. Maar ga eerder naar Horst omdat het een uitdaging is me te meten met atleten van een hoog kaliber. Eens te kijken waar ik momenteel sta en wat mijn werkpunten zijn. Nu ligt alles in mijn handen, Coach Stefaan heeft zijn uiterste best gedaan me zo goed mogelijk aan de start te krijgen. Om nog niet over het materiaal te spreken, een nieuwe bolide, Willier Twinblade, perfect afgewerkt. Ook een dikke merci voor John van Athlete Fitting om de fiets perfect af te stellen op mijn ideale positie. Nog nooit zo comfortabel hard en efficiënt kunnen rijden! Nog eens een dikke merci aan de gasten en dame van Tritraining voor het fijne trainingsweekend in Zeeland. Ondanks de heroïsche weersomstandigheden toch serieus goed kunnen trainen. Tot na het weekend! |
5de @ Dwars door Dendermonde 22/03/2015
Dwars door Dendermonde 2015. Mijn eerste 10 km wedstrijd op de straat sinds 2013. Ook hier dus een kleine comeback.
Voor mezelf had ik niet veel verwachtingen gesteld. Uitkomen op een eindtijd in de buurt van de 33' zou me tevreden gesteld hebben.
Vooraf had ik mezelf voorgenomen zo lang mogelijk aan te klampen bij de koplopers. Dit lukte echter maar tot kilometer 4.
Aangezien ik nog geen enkele snelle kilometers gelopen heb op training wist ik dat dit kon en zou gebeuren. Ik had gehoopt een groepje te vinden om me aan op te trekken, helaas lagen er nog 6 eenzame, lange en winderige kilometers voor de boeg. Ik probeerde mijn eigen tempo zo hoog mogelijk te houden. Ook dit is nog een werkpunt, terug leren afzien en door de muur gaan. Na 10 km kwam ik als 5de loper binnen in een tijd van 32'28". Toch tevreden, wetende dat ik wel nog beter kan.
En dat er net geen 20 trainingsdagen meer zijn voor ik in Horst een stuk beter zal moeten lopen. Dankzij Tritraining en coach Stefaan heb ik een Bolide gekregen om U tegen te zeggen. Ik moet enkel nog goeie benen hebben en de Willier Twinblade doet de rest!
Nog 2 zware trainingsweken te gaan! #RoadtoHorst
Voor mezelf had ik niet veel verwachtingen gesteld. Uitkomen op een eindtijd in de buurt van de 33' zou me tevreden gesteld hebben.
Vooraf had ik mezelf voorgenomen zo lang mogelijk aan te klampen bij de koplopers. Dit lukte echter maar tot kilometer 4.
Aangezien ik nog geen enkele snelle kilometers gelopen heb op training wist ik dat dit kon en zou gebeuren. Ik had gehoopt een groepje te vinden om me aan op te trekken, helaas lagen er nog 6 eenzame, lange en winderige kilometers voor de boeg. Ik probeerde mijn eigen tempo zo hoog mogelijk te houden. Ook dit is nog een werkpunt, terug leren afzien en door de muur gaan. Na 10 km kwam ik als 5de loper binnen in een tijd van 32'28". Toch tevreden, wetende dat ik wel nog beter kan.
En dat er net geen 20 trainingsdagen meer zijn voor ik in Horst een stuk beter zal moeten lopen. Dankzij Tritraining en coach Stefaan heb ik een Bolide gekregen om U tegen te zeggen. Ik moet enkel nog goeie benen hebben en de Willier Twinblade doet de rest!
Nog 2 zware trainingsweken te gaan! #RoadtoHorst
11de @ Belgisch kampioenschap cross duatlon Retie 8/03/2015
Mijn eerste wedstrijd in de kleuren van het Flemish Triatln Team, de eerste van het seizoen en onmiddellijk een BK. Het was gissen en gokken hoe de conditie enerzijds bij mezelf is, maar ook hoe hard de concurrentie deze winter heeft getraind.. Blijkbaar verdomd hard!
Na de eerste run van 4 km kwamen we maar liefst met een kopgroep van 12 atleten de wisselzone binnen. Niemand durfde echter in het lopen een kloof te slaan. Ik zelf kon vrij comfortabel volgen, maar merkte wel dat ik nog werk heb naar langere afstanden toe. Een iets wat tragere wissel zorgde ervoor dat ik de aansluiting miste met de eerste 8 atleten op de MTB. Dat ik deze winter niet veel op de MTB heb gezeten was wel te merken, zeker in de technische zones werd ik meer dan eens naar huis gereden. Ik verloor tijd en een plaats of 5-6 tijdens het fietsgedeelte tegenover de echte specialisten met de MTB. Aangezien ik op voorhand wist dat dit kon gebeuren focuste ik op mijn eigen wedstrijd, zo hard mogelijk rijden. Na de 2de wissel had ik geen loopbenen meer, ik sleepte me echter vooruit en kon geen snelheid meer maken. Dankzij de opgekomen supporters kon ik de 2de loopronde een stuk versnellen en toch nog 2 plaatsen goedmaken. Een laatste sprint bracht me uiteindelijk op plaats 11. Tevreden met het resultaat. Vooral omdat ik na zo een lange periode van inactiviteit toch terug ben. Weliswaar stap voor stap. Maar dit is toch een heel grote stap naar voor. Zoals de coach zegt, we zijn goed bezig! Next: 10 km Dwars door Dendermonde
Stay tuned!
Thomas
Na de eerste run van 4 km kwamen we maar liefst met een kopgroep van 12 atleten de wisselzone binnen. Niemand durfde echter in het lopen een kloof te slaan. Ik zelf kon vrij comfortabel volgen, maar merkte wel dat ik nog werk heb naar langere afstanden toe. Een iets wat tragere wissel zorgde ervoor dat ik de aansluiting miste met de eerste 8 atleten op de MTB. Dat ik deze winter niet veel op de MTB heb gezeten was wel te merken, zeker in de technische zones werd ik meer dan eens naar huis gereden. Ik verloor tijd en een plaats of 5-6 tijdens het fietsgedeelte tegenover de echte specialisten met de MTB. Aangezien ik op voorhand wist dat dit kon gebeuren focuste ik op mijn eigen wedstrijd, zo hard mogelijk rijden. Na de 2de wissel had ik geen loopbenen meer, ik sleepte me echter vooruit en kon geen snelheid meer maken. Dankzij de opgekomen supporters kon ik de 2de loopronde een stuk versnellen en toch nog 2 plaatsen goedmaken. Een laatste sprint bracht me uiteindelijk op plaats 11. Tevreden met het resultaat. Vooral omdat ik na zo een lange periode van inactiviteit toch terug ben. Weliswaar stap voor stap. Maar dit is toch een heel grote stap naar voor. Zoals de coach zegt, we zijn goed bezig! Next: 10 km Dwars door Dendermonde
Stay tuned!
Thomas
Voorbeschouwing BK Cross duatlon Retie
Bijna een jaar geleden, precies 51 weken is het geleden dat ik aan de start stond van de eerste grand prix manche in Frankrijk. Toen ik daarna geblesseerd raakte begon een jaar vol sportief tegenslag. Dankzij een selecte groep van personen rond mij, die ik toch wel even in de bloemetjes wil zetten, zijn we nu bijna 1 jaar later en weliswaar met gematigde ambitie ingeschreven voor het Belgisch kampioenschap cross duatlon te Retie.
Vooral mijn vriendin Evelin, mijn ouders, mijn trainer Stefaan, de atleten van het Flanders Project Team zorgden ervoor dat ik een nieuwe kans kreeg om ervoor te gaan. Dankjewel!
Zondag sta ik dus aan de startlijn van mijn eerste duatlon in lange tijd. Een korte blik op de startlijst vertelde me dat het wel eens een goed bezette wedstrijd kan worden met tal van snelle lopers die nog eens goed met de MTB overweg kunnen. (Coddens, Odeyn, Laurens, Van Poucke, Woestenborghs, Thijs Rik, Geys..)
De laatste 2 weken is mijn conditie best wel een stuk vooruit gegaan. Wat wil zeggen dat ik er best wel zin in heb. Helaas niet dat ik er klaar voor ben om met atleten van groot kaliber te concurreren.. Een plaats tussen 8 en 15 in het algemene klassement zal hopelijk wel mijn deel zijn. Niets moet, alles mag.
Tot zondag!
Vooral mijn vriendin Evelin, mijn ouders, mijn trainer Stefaan, de atleten van het Flanders Project Team zorgden ervoor dat ik een nieuwe kans kreeg om ervoor te gaan. Dankjewel!
Zondag sta ik dus aan de startlijn van mijn eerste duatlon in lange tijd. Een korte blik op de startlijst vertelde me dat het wel eens een goed bezette wedstrijd kan worden met tal van snelle lopers die nog eens goed met de MTB overweg kunnen. (Coddens, Odeyn, Laurens, Van Poucke, Woestenborghs, Thijs Rik, Geys..)
De laatste 2 weken is mijn conditie best wel een stuk vooruit gegaan. Wat wil zeggen dat ik er best wel zin in heb. Helaas niet dat ik er klaar voor ben om met atleten van groot kaliber te concurreren.. Een plaats tussen 8 en 15 in het algemene klassement zal hopelijk wel mijn deel zijn. Niets moet, alles mag.
Tot zondag!
Update 26/02/2015
In deze periode van trainen is het nog eens tijd om een blogberichtje te posten.
Ik wou dat ik een volledig bericht kon wijden aan goede prestaties en uitslagen en veel progressie op training, maar niets is minder waar..
Tot enkele weken na het begin van het nieuwe jaar liep alles uitstekend. Ik geraakte in een degelijke vorm voor de provinciale kampioenschappen veldlopen.
Na een laatste goede training te hebben afgewerkt sloeg het noodlot toe. Een stevige griep hield me een weekje thuis. Nadat ik zoals zovelen de griep had overwonnen kreeg ik een ontsteking op mijn luchtwegen, later een ontsteking in de keel en om het lijstje volledig te maken een zware verkoudheid.
Zo kwam februari tot zijn einde en ben ik meer ziek geweest op een maand tijd dan tot op heden in mijn volledige leven.
Onderzoek wees uit dat ik met een zeer vervelend virus in het bloed zit, waardoor mijn weerstand ontzettend laag staat. Van zodra ik iets of wat vermoeid ben, in aanraking kom met weet ik veel welke bacteriën heb ik het zitten. Door deze tegenslagen loop ik achter op het trainingsschema en de vooropgestelde doelen.
Behalve het provinciaal kampioenschap veldlopen heb ik nog geen wijzigingen moeten aanbrengen in mijn wedstrijdplanning. Zowel het EK in Horst als de 70.3 Ironman in Aix staan met stip in mijn agenda. Het EK echter met beperkte ambities. Resten me nog 6 weken om te genezen en te trainen!
Ik wou dat ik een volledig bericht kon wijden aan goede prestaties en uitslagen en veel progressie op training, maar niets is minder waar..
Tot enkele weken na het begin van het nieuwe jaar liep alles uitstekend. Ik geraakte in een degelijke vorm voor de provinciale kampioenschappen veldlopen.
Na een laatste goede training te hebben afgewerkt sloeg het noodlot toe. Een stevige griep hield me een weekje thuis. Nadat ik zoals zovelen de griep had overwonnen kreeg ik een ontsteking op mijn luchtwegen, later een ontsteking in de keel en om het lijstje volledig te maken een zware verkoudheid.
Zo kwam februari tot zijn einde en ben ik meer ziek geweest op een maand tijd dan tot op heden in mijn volledige leven.
Onderzoek wees uit dat ik met een zeer vervelend virus in het bloed zit, waardoor mijn weerstand ontzettend laag staat. Van zodra ik iets of wat vermoeid ben, in aanraking kom met weet ik veel welke bacteriën heb ik het zitten. Door deze tegenslagen loop ik achter op het trainingsschema en de vooropgestelde doelen.
Behalve het provinciaal kampioenschap veldlopen heb ik nog geen wijzigingen moeten aanbrengen in mijn wedstrijdplanning. Zowel het EK in Horst als de 70.3 Ironman in Aix staan met stip in mijn agenda. Het EK echter met beperkte ambities. Resten me nog 6 weken om te genezen en te trainen!
Beste wensen voor 2015
Mijn eerste blogbericht van 2015, bij deze wil ik dus ook aan iedereen mijn beste wensen overmaken! Voor iedereen een gezond en sportief 2015!
De overgang van oud naar nieuw verliep helaas in mineur. Buikgriep strooide roet in het eten en ik moest noodgedwongen enkele dagen rust nemen.
In plaats van deel te nemen aan de nieuwjaarscorrida te Berlare, organisatie van Jente Samson en het Flanders Project Team besloot ik zelf ook een handje toe te steken.
De dag erna, zondag 4 januari stond de eerste 100km van het jaar op het programma. Traditie bij het Flemish Triatlon Team. Coach Stefaan nam zijn groep op sleeptouw en maakte er een aangename dag van. Een ideale gelegenheid om het team te leren kennen.
De trainingen verlopen vlot en het is uitkijken naar de eerste wedstrijden om de groeiende vorm te bevestigen.
Als ziekte en blessures uitblijven ziet 2015 er goed uit!
Het eerste doel situeert zich begin mei, met de halve triatlon in Aix d' Provence.
De overgang van oud naar nieuw verliep helaas in mineur. Buikgriep strooide roet in het eten en ik moest noodgedwongen enkele dagen rust nemen.
In plaats van deel te nemen aan de nieuwjaarscorrida te Berlare, organisatie van Jente Samson en het Flanders Project Team besloot ik zelf ook een handje toe te steken.
De dag erna, zondag 4 januari stond de eerste 100km van het jaar op het programma. Traditie bij het Flemish Triatlon Team. Coach Stefaan nam zijn groep op sleeptouw en maakte er een aangename dag van. Een ideale gelegenheid om het team te leren kennen.
De trainingen verlopen vlot en het is uitkijken naar de eerste wedstrijden om de groeiende vorm te bevestigen.
Als ziekte en blessures uitblijven ziet 2015 er goed uit!
Het eerste doel situeert zich begin mei, met de halve triatlon in Aix d' Provence.
NEVER GIVE UP, there is no such thing as an ending, just a new beginning!
Shame on me, eindelijk nog eens een nieuw blogbericht. En dan nog eentje met goed nieuws!
2015 staat voor de deur, eindelijk. Want afgelopen jaar was er eentje om snel te vergeten.
7 maanden lang was ik geen atleet meer. Na de eerste blessure was ik super gemotiveerd om terug te komen.. Tijdens de tweede blessure verdween de motivatie als sneeuw voor de zon. 4 maanden lang trainde ik amper tot niks. Mijn conditie en lichaamsbouw ging razendsnel bergaf. Na mijn studententijd zag mijn leven er ineens ook helemaal anders uit, een job, minder tijd, andere mensen, nieuwe levensstijl. Na regen komt gelukkig zonneschijn. Een trainerswissel, een nieuwe club.. 2 factoren die me een nieuwe kans geven om in 2015 voluit voor triatlon te gaan!
Sinds enige tijd train ik onder de vleugels van Stefaan Devliegere, Hoofdcoach van het Flemish Triatlon Team. (Met o.a. Kris Coddens en Seppe Odeyn).
Hij gaf mij een nieuwe kans met de ondersteuning van het Flemish Triatlon Team. Tot op heden een geslaagd huwelijk. Want toen ik terug met de trainingen begon had ik het zeer zwaar. 4 weken lang zwoegde en zweette ik zonder dat er progressie te merken viel.. Mijn lichaam had ontzettend veel tijd nodig om zich aan te passen aan het opnieuw atleet zijn. But never give up! De laatste 2 weken vlieg ik door het trainingsschema. Heerlijk om terug te trainen. De progressie is exponentieel en dat geeft zo een goed gevoel. 2015, here i come!
Ik wil wel het Triatlon&duatlon Team van Wetteren en vooral Pieter Bracke bedanken voor de ondersteuning van de afgelopen jaren! Ik ben trots om 5 jaar lang deel uitgemaakt te hebben van deze club!
Wat 2015 precies zal geven kan ik nog niet voorspellen..
Maar de halve Ironman van Aix de Provence zou wel een mijn hoofddoel van het voorjaar kunnen worden.
Stay Tuned!
Road to 2015...
It's not whether you get knocked down; it's whether you get up.
— Vince Lombardi
2014 is op sportief vlak nooit mijn jaar geweest. Toen ik begin maart een zware blessure opliep verzette ik mijn focus op mijn laatste jaar als student. Dit werpte gelukkig zijn vruchten af, en bij deze ben ik afgestudeerd als Bachelor in de Lichamelijke Opvoeding en Bewegingsrecreatie. Ook organiseerde ik de succesvolle eerste editie van de duatlon in Destelbergen. Of dit een blijvende wedstrijd op de kalender zal blijven zal in de toekomst duidelijk worden.
Eenmaal het schooljaar erop zat mocht ik terug voor het eerst mijn loopschoenen aantrekken, ook de fiets werd terug van onder het stof gehaald en de eerste zwemkilometers in het zwembad werden afgemaald. Rust roest zeggen ze altijd. Dit blijkt dan ook echt zo te zijn. Na 5 weken volledige inactiviteit is je lichaam het leven als sporter helemaal niet meer gewoon. Na enkele weken rustig opgebouwd te hebben vertrok ik op richting de bergen van Oostenrijk voor een trainingsstage.
Hier op stage zou ik verder bouwen aan een degelijk einde van het zomerseizoen. De trainingen verliepen in de eerste week vlot. Fietsen, zwemmen en lopen.. zo heerlijk. Helaas sloeg in de tweede week het noodlot toe.. Last in de kuit zorgde ervoor dat ik de loopschoenen enkele dagen onder het bed mocht opbergen. Enkele dagen werden enkele weken, enkele weken zijn ondertussen al enkele maanden.. Hoe het gebeurde blijft een raadsel. Toen ik enkele weken terug onder de botscanner moest, spatte mijn droom voor een goede nazomer en een goede winter uit elkaar. Een stressfractuur aan de achterzijde van het scheenbeen.
Hoewel er pas begin oktober, als ik terug mag beginnen lopen een test op botdensiteit wordt afgenomen is de oorzaak waarschijnlijk een te snelle opbouw in het lopen.
2 zware stressfracturen op 5 maanden is mentaal een zware brok om te verteren. Naar de toekomst toe trek ik hier conclusies uit.
De opbouw naar 2015 zal op een totaal andere manier moeten gebeuren. Om nieuwe blessures in de toekomst te vermijden.
Dit maakt me niet minder ambitieus, in tegen deel. In 2015 zal ik er staan, sterker dan ooit.
Vanaf 2015 kies ik resoluut voor triatlon. Hoewel er voor het Belgisch kampioenschap duatlon een uitzondering kan gemaakt worden. (afhankelijk van de datum en de plaats).
De triatlon waar ik naar toe wil werken is de 70.3 Ironman Aix de Provence op 2 mei 2015. Om hier een goed resultaat te behalen zal ik de komende maand me proberen omringen met begeleiding die me volledig kan klaarstomen voor deze wedstrijd.
Nu ik afgestudeerd ben is het ook tijd om te beginnen werken. In mijn zoektocht naar de geschikte job, werk ik als fulltime redder in het zwembad van S&R Rozebroeken. Een job ideaal te combineren met mijn trainingen en met flexibele collega's om mijn uren te schikken in functie van triatlon.
Ik wil iedereen bedanken die me in 2014 heeft bijgestaan en nog steeds vertrouwen heeft in mijn capaciteiten. Want het was geen gemakkelijke periode.
Ook Dokter Ongena van Sint Lucas en dokter Parys uit het OLV in Aalst, Kinesist Gino de Wilde uit Berlare en mijn ouders, vrienden en trainingspartners die voor mijn klaarstonden.
2015! I'll be back!! Stronger!
Thoughts
Ik zit te twijfelen, hoe ik dit blogbericht zou kunnen beginnen..
Eigenlijk wil ik hier al weken iets op schrijven. Meer nog.. Positief nieuws brengen.
Een paar goede uitslagen de wereld insturen, doelstellingen bekend maken. Ambities uitspreken..
Maar voorlopig zie ik elke dag de conditie achteruit gaan.. Elke dag een beetje verder weg van mijn dromen..
2014 zou het jaar worden dat alles moest gebeuren. Na een meer dan schitterende winter en voorbereiding was ik er echt volledig klaar voor.. Een WK, BK en een EK duatlon bij de beloften. 3 wedstrijden, 3 doelstelling. 3x knallen als nooit ervoor.
Toen ik na mijn wintervoorbereiding 2 weken relatieve rust nam en terug begon op te bouwen.. kreeg ik na enkele dagen reeds last in het dijbeen. Ter hoogte van de adductoren tot in de lies. Ik nam enkele dagen rust in de hoop dat de pijn zou verdwijnen. Met het oog op de eerste Grand Prix duatlon in Frankrijk. Daar liet ik al een flits van de stijgende conditie zien door op de 21ste plaats te eindigen. Achteraf was de pijn ondragelijk.
Terug een week rust, bij de eerste keer lopen was alle pijn terug. Onderzoek laten doen.. -> diagnose: ontsteking aanhechting adductoren aan het bekken. terug 2 weken rust, kine + oefeningen. Ondertussen waren we een maand verder. Ik stond op het punt op trainingsstage te vertrekken met The Yellow Armada naar Portugal. De kine verzekerde mij ervan dat ik ging lopen op stage. Vol goede moed vertrokken..
Het was een fantastische stage. Maar niet op het gebied van lopen.
Met een klein hartje trok ik de loopschoenen aan.. Wandelde van het hotel naar een iets vlakker stuk. Ik wou rustig beginnen.. Kijken wat het gaf.
Helaas zonk de moed me al snel in de schoenen.. 100m verder of ik had even veel pijn als in het begin van de blessure..
Toevallig was er een Portugese dokter in de buurt die wel een kei was in sport. Hij nam me even onder handen en stelde een chronische ontsteking vast aan de aanhechting van de adductoren.
Voor de rest viel de stage geweldig mee. Zeer goede sfeer, prachtig weer. Zalig zwembad en prachtig land om te fietsen.
Eenmaal thuis verdere onderzoeken laten doen. nadat ze me volledig binnenste buiten gekeerd hadden was er toch één dokter die zo verstandig was een botscan te laten nemen. Met elke mogelijke scanner hebben ze foto's proberen nemen..
Resultaat: Stressfractuur in het bovenbeen..
Behalve dat het een overbelastingsblessure is, weet ik niet direct een oorzaak van de blessure.
Gewoon pech waarschijnlijk.. Elke loper wordt wel een getroffen door een ernstige blessure.. helaas is deze van mij nu echt wel op een ongelukkig moment. Als er al gelukkige momenten zouden kunnen bestaan op geblesseerd te zijn.
De specialist vertelde me nog zeker 5 weken te rusten.. Die 5 weken zorgen ervoor dat ik een kruis kan maken over de rest van het seizoen.
Als het herstel van de blessure volgens plan verloopt, hoop ik tegen het einde van de zomer toch nog eens wat kwaliteit te laten zien.
Momenteel steek ik al mijn energie in mijn schoolwerk. Nog 2 maanden doorbijten.. om dan hopelijk een diploma in mijn handen te hebben.
Voor diegene die nog niet hebben ingeschreven, duatlon Destelbergen, 10 mei!!!
Hopelijk tot snel!
Thomas
Eigenlijk wil ik hier al weken iets op schrijven. Meer nog.. Positief nieuws brengen.
Een paar goede uitslagen de wereld insturen, doelstellingen bekend maken. Ambities uitspreken..
Maar voorlopig zie ik elke dag de conditie achteruit gaan.. Elke dag een beetje verder weg van mijn dromen..
2014 zou het jaar worden dat alles moest gebeuren. Na een meer dan schitterende winter en voorbereiding was ik er echt volledig klaar voor.. Een WK, BK en een EK duatlon bij de beloften. 3 wedstrijden, 3 doelstelling. 3x knallen als nooit ervoor.
Toen ik na mijn wintervoorbereiding 2 weken relatieve rust nam en terug begon op te bouwen.. kreeg ik na enkele dagen reeds last in het dijbeen. Ter hoogte van de adductoren tot in de lies. Ik nam enkele dagen rust in de hoop dat de pijn zou verdwijnen. Met het oog op de eerste Grand Prix duatlon in Frankrijk. Daar liet ik al een flits van de stijgende conditie zien door op de 21ste plaats te eindigen. Achteraf was de pijn ondragelijk.
Terug een week rust, bij de eerste keer lopen was alle pijn terug. Onderzoek laten doen.. -> diagnose: ontsteking aanhechting adductoren aan het bekken. terug 2 weken rust, kine + oefeningen. Ondertussen waren we een maand verder. Ik stond op het punt op trainingsstage te vertrekken met The Yellow Armada naar Portugal. De kine verzekerde mij ervan dat ik ging lopen op stage. Vol goede moed vertrokken..
Het was een fantastische stage. Maar niet op het gebied van lopen.
Met een klein hartje trok ik de loopschoenen aan.. Wandelde van het hotel naar een iets vlakker stuk. Ik wou rustig beginnen.. Kijken wat het gaf.
Helaas zonk de moed me al snel in de schoenen.. 100m verder of ik had even veel pijn als in het begin van de blessure..
Toevallig was er een Portugese dokter in de buurt die wel een kei was in sport. Hij nam me even onder handen en stelde een chronische ontsteking vast aan de aanhechting van de adductoren.
Voor de rest viel de stage geweldig mee. Zeer goede sfeer, prachtig weer. Zalig zwembad en prachtig land om te fietsen.
Eenmaal thuis verdere onderzoeken laten doen. nadat ze me volledig binnenste buiten gekeerd hadden was er toch één dokter die zo verstandig was een botscan te laten nemen. Met elke mogelijke scanner hebben ze foto's proberen nemen..
Resultaat: Stressfractuur in het bovenbeen..
Behalve dat het een overbelastingsblessure is, weet ik niet direct een oorzaak van de blessure.
Gewoon pech waarschijnlijk.. Elke loper wordt wel een getroffen door een ernstige blessure.. helaas is deze van mij nu echt wel op een ongelukkig moment. Als er al gelukkige momenten zouden kunnen bestaan op geblesseerd te zijn.
De specialist vertelde me nog zeker 5 weken te rusten.. Die 5 weken zorgen ervoor dat ik een kruis kan maken over de rest van het seizoen.
Als het herstel van de blessure volgens plan verloopt, hoop ik tegen het einde van de zomer toch nog eens wat kwaliteit te laten zien.
Momenteel steek ik al mijn energie in mijn schoolwerk. Nog 2 maanden doorbijten.. om dan hopelijk een diploma in mijn handen te hebben.
Voor diegene die nog niet hebben ingeschreven, duatlon Destelbergen, 10 mei!!!
Hopelijk tot snel!
Thomas
voorbeschouwing voorjaar 2014
Toen ik vanmorgen op weg naar het zwembad hoorde dat de klimatologische winter voorbij is kwam het in me op mijn blog verder aan te vullen. Voor mij als atleet betekent het einde van de winter nu eenmaal de start van het zomerseizoen.
Dit was voor mij een vrij goede winter. Geen blessures, met wat planning voldoende tijd om trainen en studeren (lees stage) te combineren. Er staan nu reeds al een pak meer fiets- en zwemkilometers op de teller dan afgelopen jaar.
Met dank aan een zachte winter. En aan enkele ideale situaties waardoor ik niet al te vaak lange duurtrainingen op mijn eentje hoefde te doen.
Ik sloot mijn winterperiode dan ook af met een goed gevoel. De afgelopen 2 weken laste ik wat rust in. Loopkilometers werden beperkt tot een minimum. Fietsen en zwemmen werden op een basistempo afgewerkt.
Waarom ik dit doe.. mijn zomerseizoen is meestal lang en slopend. Ik moet er dan ook pas staan tegen het einde van mei. Vanaf maandag worden de kilometers terug wat opgeschroefd om eind maart te beginnen aan de specifiekere wedstrijdtrainingen met als uiteindelijke doel het wereldkampioenschap duatlon in Spanje.
de Franse GP in St. Omer, stratenloop Dendermonde en duatlon Geluwe gaan een stage in het Portugese vooraf. Dit in aanloop naar een belangrijke maand mei. Maar dit alles hangt af van hoe druk het op school is. Lange dagen stage kruipt al snel in de kleren en het is echt zoeken naar een goede combinatie tussen trainen/werken en voldoende rust inbouwen.
Nog even een beetje reclame maken voor mijn eigen organisatie, De 1ste grote duatlon in Destelbergen. Het project voor mijn eindwerk!
Ik hoop dat al mijn lezers, alle tri- en duatleten aan de start staan. Jullie doen niet alleen mij daar een groot plezier mee. Maar jullie helpen dan echt om de duatlon sport terug op de kaart te zetten.
Hieronder een link naar de website en naar de inschrijving! Neem gerust eens een kijkje!
Dit was voor mij een vrij goede winter. Geen blessures, met wat planning voldoende tijd om trainen en studeren (lees stage) te combineren. Er staan nu reeds al een pak meer fiets- en zwemkilometers op de teller dan afgelopen jaar.
Met dank aan een zachte winter. En aan enkele ideale situaties waardoor ik niet al te vaak lange duurtrainingen op mijn eentje hoefde te doen.
Ik sloot mijn winterperiode dan ook af met een goed gevoel. De afgelopen 2 weken laste ik wat rust in. Loopkilometers werden beperkt tot een minimum. Fietsen en zwemmen werden op een basistempo afgewerkt.
Waarom ik dit doe.. mijn zomerseizoen is meestal lang en slopend. Ik moet er dan ook pas staan tegen het einde van mei. Vanaf maandag worden de kilometers terug wat opgeschroefd om eind maart te beginnen aan de specifiekere wedstrijdtrainingen met als uiteindelijke doel het wereldkampioenschap duatlon in Spanje.
de Franse GP in St. Omer, stratenloop Dendermonde en duatlon Geluwe gaan een stage in het Portugese vooraf. Dit in aanloop naar een belangrijke maand mei. Maar dit alles hangt af van hoe druk het op school is. Lange dagen stage kruipt al snel in de kleren en het is echt zoeken naar een goede combinatie tussen trainen/werken en voldoende rust inbouwen.
Nog even een beetje reclame maken voor mijn eigen organisatie, De 1ste grote duatlon in Destelbergen. Het project voor mijn eindwerk!
Ik hoop dat al mijn lezers, alle tri- en duatleten aan de start staan. Jullie doen niet alleen mij daar een groot plezier mee. Maar jullie helpen dan echt om de duatlon sport terug op de kaart te zetten.
Hieronder een link naar de website en naar de inschrijving! Neem gerust eens een kijkje!
02/02/2014, PK lange cross
Na de veldloop in Uitbergen had ik last gekregen aan de ligamenten van mijn linkervoet. Maandag en dinsdag kon ik amper uit te voeten. Gedwongen rust. Op woensdag voelde de voet beter aan, het bleef bij wat loslopen. Vrijdag nog eens loslopen en toen kon ik het licht op groen zetten op toch te starten op het PK te Schellebelle.
Een moddercross, normaal ligt modder me wel.Maar trop is teveel. Dit was niet fijn om in te lopen. 9000m tot aan de enkels in zware modder. Geen meter waar het eens wat beter bolde en/of je de tijd had om even te recupereren.
Bij de start kwam ik al snel vooraan, zonder het te willen hadden de dichtste concurrenten al enkele meters aan hun broek..
Ik verschoot en wist niet wat ik moest doen. Van in het begin doorgaan leek me geen goed plan.Ik liet me even inlopen en zette me in het spoor van Roels en De Veylder. Roels was te sterk en al snel liep ik eenzaam. Met nog 4 ronden te gaan.. Zat ik eigenlijk al op mijn limiet.
Maar ik liep voor het podium. Het hoofd niet laten hangen en blijven geven. Ronde na ronde overleven en ik wist, als ik met een voorsprong de laatste ronde in kan gaan, dan is het binnen. Ik kon gedurende de hele wedstrijd mijn voorsprong stelselmatig uitbreiden.
Eenmaal op weg naar de finish, was de voldoening heel groot. Loon naar werken. Eindelijk.
Bij deze zit de eerste periode van de winter erop. Tijd om terug wat duatlon en triatlon specifiek te trainen. Met het oog op de maand maart.
Nog even reclame maken voor mijn eigen duatlon organisatie: duatlon Destelbergen, 10mei 214! Be There.
Een moddercross, normaal ligt modder me wel.Maar trop is teveel. Dit was niet fijn om in te lopen. 9000m tot aan de enkels in zware modder. Geen meter waar het eens wat beter bolde en/of je de tijd had om even te recupereren.
Bij de start kwam ik al snel vooraan, zonder het te willen hadden de dichtste concurrenten al enkele meters aan hun broek..
Ik verschoot en wist niet wat ik moest doen. Van in het begin doorgaan leek me geen goed plan.Ik liet me even inlopen en zette me in het spoor van Roels en De Veylder. Roels was te sterk en al snel liep ik eenzaam. Met nog 4 ronden te gaan.. Zat ik eigenlijk al op mijn limiet.
Maar ik liep voor het podium. Het hoofd niet laten hangen en blijven geven. Ronde na ronde overleven en ik wist, als ik met een voorsprong de laatste ronde in kan gaan, dan is het binnen. Ik kon gedurende de hele wedstrijd mijn voorsprong stelselmatig uitbreiden.
Eenmaal op weg naar de finish, was de voldoening heel groot. Loon naar werken. Eindelijk.
Bij deze zit de eerste periode van de winter erop. Tijd om terug wat duatlon en triatlon specifiek te trainen. Met het oog op de maand maart.
Nog even reclame maken voor mijn eigen duatlon organisatie: duatlon Destelbergen, 10mei 214! Be There.
26/12/2014, Lange cross Uitbergen, 4de
2 weken geleden liep ik ook nog de korte cross in Hamme. Een 6de plaats, in een wedstrijd waar er toch heel wat meer inzat.
Ik liep te vroeg aan de leiding(plaats 1-2-3), met een 7-tal atleten in mijn buurt. In plaats van mezelf weg te steken en het commando door iemand anders te laten voeren probeerde ik zonder me te forceren het tempo hoog te houden. niet hoog genoeg, en in de laatste 500m ontbrak er me de punch om nog eens alles te geven. Tactisch niet goed gelopen.
De lange cross in Uitbergen was niet de meest plezante cross van het jaar. Maar wel een echte veldloop. Modder, regen, koude en gure wind op een echt boerenveld. 9600m afzien met wel 100 bochten. De conditie is in orde dus ik had er wel zin in.
De eerste 3 ronden liep ik met Koen de Veylder samen, maar moest dan de rol lossen. Het was nog een eenzame koers, waarbij ik de aandacht even liet verslappen en koen de laatste ronde toch nog wat meters kon goed maken. Ik hield mijn tempo hoog genoeg en werd 4de.
Daar de eerste 3 buiten categorie waren heb ik geen moment geprobeerd daar aan te pikken. (2 buitenlanders en Thomas de Bock die knap 2de werd).
Helaas tot daar het goede nieuws. Halverwege de wedstrijd trok er een pijnscheut in mijn enkel.. tot 's avonds in de zetel voelde ik er niks van.
Maar daar begon de miserie. Enorm veel pijn, ik dacht bijna dat het einde nabij was.. De voet bewegen, laat staan op wandelen werd ineens onmogelijk.
Maandagochtend bij de dokter was de conclusie: letsel aan de enkelbanden.
Net de nu de examens achter de rug zijn en ik 2 weken de tijd had wat trainingsachterstand in te halen zal de zetel mijn beste vriend worden.Candy crush here i come! ;-) (eentje voor de insiders)
Ik liep te vroeg aan de leiding(plaats 1-2-3), met een 7-tal atleten in mijn buurt. In plaats van mezelf weg te steken en het commando door iemand anders te laten voeren probeerde ik zonder me te forceren het tempo hoog te houden. niet hoog genoeg, en in de laatste 500m ontbrak er me de punch om nog eens alles te geven. Tactisch niet goed gelopen.
De lange cross in Uitbergen was niet de meest plezante cross van het jaar. Maar wel een echte veldloop. Modder, regen, koude en gure wind op een echt boerenveld. 9600m afzien met wel 100 bochten. De conditie is in orde dus ik had er wel zin in.
De eerste 3 ronden liep ik met Koen de Veylder samen, maar moest dan de rol lossen. Het was nog een eenzame koers, waarbij ik de aandacht even liet verslappen en koen de laatste ronde toch nog wat meters kon goed maken. Ik hield mijn tempo hoog genoeg en werd 4de.
Daar de eerste 3 buiten categorie waren heb ik geen moment geprobeerd daar aan te pikken. (2 buitenlanders en Thomas de Bock die knap 2de werd).
Helaas tot daar het goede nieuws. Halverwege de wedstrijd trok er een pijnscheut in mijn enkel.. tot 's avonds in de zetel voelde ik er niks van.
Maar daar begon de miserie. Enorm veel pijn, ik dacht bijna dat het einde nabij was.. De voet bewegen, laat staan op wandelen werd ineens onmogelijk.
Maandagochtend bij de dokter was de conclusie: letsel aan de enkelbanden.
Net de nu de examens achter de rug zijn en ik 2 weken de tijd had wat trainingsachterstand in te halen zal de zetel mijn beste vriend worden.Candy crush here i come! ;-) (eentje voor de insiders)
5/12/2014, lange cross Grimbergen 12de
Normaal schrijf ik niet over stratenlopen of crossen, maar om jullie, de lezers toch op de hoogte te houden van hoe de conditie is en waar ik naar toe wil in de toekomst heb ik mezelf als voornemen genomen dat ik vaker een blogbericht zal schrijven.
Afgelopen zondag stond ik aan de start van de lange cross van Grimbergen. Na 2 weken met veel fiets- en loopkilometers waren de benen niet echt fris. Maar crossen, dat doe ik in functie van de zomer. Sterker worden. Een lange cross loop je dan ook voor een groot stuk op karakter en doorzettingsvermogen. Van bij de start was het duidelijk dat dit een cross met een tamelijk hoog niveau was. Na 3km zat ik ongeveer op de 15a16 plaats. Ik hield het tempo hoog, maar probeerde toch nog wat energie over te houden. Eenmaal de posities wat vastlagen zat ik helemaal alleen. Halverwege in ronde 3 en 4 slaagde ik erin mijn tempo hoog genoeg te houden om nog enkele atleten bij te benen en achter te laten.
Ik liep toen in 12de positie met op een achterstand van 100m op de 11de plaats. Ik probeerde telkens weer een tandje bij te steken. Kwam dichter, en dichter tot op enkele meters. Maar de laatste ronde was er teveel aan.
Ik verloor terug meters en werd 12de. Tevreden gevoel overheerste. Want dit was toch weer een stap vooruit.
De komende weken zal het zwemmen terug wat extra aandacht krijgen. Helaas de schoolboeken ook.. Nog enkele maanden studeren en stage lopen en hopelijk ben ik er dan van af! Ook mijn eindwerk is een grote prioriteit, ik en enkele medestudenten organiseren een duatlon op 10mei te Destelbergen!
Dus lezers, triatlon/duatleten, zet deze datum alvast in jullie agenda!
Afgelopen zondag stond ik aan de start van de lange cross van Grimbergen. Na 2 weken met veel fiets- en loopkilometers waren de benen niet echt fris. Maar crossen, dat doe ik in functie van de zomer. Sterker worden. Een lange cross loop je dan ook voor een groot stuk op karakter en doorzettingsvermogen. Van bij de start was het duidelijk dat dit een cross met een tamelijk hoog niveau was. Na 3km zat ik ongeveer op de 15a16 plaats. Ik hield het tempo hoog, maar probeerde toch nog wat energie over te houden. Eenmaal de posities wat vastlagen zat ik helemaal alleen. Halverwege in ronde 3 en 4 slaagde ik erin mijn tempo hoog genoeg te houden om nog enkele atleten bij te benen en achter te laten.
Ik liep toen in 12de positie met op een achterstand van 100m op de 11de plaats. Ik probeerde telkens weer een tandje bij te steken. Kwam dichter, en dichter tot op enkele meters. Maar de laatste ronde was er teveel aan.
Ik verloor terug meters en werd 12de. Tevreden gevoel overheerste. Want dit was toch weer een stap vooruit.
De komende weken zal het zwemmen terug wat extra aandacht krijgen. Helaas de schoolboeken ook.. Nog enkele maanden studeren en stage lopen en hopelijk ben ik er dan van af! Ook mijn eindwerk is een grote prioriteit, ik en enkele medestudenten organiseren een duatlon op 10mei te Destelbergen!
Dus lezers, triatlon/duatleten, zet deze datum alvast in jullie agenda!
Up-to-date: december
December was voor mij echt de hel.. Op school denken ze dat we hele dagen tijd hebben om stage te lopen.. Dagen van 06h00 tot 23h00 waren meer regel dan uitzondering, de taken die er dan nog eens bijkwamen, de verplaatsingen van hier naar daar..
Ik voelde dat ik stilaan mijn limiet aan het bereiken was. Meer dan eens moest ik trainingen skippen om toch maar die ene taak van school af te krijgen. Vermoeidheid zal dan ook een van de factoren geweest zijn dat ik een ontsteking kreeg aan mijn schouder, waardoor zwemmen enkele weken bijna niet mogelijk was..
Mijn enige lichtpunt was dat het lopen nog steeds goed bleef draaien.. Ik legde een goede test af bij Jan Olbrecht die interessante gegevens naar boven bracht. Dit lichtpunt in de donkere maand december doofde al snel wanneer ik serieus ziek werd.. De kaars was uit.. Met nog een week stage te gaan en verschillende examens op school werd het een week op karakter.
Toen ik vrijdag 20/12, het diploma Hoger redder behaalde, na toch wel een stressy dagje besloot ik een weekendje te slapen.. Zo gezegd zo gedaan..
Nu zijn we maandag, en voel ik me fysiek en mentaal terug klaar om de trainingen te hervatten.. Met het nieuwe jaar, de dagen die langzaam maar zeker langer worden, de ambitie die opnieuw aanwakkert, ben ik klaar om er terug volledig tegenaan te gaan.
Een echte planning voor 2014 ligt nog niet vast. Maar ik kan wel al meedelen dat het WK duatlon (Spanje, 31/05-01/06) en het EK duatlon (Oostenrijk, 23/08-24/08) grote doelen zijn voor 2014 (Indien er uiteraard Belgische Beloften mogen deelnemen aan deze kampioenschappen van de Belgische triatlon en duatlon bond).
Prettige feesten!
Thomas
Ik voelde dat ik stilaan mijn limiet aan het bereiken was. Meer dan eens moest ik trainingen skippen om toch maar die ene taak van school af te krijgen. Vermoeidheid zal dan ook een van de factoren geweest zijn dat ik een ontsteking kreeg aan mijn schouder, waardoor zwemmen enkele weken bijna niet mogelijk was..
Mijn enige lichtpunt was dat het lopen nog steeds goed bleef draaien.. Ik legde een goede test af bij Jan Olbrecht die interessante gegevens naar boven bracht. Dit lichtpunt in de donkere maand december doofde al snel wanneer ik serieus ziek werd.. De kaars was uit.. Met nog een week stage te gaan en verschillende examens op school werd het een week op karakter.
Toen ik vrijdag 20/12, het diploma Hoger redder behaalde, na toch wel een stressy dagje besloot ik een weekendje te slapen.. Zo gezegd zo gedaan..
Nu zijn we maandag, en voel ik me fysiek en mentaal terug klaar om de trainingen te hervatten.. Met het nieuwe jaar, de dagen die langzaam maar zeker langer worden, de ambitie die opnieuw aanwakkert, ben ik klaar om er terug volledig tegenaan te gaan.
Een echte planning voor 2014 ligt nog niet vast. Maar ik kan wel al meedelen dat het WK duatlon (Spanje, 31/05-01/06) en het EK duatlon (Oostenrijk, 23/08-24/08) grote doelen zijn voor 2014 (Indien er uiteraard Belgische Beloften mogen deelnemen aan deze kampioenschappen van de Belgische triatlon en duatlon bond).
Prettige feesten!
Thomas
Crossduatlon Wachtebeke 24/22/2013
Inderdaad, na jaren van twijfelen heb ik ook een eigen mountainbike. Met de steun van Fietsen Schollaert en zelf heel erg lang sparen heb ik echt een topfiets. Namelijk een Ridley Ignite C10.
Wat te doen met een MTB, crossen natuurlijk. Wachtebeke leek me in eerste instantie een leuke wedstrijd om met te beginnen.
Tot ik er wat langer over nadacht en het parcours te zien kreeg. 5-30-5, is een vrij lange duatlon, die je best niet gewoon even tussendoor meeneemt.
De wedstrijd zelf dan. De eerste 5km werden vrij rustig gelopen, Gert van Poucke en mezelf konden ons uiteindelijk afscheiden van de andere atleten. Net voor de wissel dacht ik eraan nog even te gaan liggen en een sierlijke duik in de modder te nemen, vooraleer in het echte modderbad te springen. De voeling met Gert was ik dus al kwijt en het werd achtervolgen.
Samen met Samuel Galle vormden we een kopgroep van 3, naar ons gevoel reden we toch goed door. Niet gedacht dat er ons mensen zouden inhalen.
Na 15km bleek het tegendeel waar te zijn, een duo kwam letterlijk over ons gevlogen, alle zeilen bijzetten om eigenlijk net niet of net wel mee te zijn.
Zelden werd ik zo onder druk gezet. Het duurde dan ook maar enkele kilometers of ik lag tegen de grond. In alle haast probeerde ik terug op mijn fiets te springen, maar een volleerd mountainbiker ben ik zeker niet. Ik verloor enkele honderden meters en zag de kopgroep niet meer terug.
Na 25km voelde ik dan nog mijn energie vat zo leeglopen dat ik steeds meer terrein verloor.
Als 3de de wisselzone binnen, niet wetende hoeveel achterstand ik had.. de eerste 2.5km waren echt krabben, afzien.. Ik was leeg. Tot ik halverwege wat energie vond en wat kon versnellen. ik zag nog steeds niemand voor me lopen, en had ook niet het idee dat ik dichter op iemand kwam..
Uiteindelijk bleek dit wel zo te zijn, maar dat zag ik pas in de laatste 200m, toen was het helaas te laat en moest ik me neerleggen bij een derde plaats.
Tevreden over mijn wedstrijd was ik zeker. Ondanks het gebrek aan ervaring aan zulke wedstrijden.
Zeker voor herhaling vatbaar.
Wat te doen met een MTB, crossen natuurlijk. Wachtebeke leek me in eerste instantie een leuke wedstrijd om met te beginnen.
Tot ik er wat langer over nadacht en het parcours te zien kreeg. 5-30-5, is een vrij lange duatlon, die je best niet gewoon even tussendoor meeneemt.
De wedstrijd zelf dan. De eerste 5km werden vrij rustig gelopen, Gert van Poucke en mezelf konden ons uiteindelijk afscheiden van de andere atleten. Net voor de wissel dacht ik eraan nog even te gaan liggen en een sierlijke duik in de modder te nemen, vooraleer in het echte modderbad te springen. De voeling met Gert was ik dus al kwijt en het werd achtervolgen.
Samen met Samuel Galle vormden we een kopgroep van 3, naar ons gevoel reden we toch goed door. Niet gedacht dat er ons mensen zouden inhalen.
Na 15km bleek het tegendeel waar te zijn, een duo kwam letterlijk over ons gevlogen, alle zeilen bijzetten om eigenlijk net niet of net wel mee te zijn.
Zelden werd ik zo onder druk gezet. Het duurde dan ook maar enkele kilometers of ik lag tegen de grond. In alle haast probeerde ik terug op mijn fiets te springen, maar een volleerd mountainbiker ben ik zeker niet. Ik verloor enkele honderden meters en zag de kopgroep niet meer terug.
Na 25km voelde ik dan nog mijn energie vat zo leeglopen dat ik steeds meer terrein verloor.
Als 3de de wisselzone binnen, niet wetende hoeveel achterstand ik had.. de eerste 2.5km waren echt krabben, afzien.. Ik was leeg. Tot ik halverwege wat energie vond en wat kon versnellen. ik zag nog steeds niemand voor me lopen, en had ook niet het idee dat ik dichter op iemand kwam..
Uiteindelijk bleek dit wel zo te zijn, maar dat zag ik pas in de laatste 200m, toen was het helaas te laat en moest ik me neerleggen bij een derde plaats.
Tevreden over mijn wedstrijd was ik zeker. Ondanks het gebrek aan ervaring aan zulke wedstrijden.
Zeker voor herhaling vatbaar.
Seizoen 2013 + Winter 2013-2014
Seizoen 2013 zit erop. Voor mij een jaar, dat vrij constant verliep. Met enig hoogtepunt maar helaas ook een laagtepunt.
Toch kan ik mijn seizoen constant noemen. Echt pieken is me niet gelukt want overal waar ik aan de start kwam was ik goed, maar er ontbrak dat tikkeltje in elke discipline om toch maar een topprestatie neer te zetten.
Als ik mijn seizoen even chronologisch overloop met de belangrijkste wedstrijden komt het op het volgende neer.
De eerste afspraak was op het Europees kampioenschap Duatlon (LD). De vorm was uitstekend. Ik kende zowel een goede eerste als tweede run. Helaas beschikte ik niet over voldoende power in mijn benen om tegen de elite-atleten een vuist te maken in de 60km tijdrijden. In mijn categorie (U23) kon ik dit wel en moest enkel het onderspit delven tegenover een sterke Kenneth Vandendriessche.
De 2de ronde stip in mijn agenda was het Belgisch kampioenschap duatlon in Wevelgem. Hier was mijn eerste run zeer goed, in het fietsen wel afgezien maar met de kopgroep naar de wisselzone getrokken. Hier liet ik me een fractie van een seconde wegdrummen en een te trage wissel op dit niveau betekende ineens een serieuze achterstand.. Ik haalde er uit wat ik kon, haalde nog enkele atleten in.. Maar besefte achteraf dat dit een serieuze gemiste kans was.. Gebrek aan ervaring, lef en kracht ontbraken me het hier af te maken.. Volgend jaar op het Belgisch kampioenschap duatlon te kortrijk ( 5juli) zal ik een nieuwe kans grijpen om zo hoog mogelijk te eindigen. (2de U23, 5de Belg).
Triatlon Retie en Kapelle, duatlon La Gileppe: Hier kwam ik nooit fris genoeg aan de start om een uitzonderlijke prestatie neer te zetten.
In de Franse Grand Prix wedstrijden vond ik echter wel mijn ding. Duatlon op het allerhoogste niveau.. Hier ga ik volgend seizoen meer te zien zijn om echt die ervaring op te doen die ik later zeker nog zal nodig hebben.
Een van de prestaties dit seizoen was de triatlon van Berlare.. 2de overall.
Mijn zwemmen zat zeer goed, helaas maakte ik een verkeerde keuze qua startpositie, werd enorm gehinderd en verloor in de eerste 500m kostbare tijd.
Op het fietsen kon ik echt kracht zetten. Solo vloog ik over het parcours, groepje na groepje kon ik inhalen. Mijn parcourskennis was hier echt wel handig.
Helaas haalde ik op de enigste koploper geen tijd terug. Integendeel.
In het lopen kon ik onmiddellijk een hoog tempo aannemen, nog voor halverwege kon ik nummer 2en3 in de wedstrijd voorbij lopen richting een 2de plaats..
Kilometer voor kilometer kwam ik dichter.. helaas strandde ik op een minuut van plaats 1. Maar ik mocht zeker tevreden zijn van deze wedstrijd!
Na Triatlon Berlare lag de focus op de zwintriatlon. Ik was zo gebrand op deze wedstrijd dat ik er een maand voorbereiding voor nam..
Het weekend voor de zwintriatlon deed ik nog een zware loop en fietstraining, en ik moet zeggen. Ik vloog. Ik had kracht, snelheid en was er meer dan 100% klaar voor. Tot ik op maandag wat ziek werd en mijn rug opspeelde..
Op woensdag was ik beter en klaar om te starten..
Het zwemmen ging goed.. Maar.. . Tot daar de wedstrijd. Rugpijn en steken in het fietsen.. steken en last van mijn middenrif in het lopen.. ontgoochelend 34ste..
Sport komt nu eenmaal met goeie en minder goeie dagen..
Na de Zwintriatlon legde ik reeds mijn rustperiode. Heel vroeg voor een triatleet. Maar ik heb er veel uit geleerd.
Allereerst, dan al een rustperiode leggen is veel te vroeg. Beter halverwege het seizoen een periode van rust en herstellen inbouwen om een betere 2de helft van het seizoen te hebben. Na mijn rustperiode deed ik enkele stratenlopen, en ik moet zeggen. Zonder trainen in de rustperiode vloog ik echt. Ik liep tijden die ik voorheen niet liep en behaalde meer dan eens een overwinning op een stratenloop.
Nu de donkere maanden terug zijn, is het tijd om een basis te leggen voor seizoen 2014. Deze winter zal vooral in teken staan van sterker worden op de fiets. Verbetert dit niet, dan zal ik achter de feiten blijven aanlopen eenmaal het seizoen weer volop bezig is.
Ik zal enkele crossen lopen en ook een cross/winterduatlon zou ik wel eens op het programma durven zetten.
2014 zal een jaar van experimenteren worden. Waar wil ik naar toe in de toekomst, in welke discipline kan ik het meest bereiken..
Evalueren doen we binnen een jaar en daaruit kunnen we een balans opmaken.
Ik wil iedereen die me heeft bijgestaan in 2014 bedanken. Van mijn ouders die er zo goed als elke wedstrijd stonden. De trainer/coach die me naar een hoger niveau brengt. Mijn club TDW, de atleten van the Yellow Armada, want jullie zijn een fantastische groep. Mijn vriendin die altijd klaarstond. Mijn sponsors, QM Sportscare, Fietsen schollaert, FFWD, Sports2.
Op naar een volgend, ambitieus seizoen!
Toch kan ik mijn seizoen constant noemen. Echt pieken is me niet gelukt want overal waar ik aan de start kwam was ik goed, maar er ontbrak dat tikkeltje in elke discipline om toch maar een topprestatie neer te zetten.
Als ik mijn seizoen even chronologisch overloop met de belangrijkste wedstrijden komt het op het volgende neer.
De eerste afspraak was op het Europees kampioenschap Duatlon (LD). De vorm was uitstekend. Ik kende zowel een goede eerste als tweede run. Helaas beschikte ik niet over voldoende power in mijn benen om tegen de elite-atleten een vuist te maken in de 60km tijdrijden. In mijn categorie (U23) kon ik dit wel en moest enkel het onderspit delven tegenover een sterke Kenneth Vandendriessche.
De 2de ronde stip in mijn agenda was het Belgisch kampioenschap duatlon in Wevelgem. Hier was mijn eerste run zeer goed, in het fietsen wel afgezien maar met de kopgroep naar de wisselzone getrokken. Hier liet ik me een fractie van een seconde wegdrummen en een te trage wissel op dit niveau betekende ineens een serieuze achterstand.. Ik haalde er uit wat ik kon, haalde nog enkele atleten in.. Maar besefte achteraf dat dit een serieuze gemiste kans was.. Gebrek aan ervaring, lef en kracht ontbraken me het hier af te maken.. Volgend jaar op het Belgisch kampioenschap duatlon te kortrijk ( 5juli) zal ik een nieuwe kans grijpen om zo hoog mogelijk te eindigen. (2de U23, 5de Belg).
Triatlon Retie en Kapelle, duatlon La Gileppe: Hier kwam ik nooit fris genoeg aan de start om een uitzonderlijke prestatie neer te zetten.
In de Franse Grand Prix wedstrijden vond ik echter wel mijn ding. Duatlon op het allerhoogste niveau.. Hier ga ik volgend seizoen meer te zien zijn om echt die ervaring op te doen die ik later zeker nog zal nodig hebben.
Een van de prestaties dit seizoen was de triatlon van Berlare.. 2de overall.
Mijn zwemmen zat zeer goed, helaas maakte ik een verkeerde keuze qua startpositie, werd enorm gehinderd en verloor in de eerste 500m kostbare tijd.
Op het fietsen kon ik echt kracht zetten. Solo vloog ik over het parcours, groepje na groepje kon ik inhalen. Mijn parcourskennis was hier echt wel handig.
Helaas haalde ik op de enigste koploper geen tijd terug. Integendeel.
In het lopen kon ik onmiddellijk een hoog tempo aannemen, nog voor halverwege kon ik nummer 2en3 in de wedstrijd voorbij lopen richting een 2de plaats..
Kilometer voor kilometer kwam ik dichter.. helaas strandde ik op een minuut van plaats 1. Maar ik mocht zeker tevreden zijn van deze wedstrijd!
Na Triatlon Berlare lag de focus op de zwintriatlon. Ik was zo gebrand op deze wedstrijd dat ik er een maand voorbereiding voor nam..
Het weekend voor de zwintriatlon deed ik nog een zware loop en fietstraining, en ik moet zeggen. Ik vloog. Ik had kracht, snelheid en was er meer dan 100% klaar voor. Tot ik op maandag wat ziek werd en mijn rug opspeelde..
Op woensdag was ik beter en klaar om te starten..
Het zwemmen ging goed.. Maar.. . Tot daar de wedstrijd. Rugpijn en steken in het fietsen.. steken en last van mijn middenrif in het lopen.. ontgoochelend 34ste..
Sport komt nu eenmaal met goeie en minder goeie dagen..
Na de Zwintriatlon legde ik reeds mijn rustperiode. Heel vroeg voor een triatleet. Maar ik heb er veel uit geleerd.
Allereerst, dan al een rustperiode leggen is veel te vroeg. Beter halverwege het seizoen een periode van rust en herstellen inbouwen om een betere 2de helft van het seizoen te hebben. Na mijn rustperiode deed ik enkele stratenlopen, en ik moet zeggen. Zonder trainen in de rustperiode vloog ik echt. Ik liep tijden die ik voorheen niet liep en behaalde meer dan eens een overwinning op een stratenloop.
Nu de donkere maanden terug zijn, is het tijd om een basis te leggen voor seizoen 2014. Deze winter zal vooral in teken staan van sterker worden op de fiets. Verbetert dit niet, dan zal ik achter de feiten blijven aanlopen eenmaal het seizoen weer volop bezig is.
Ik zal enkele crossen lopen en ook een cross/winterduatlon zou ik wel eens op het programma durven zetten.
2014 zal een jaar van experimenteren worden. Waar wil ik naar toe in de toekomst, in welke discipline kan ik het meest bereiken..
Evalueren doen we binnen een jaar en daaruit kunnen we een balans opmaken.
Ik wil iedereen die me heeft bijgestaan in 2014 bedanken. Van mijn ouders die er zo goed als elke wedstrijd stonden. De trainer/coach die me naar een hoger niveau brengt. Mijn club TDW, de atleten van the Yellow Armada, want jullie zijn een fantastische groep. Mijn vriendin die altijd klaarstond. Mijn sponsors, QM Sportscare, Fietsen schollaert, FFWD, Sports2.
Op naar een volgend, ambitieus seizoen!
Zwintriatlon Knokke
Over de Zwintriatlon valt dit jaar weinig te zeggen. Tot 2 dagen ervoor was mijn conditie nochtans schitterend. Op de trainingen verliep alles immers beter, sneller en efficiënter dan ooit ervoor.
Op zaterdag deed ik nog een stevig loop- en fietstraining, om dan rustig af te bouwen naar de westrijd van de woensdag toe.
De dag zelf, was ik er klaar voor. In tegenstelling tot de dagen ervoor waar in ik me wat slap voelde, en last had van wat rug- en nekklachten. Maar soit, op woensdag had ik er zin in. Knallen dus maar!
Mijn zwemmen verliep "goed". Ik had een snellere tijd dan het jaar voorheen. Helaas weer last van steken in het middenrif tijdens het zwemmen. Nog steeds onverklaarbaar...
Dan de fiets op, ik voelde vrijwel direct dat het niet zo heel goed draaide. Naarmate de kilometers verstreken begon mijn rug op te spelen..
Ik voelde mijn moraal zo zakken, maar opgeven wou ik niet. Telkens iemand mij voorbij ging, probeerde ik toch in zijn spoor te blijven.
Weliswaar op de reglementaire 10m afstand.. (Dit evenwel buiten andere gerekend: de eerste 15km zat ik achteraan een groepje, waar ze elkaar zo goed als aflosten, kilometers aan een stuk. Zonder gevolgen... buiten een zogezegd goede prestatie.)
Toen ik aan het lopen begon was ik al helemaal leeg..Op de koop toe had ik nog eens steken tot het keerpunt aan kilometer 2,5. Om er dan even van verlost te zijn.. tot ik de resterende 5km ook met steken, zware benen en een verschrikkelijk zwaar gevoel volbracht..
Ik finishte anoniem rond plaats 34 overall en 7de U23. Volgend jaar kom ik terug, met ambitie, goeie conditie en de kracht voor minstens een top 15 notering. Schrijf maar op!
Hoe de rest van het seizoen er zal uitzien? Om te beginnen rust!. Dik 10 dagen.
Op 22 september trek ik misschien nog eens richting Frankrijk voor een Grand Prix. En bij het vinden van een MTB, heb ik wel ambitie om ook in de offroad duatlon van Wetteren te starten.. Meer informatie op: www.triatlonduatlonwetteren.be
Sportieve groeten
Thomas
Op zaterdag deed ik nog een stevig loop- en fietstraining, om dan rustig af te bouwen naar de westrijd van de woensdag toe.
De dag zelf, was ik er klaar voor. In tegenstelling tot de dagen ervoor waar in ik me wat slap voelde, en last had van wat rug- en nekklachten. Maar soit, op woensdag had ik er zin in. Knallen dus maar!
Mijn zwemmen verliep "goed". Ik had een snellere tijd dan het jaar voorheen. Helaas weer last van steken in het middenrif tijdens het zwemmen. Nog steeds onverklaarbaar...
Dan de fiets op, ik voelde vrijwel direct dat het niet zo heel goed draaide. Naarmate de kilometers verstreken begon mijn rug op te spelen..
Ik voelde mijn moraal zo zakken, maar opgeven wou ik niet. Telkens iemand mij voorbij ging, probeerde ik toch in zijn spoor te blijven.
Weliswaar op de reglementaire 10m afstand.. (Dit evenwel buiten andere gerekend: de eerste 15km zat ik achteraan een groepje, waar ze elkaar zo goed als aflosten, kilometers aan een stuk. Zonder gevolgen... buiten een zogezegd goede prestatie.)
Toen ik aan het lopen begon was ik al helemaal leeg..Op de koop toe had ik nog eens steken tot het keerpunt aan kilometer 2,5. Om er dan even van verlost te zijn.. tot ik de resterende 5km ook met steken, zware benen en een verschrikkelijk zwaar gevoel volbracht..
Ik finishte anoniem rond plaats 34 overall en 7de U23. Volgend jaar kom ik terug, met ambitie, goeie conditie en de kracht voor minstens een top 15 notering. Schrijf maar op!
Hoe de rest van het seizoen er zal uitzien? Om te beginnen rust!. Dik 10 dagen.
Op 22 september trek ik misschien nog eens richting Frankrijk voor een Grand Prix. En bij het vinden van een MTB, heb ik wel ambitie om ook in de offroad duatlon van Wetteren te starten.. Meer informatie op: www.triatlonduatlonwetteren.be
Sportieve groeten
Thomas
Het seizoen 2013 loopt stilaan op zijn einde. De laatste wedstrijden...
Nog één keer wil ik knallen dit seizoen, De zwintriatlon staat dik in het rood in mijn agenda.
De laatste weken stonden dan ook in teken van nog enkele procentjes beter te worden.
Hoewel het de afgelopen 3 weken niet echt liep zoals het moest... Zwemtrainingen die niet op niveau waren, een testwedstrijd in Manchester die op een groot fiasco uitdraaide...
Gelukkig schoot de motor afgelopen week terug in gang. Eindelijk terug een goed gevoel in het zwembad.
Een snelle duurloop op de Calipage run in Wetteren zorgden weer voor hoop.
Nog een kleine 10 dagen en dan staat de Zwintriatlon op het programma. Vorig jaar behaalde ik hier een 19de plaats.
Dit jaar hoop ik beter te doen. Hoewel de concurrentie elk jaar groter en sterker wordt.
Hoe de weken erna gaan verlopen valt nog af te wachten... Ofwel neem ik een periode van rust, ofwel doe ik nog mee aan volgende wedstrijden:
- Duatlon Olhain (FR) - 22/09
- Offroad duatlon Wetteren 27/09
De laatste weken stonden dan ook in teken van nog enkele procentjes beter te worden.
Hoewel het de afgelopen 3 weken niet echt liep zoals het moest... Zwemtrainingen die niet op niveau waren, een testwedstrijd in Manchester die op een groot fiasco uitdraaide...
Gelukkig schoot de motor afgelopen week terug in gang. Eindelijk terug een goed gevoel in het zwembad.
Een snelle duurloop op de Calipage run in Wetteren zorgden weer voor hoop.
Nog een kleine 10 dagen en dan staat de Zwintriatlon op het programma. Vorig jaar behaalde ik hier een 19de plaats.
Dit jaar hoop ik beter te doen. Hoewel de concurrentie elk jaar groter en sterker wordt.
Hoe de weken erna gaan verlopen valt nog af te wachten... Ofwel neem ik een periode van rust, ofwel doe ik nog mee aan volgende wedstrijden:
- Duatlon Olhain (FR) - 22/09
- Offroad duatlon Wetteren 27/09
Van trainen, stage, vakantie, goede en slechte dagen tot triatlon Berlare
Een hele boterham, inderdaad. Hoe dit alles verlopen is kan u hier lezen. Ik begin met mijn trainingsstage in Oostenrijk.
Trainingsstage Oostenrijk
Samen met The Yellow Armada trok ik voor 2 weken de Oostenrijkse bergen in.
Headcoach Dany leidde alles in goede banen. Dagelijks werden de loopschoenen aangetrokken, enerzijds om de "gevreesde" berg te beklimmen. Anderzijds voor een stevige pistetraining of heerlijk tempolopen rond het Milstattermeer.
Halverwege de trainingsstage stond er een intensieve duurloop op het programma, om deze toch wat aangenamer te maken trokken we met de groep richting de Faakerseelauf. Een internationale stratenloop (lees: stratenloop waar veel buitenlanders/toeristen op af komen). Want buiten enkele Oostenrijkers kon niemand het Topteam van de Yellow Armada bedreigen. De eerste 5 plaatsen behoorden onze club toe. Zelf werd ik 3de.
Met de fiets vloog ik regelmatig doorheen de Oostenrijkse Bergen. Zo ging ik met Dieter Roelandt de Nockalmstrasse verkennen. 75 km, 4 cols, 4x klimmen tot boven 2000 m. Mijn zwaarste zwemtraining werkte ik af onder toeziend oog van Eric de Vetter. In open water dreef hij me tot het uiterste. Helemaal leeg kwam ik uit het water. Maar wel een ervaring rijker.
Triatlon Kapelle o/d Bos
Eenmaal na stage was het afwachten hoe ik zou recupereren. Ik hield me de dagen erna vrij rustig zodat ik op zondag naar Kapelle kon afreizen voor de triatlon. Hier was ik vorig jaar ijzersterk, met "een derde plaats overall" als resultaat. Dat kunstje overdoen zou dit jaar moeilijker worden omdat het deelnemersveld een stuk sterker was.
Maar blijkbaar was het toch niet mijn dag. Mijn zwemmen was matig. Eenmaal op de fiets ging ik vol door. Tot ik na één ronde een stevige tik van de hamer kreeg. De warmte was hierbij zeker niet mijn bondgenoot. Ik verloor teveel tijd in het fietsen, reeds zelfs trager dan het jaar voordien. Terwijl mijn fietsen in het algemeen toch verbeterd is. Eenmaal aan het lopen kon ik niet voldoende ademhalen, geen kracht in de benen, steken in mijn zijde... Het was een echte lijdensweg.
Blijkbaar was ik niet alleen, ik wisselde ergens rond de 20ste plaats na het fietsen en liep toch nog naar een 11de plaats. Geen superdag... Helaas.
De dagen na de wedstrijd trainde ik nog stevig door.. tot de coach me op non-actief zette... 2dagen verplichte rust..
Dit hielp, want Triatlon Berlare naderde snel. Een thuiswedstrijd, voor mijn supporters, sponsors, coach en mezelf wou ik hier goed presteren.
Triatlon Berlare
Met een gezonde dosis zenuwen en een goede focus stond ik aan de start. Klaar om een dikke 1500 m te zwemmen, 45 km te fietsen en een goeie 11 km te lopen. Met een 250 triatleten doken we het bijna 25° warme Donkmeer in.
Hier liep het reeds fout: ik legde me aan de rechterkant, maar achteraf gezien zou links beter geweest zijn... Daarbij komt dat ik de eerste 500 m ingesloten zat en niet wegraakte. Met veel frustratie tot gevolg. Aan de eerste boei schoof ik naar voor en zwom aan kop van mijn groep. Helaas was het tegenstroom en waren de voeten van mijn voorgangers reeds te ver weg. Hier verloor ik veel tijd.
Eenmaal op de fiets ontbond ik mijn duivels. Ik reed in één ronde tijd van positie 11 naar een 4de plaats. Ik kende het parcours op mijn duimpje, wat echt wel een voordeel was. Ik reed de hele wedstrijd alleen, jagend op de nummers 2 en 3. Na 1 u 09 op 45 km kwam ik op 1'50" van de 2de plaats in de wisselzone. Ik had echt heel veel gegeven in het fietsen, waardoor ik toch wel wat vreesde voor een sterk loopnummer.
Blijkbaar was het echt wel mijn dag. Ik had onmiddellijk het goede ritme en knalde in het lopen. Halverwege liep ik voor de 2de plaats. Samen met Charles Declerq liep ik richting de derde en dus laatste ronde. Ik vreesde even dat hij nog wel wat energie in de tank had, en dat hij niet zomaar een 2de plaats zou laten schieten. Het was dankzij de supporters, verspreid over het gehele parcours, en vooral aan het Donkmeer dat ik de kracht had een hoog tempo te blijven lopen. De eerste plaats was buiten bereik waardoor ik in de laatste ronde enkel moest controleren.
Ik stelde mijn 2de plaats veilig en bereikte zeer tevreden de finish! Bijkomend was dat ik 1ste U23 werd. Mooi meegenomen!
Ik wil echt wel iedere supporter bedanken die aanwezig was!
In samenspraak met de coach zal het verdere programma voor deze zomer bekeken worden.
Trainingsstage Oostenrijk
Samen met The Yellow Armada trok ik voor 2 weken de Oostenrijkse bergen in.
Headcoach Dany leidde alles in goede banen. Dagelijks werden de loopschoenen aangetrokken, enerzijds om de "gevreesde" berg te beklimmen. Anderzijds voor een stevige pistetraining of heerlijk tempolopen rond het Milstattermeer.
Halverwege de trainingsstage stond er een intensieve duurloop op het programma, om deze toch wat aangenamer te maken trokken we met de groep richting de Faakerseelauf. Een internationale stratenloop (lees: stratenloop waar veel buitenlanders/toeristen op af komen). Want buiten enkele Oostenrijkers kon niemand het Topteam van de Yellow Armada bedreigen. De eerste 5 plaatsen behoorden onze club toe. Zelf werd ik 3de.
Met de fiets vloog ik regelmatig doorheen de Oostenrijkse Bergen. Zo ging ik met Dieter Roelandt de Nockalmstrasse verkennen. 75 km, 4 cols, 4x klimmen tot boven 2000 m. Mijn zwaarste zwemtraining werkte ik af onder toeziend oog van Eric de Vetter. In open water dreef hij me tot het uiterste. Helemaal leeg kwam ik uit het water. Maar wel een ervaring rijker.
Triatlon Kapelle o/d Bos
Eenmaal na stage was het afwachten hoe ik zou recupereren. Ik hield me de dagen erna vrij rustig zodat ik op zondag naar Kapelle kon afreizen voor de triatlon. Hier was ik vorig jaar ijzersterk, met "een derde plaats overall" als resultaat. Dat kunstje overdoen zou dit jaar moeilijker worden omdat het deelnemersveld een stuk sterker was.
Maar blijkbaar was het toch niet mijn dag. Mijn zwemmen was matig. Eenmaal op de fiets ging ik vol door. Tot ik na één ronde een stevige tik van de hamer kreeg. De warmte was hierbij zeker niet mijn bondgenoot. Ik verloor teveel tijd in het fietsen, reeds zelfs trager dan het jaar voordien. Terwijl mijn fietsen in het algemeen toch verbeterd is. Eenmaal aan het lopen kon ik niet voldoende ademhalen, geen kracht in de benen, steken in mijn zijde... Het was een echte lijdensweg.
Blijkbaar was ik niet alleen, ik wisselde ergens rond de 20ste plaats na het fietsen en liep toch nog naar een 11de plaats. Geen superdag... Helaas.
De dagen na de wedstrijd trainde ik nog stevig door.. tot de coach me op non-actief zette... 2dagen verplichte rust..
Dit hielp, want Triatlon Berlare naderde snel. Een thuiswedstrijd, voor mijn supporters, sponsors, coach en mezelf wou ik hier goed presteren.
Triatlon Berlare
Met een gezonde dosis zenuwen en een goede focus stond ik aan de start. Klaar om een dikke 1500 m te zwemmen, 45 km te fietsen en een goeie 11 km te lopen. Met een 250 triatleten doken we het bijna 25° warme Donkmeer in.
Hier liep het reeds fout: ik legde me aan de rechterkant, maar achteraf gezien zou links beter geweest zijn... Daarbij komt dat ik de eerste 500 m ingesloten zat en niet wegraakte. Met veel frustratie tot gevolg. Aan de eerste boei schoof ik naar voor en zwom aan kop van mijn groep. Helaas was het tegenstroom en waren de voeten van mijn voorgangers reeds te ver weg. Hier verloor ik veel tijd.
Eenmaal op de fiets ontbond ik mijn duivels. Ik reed in één ronde tijd van positie 11 naar een 4de plaats. Ik kende het parcours op mijn duimpje, wat echt wel een voordeel was. Ik reed de hele wedstrijd alleen, jagend op de nummers 2 en 3. Na 1 u 09 op 45 km kwam ik op 1'50" van de 2de plaats in de wisselzone. Ik had echt heel veel gegeven in het fietsen, waardoor ik toch wel wat vreesde voor een sterk loopnummer.
Blijkbaar was het echt wel mijn dag. Ik had onmiddellijk het goede ritme en knalde in het lopen. Halverwege liep ik voor de 2de plaats. Samen met Charles Declerq liep ik richting de derde en dus laatste ronde. Ik vreesde even dat hij nog wel wat energie in de tank had, en dat hij niet zomaar een 2de plaats zou laten schieten. Het was dankzij de supporters, verspreid over het gehele parcours, en vooral aan het Donkmeer dat ik de kracht had een hoog tempo te blijven lopen. De eerste plaats was buiten bereik waardoor ik in de laatste ronde enkel moest controleren.
Ik stelde mijn 2de plaats veilig en bereikte zeer tevreden de finish! Bijkomend was dat ik 1ste U23 werd. Mooi meegenomen!
Ik wil echt wel iedere supporter bedanken die aanwezig was!
In samenspraak met de coach zal het verdere programma voor deze zomer bekeken worden.
Triatlon Retie en GP duatlon Fourmies
Na het Belgisch kampioenschap duatlon stonden er nog 2 wedstrijden op het programma.
De eerste was mijn eerste triatlon van het seizoen. Deze in vond plaats in Retie. Echt wel een prachtige wedstrijd.
Helaas was ik onvoldoende hersteld van het afgelopen weekend. In onderling overleg met de coach gingen we er een trainingswedstrijd van maken.
Ik was echter wel benieuwd hoe ik het ervan af zou brengen. Concreet hoe het zwemmen zou verlopen.
Van het zwemmen mocht ik achteraf wel tevreden zijn. Aangezien ik op 1500 m "slechts" 2'30 verloor op de beste zwemmers.
Terwijl dat verschil vorig jaar meestal groter dan 4' was.
In het fietsen en het lopen hield ik het tempo hoog, maar nooit ging ik diep. Ondanks een pitstop met een 30-tal andere atleten wegens onvoorziene omstandigheden konden de 10 koplopers hun verschil gemakkelijk uitdiepen omdat zij niet moesten stoppen. Een top 10-plaats was dus niet mogelijk.
Ondanks ik niet voluit liep, had ik toch een 2de looptijd. En een 11de plaats "overall". Bovendien werd ik ook 3de U23.
Het weekend erna mocht ik terug naar Frankrijk, voor de 4de Grand Prix in Fourmies, tevens het Frans kampioenschap.
Hier verliep de wedstrijd helaas niet naar wens. Ik was tot km 3 met de kopgroep mee. Tot ik mijn voet blesseerde door ergens in te trappen.
Een scherp voorwerp dat mijn zool doorboorde en op de koop toe bleef zitten. Ik kreeg het er niet onmiddellijk uit dus liep ik verder. Het deed echt ongelooflijk veel pijn waardoor ik in in de laatste 2km nog veel tijd en een pak plaatsen verloor.
Gelukkig was het dan snel tijd om te fietsen.. Een parcours dat me wel lag. We waren nog niet halverwege of ik plaatste een versnelling. Ik had onmiddellijk een groot gat. Vol doorrijden en proberen naar de kopgroep rijden. Het zag er naar uit dat dit mogelijk was. Want ik reed op 1 ronde van 6 km bijna een minuut toe, tot het verschil nog amper 20" bedroeg.. Met nog 12 km te gaan liep mijn energie tank ineens leeg.. Het verschil werd terug groter en erna toe rijden was geen optie meer. Me laten terugzakken ook niet omdat mijn voorsprong hierop te groot was..
2 ronden solo a block rijden. Vond ik echt wel eens wijs. Tot ik opnieuw mocht beginnen lopen..
In de wisselzone geprobeerd om het voorwerp uit mijn schoen te halen, zonder succes... Op karakter dan maar.. RUN!
Geen goed plan. Ik heb zelden zo afgezien. Bijna iedereen die ik losgereden had kwam terug over mij..
Een 35ste plaats was dan ook mijn deel... Vrij ontgoocheld. Omdat er zoveel meer in had gezeten.
Achteraf deed alles dan ook pijn.. Omdat ik op zo een verkeerde manier liep dat ik alles geforceerd heb en alles heb scheefgetrokken..
Volgend weekend vertrek ik op trainingsstage naar Oostenrijk om het 2de deel van het seizoen voor te bereiden. Maar eerst eens een bezoekje aan de osteopaat.
- 21 juli triatlon Kapelle o/d Bos
- 03 augustus triatlon Berlare
- 04 september triatlon Knokke
De eerste was mijn eerste triatlon van het seizoen. Deze in vond plaats in Retie. Echt wel een prachtige wedstrijd.
Helaas was ik onvoldoende hersteld van het afgelopen weekend. In onderling overleg met de coach gingen we er een trainingswedstrijd van maken.
Ik was echter wel benieuwd hoe ik het ervan af zou brengen. Concreet hoe het zwemmen zou verlopen.
Van het zwemmen mocht ik achteraf wel tevreden zijn. Aangezien ik op 1500 m "slechts" 2'30 verloor op de beste zwemmers.
Terwijl dat verschil vorig jaar meestal groter dan 4' was.
In het fietsen en het lopen hield ik het tempo hoog, maar nooit ging ik diep. Ondanks een pitstop met een 30-tal andere atleten wegens onvoorziene omstandigheden konden de 10 koplopers hun verschil gemakkelijk uitdiepen omdat zij niet moesten stoppen. Een top 10-plaats was dus niet mogelijk.
Ondanks ik niet voluit liep, had ik toch een 2de looptijd. En een 11de plaats "overall". Bovendien werd ik ook 3de U23.
Het weekend erna mocht ik terug naar Frankrijk, voor de 4de Grand Prix in Fourmies, tevens het Frans kampioenschap.
Hier verliep de wedstrijd helaas niet naar wens. Ik was tot km 3 met de kopgroep mee. Tot ik mijn voet blesseerde door ergens in te trappen.
Een scherp voorwerp dat mijn zool doorboorde en op de koop toe bleef zitten. Ik kreeg het er niet onmiddellijk uit dus liep ik verder. Het deed echt ongelooflijk veel pijn waardoor ik in in de laatste 2km nog veel tijd en een pak plaatsen verloor.
Gelukkig was het dan snel tijd om te fietsen.. Een parcours dat me wel lag. We waren nog niet halverwege of ik plaatste een versnelling. Ik had onmiddellijk een groot gat. Vol doorrijden en proberen naar de kopgroep rijden. Het zag er naar uit dat dit mogelijk was. Want ik reed op 1 ronde van 6 km bijna een minuut toe, tot het verschil nog amper 20" bedroeg.. Met nog 12 km te gaan liep mijn energie tank ineens leeg.. Het verschil werd terug groter en erna toe rijden was geen optie meer. Me laten terugzakken ook niet omdat mijn voorsprong hierop te groot was..
2 ronden solo a block rijden. Vond ik echt wel eens wijs. Tot ik opnieuw mocht beginnen lopen..
In de wisselzone geprobeerd om het voorwerp uit mijn schoen te halen, zonder succes... Op karakter dan maar.. RUN!
Geen goed plan. Ik heb zelden zo afgezien. Bijna iedereen die ik losgereden had kwam terug over mij..
Een 35ste plaats was dan ook mijn deel... Vrij ontgoocheld. Omdat er zoveel meer in had gezeten.
Achteraf deed alles dan ook pijn.. Omdat ik op zo een verkeerde manier liep dat ik alles geforceerd heb en alles heb scheefgetrokken..
Volgend weekend vertrek ik op trainingsstage naar Oostenrijk om het 2de deel van het seizoen voor te bereiden. Maar eerst eens een bezoekje aan de osteopaat.
- 21 juli triatlon Kapelle o/d Bos
- 03 augustus triatlon Berlare
- 04 september triatlon Knokke
Vice-Belgisch kampioen duatlon beloften.
Het Belgisch kampioenschap duatlon te Wevelgem. Ook dit jaar stond deze wedstrijd in het vet, onderstreept en cursief aangeduid in mijn agenda! Hier kwam ik met duidelijke ambities aan de start, beter doen dan een 11de plaats overall (afgelopen 2jaar) en een podiumplek bij de beloften (vorig jaar derde, maar enkel omdat Kenneth toen uitviel).
Dit jaar zou de concurrentie komen van Kenneth, Tim, Jan Vervaet en Vincent van de Walle, allemaal sterk op dreef.
Vooral omdat Vincent zeer veel progressie heeft gemaakt en ik nog niet zo lang geleden op mijn doos gekregen heb van Jan Vervaet op een stratenloop.
Van bij de start werd een hoog tempo gelopen. Het was Tim die de leiding nam en onmiddellijk het initiatief nam om de boel in stukken te lopen.
Na 5 km lopen lag alles uit elkaar, enkel een kopgroep van een 6-tal personen kon samenblijven. Kilometer na kilometer werd de schade bij de duatleten zichtbaar, ikzelf werd hier gelukkig van gespaard en kon (verrassend) mijn tempo hoog houden en de afstand op de kopgroep beperkt houden.
Na een goeie 10k m had ik slechts 20" verloren op de kopgroep. Snel wisselen en knallen op de fiets was dan ook mijn plan.
Om geen tijd te verliezen sprong ik rechtstreeks in mijn schoenen en begon te fietsen, geen tijd om deze dicht te doen, gewoon de gas open en hopen dat ik er zo snel mogelijk bij zat. Na nog geen 2 km fietsen kon ik reeds de aansluiting maken, even uitblazen en mijn schoenen dichtdoen.
Er moesten 9 ronden gereden worden, telkens 2 x 180° bochten en 4 x een 90° bocht. Dit op een ronde van 4,1 km.
Aangezien er niet echt gereden werd kwamen er stelselmatig meer atleten aansluiten. Dit zorgde er niet voor dat er dan eindelijk samengewerkt kon worden. Integendeel. Iedereen probeerde wel eens aan te vallen. Maar de wind en het parcours leende zich er niet toe verschillen te maken.
Toch reden we met een selecte groep naar de wisselzone. Hier liet ik me wat achteruit drummen en verloor kostbare meters en seconden!
De eerste 500 m waren helaas niet de beste van mijn wedstrijd. Hier verloor ik teveel tijd en plaatsen waardoor ik enkel zicht had op die 3de podiumplek bij de beloften. Gelukkig hervond ik mijn krachten en kon zo Tim nog oprapen en op die manier nog wat tijd goedmaken op Kenneth. Maar de laatste 5 km waren te weinig om nog iets te forceren. Een 6de plaats overall, 5de Belg en 2de belofte! Een mooie zilveren medaille. Een uitstekend resultaat.
Uitslag: http://www.energyteamzuidwest.be/sites/default/files/14HU23H24_Scratch.pdf
Dit jaar zou de concurrentie komen van Kenneth, Tim, Jan Vervaet en Vincent van de Walle, allemaal sterk op dreef.
Vooral omdat Vincent zeer veel progressie heeft gemaakt en ik nog niet zo lang geleden op mijn doos gekregen heb van Jan Vervaet op een stratenloop.
Van bij de start werd een hoog tempo gelopen. Het was Tim die de leiding nam en onmiddellijk het initiatief nam om de boel in stukken te lopen.
Na 5 km lopen lag alles uit elkaar, enkel een kopgroep van een 6-tal personen kon samenblijven. Kilometer na kilometer werd de schade bij de duatleten zichtbaar, ikzelf werd hier gelukkig van gespaard en kon (verrassend) mijn tempo hoog houden en de afstand op de kopgroep beperkt houden.
Na een goeie 10k m had ik slechts 20" verloren op de kopgroep. Snel wisselen en knallen op de fiets was dan ook mijn plan.
Om geen tijd te verliezen sprong ik rechtstreeks in mijn schoenen en begon te fietsen, geen tijd om deze dicht te doen, gewoon de gas open en hopen dat ik er zo snel mogelijk bij zat. Na nog geen 2 km fietsen kon ik reeds de aansluiting maken, even uitblazen en mijn schoenen dichtdoen.
Er moesten 9 ronden gereden worden, telkens 2 x 180° bochten en 4 x een 90° bocht. Dit op een ronde van 4,1 km.
Aangezien er niet echt gereden werd kwamen er stelselmatig meer atleten aansluiten. Dit zorgde er niet voor dat er dan eindelijk samengewerkt kon worden. Integendeel. Iedereen probeerde wel eens aan te vallen. Maar de wind en het parcours leende zich er niet toe verschillen te maken.
Toch reden we met een selecte groep naar de wisselzone. Hier liet ik me wat achteruit drummen en verloor kostbare meters en seconden!
De eerste 500 m waren helaas niet de beste van mijn wedstrijd. Hier verloor ik teveel tijd en plaatsen waardoor ik enkel zicht had op die 3de podiumplek bij de beloften. Gelukkig hervond ik mijn krachten en kon zo Tim nog oprapen en op die manier nog wat tijd goedmaken op Kenneth. Maar de laatste 5 km waren te weinig om nog iets te forceren. Een 6de plaats overall, 5de Belg en 2de belofte! Een mooie zilveren medaille. Een uitstekend resultaat.
Uitslag: http://www.energyteamzuidwest.be/sites/default/files/14HU23H24_Scratch.pdf
Over werken en sporten, en mijn eerste Grand Prix duatlonwedstrijd.
Tijdstrijd op Franse bodem dus.
Want nu mijn stages op school achter de rug zijn en ik het volgende onderdeel op school pas in september kan beginnen was het het moment op mijn financiële toestand wat te verhogen. Als student een job zoeken is niet moeilijk.. Maar helaas moet je wel kunnen leven met het feit dat je enkel de rotjobs krijgt.
Ik ging dus voor drie weken aan de slag in de Katoennatie in Gent-zeehaven. Nooit eerder werkte ik in een fabriek. Eentonig, lastig, zwaar en ontzettend saai werk. (Ik werkte slechts 3 dagen per week.)
Nu vraag ik me eigenlijk af, hoe mensen met een voltijdse job toch nog elke week, elke dag opnieuw de energie vinden om te gaan trainen?
Ikzelf was de helft van de werkdag steendood, als ik dan nog ging trainen, meestal een korte zwemtraining, gevolgd door een looptraining. Soms slechts 1 van de 2. Tegen ik thuis was, was het meestal reeds 21.00 u:, douchen, avondeten en dan was het al zo goed als tijd om te gaan slapen..
Als de werkende mens zich hier in herkent, en die heeft tips naar planning, dan mag je die zeker eens laten weten.
Anderzijds: als er bedrijfsleiders, zelfstandigen zijn die wat sport-minded zijn ingesteld en mij als student willen aanstellen in hun bedrijf als jobstudent.. Laat zeker ook iets weten! @ [email protected]
Vorige donderdag was dan mijn laatste werkdag op Katoennatie en de vooruitzichten waren uitstekend. Vrijdag zou ik immers afzakken naar Nice om op zondag mijn eerste Grand Prix duatlon te betwisten.
Grand Prix Duatlon Saint Cezaire
Ik werd zeer vriendelijk ontvangen door mijn team, Billom Triatlon.
We reden door richting de wedstrijdlocatie om het parcours te gaan verkennen.
Het loopparcours, elke run 2 ronden van om en bij de 2 km. In elke ronde moesten we een kilometer naar boven, om dan een kilometer af te dalen. Loodzwaar dus.
Het fietsen, hoe ze er in slagen om midden in de bergen toch een zo goed als vlak parcours te vinden is voor mij een raadsel. Ik vond dit ook vrij zonde. Mits een zwaarder parcours was de wedstrijd een stuk selectiever.
Op zondagmiddag was het dan zover. Ik was er klaar voor, de focus was goed en de benen ook. Knallen dus!
Aangezien BillomTri onderaan het klassement staat mocht ik pas als laatste mijn startplaats kiezen. Helemaal achteraan.
Toen de start werd gegeven was ik al snel op achtervolgen aangewezen. Ik schoot me naar voor..Al snel in de verzuring in het naar boven lopen..
Het was echt indrukwekkend, het loopniveau van die eerste duatleten..
Met een achterstand van ongeveer 37" op de koplopers kon ik de wisselzone induiken. Samen met Kenneth VDD probeerden we naar de kopgroep toe te rijden.
Na een 10 km kwam zo goed als alles samen. Al snel werd het me duidelijk dat aanvallen en wegblijven zo goed als onmogelijk was.. De laatste 10km probeerde ik me vooraan het peloton te handhaven. Wel indrukwekkend als je zo tussen de absolute wereldtop kan rijden.. Kicken!!
De wissel ging echt razendsnel, rond positie 18 vatte ik de eerste helling aan. Ik moest de betere lopers, die ook in de eerste run voor me waren al snel laten gaan.
Vol adrenaline vloog ik over het parcours, tot ik in de laatste ronde kwam en echt steendood kwam te zitten op die laatste helling.
Ik wist nog 1x alles geven om me dan als een steen naar beneden te gooien tot aan de finish.
Ik verloor hier geen plaatsen meer en werd op deze manier 26ste in deze grand prix. Me Happy!
Als ploeg werden we slechts 12de en blijven we op een voorlaatste plaats staan in het klassement..
Een nieuwe uitdaging is gevonden..
Want wat een ervaring, de manier van racen is zoveel anders dan de duatlons in België!
Echt tevreden dat ik deze kans kreeg!
Sportieve groeten!
Thomas
Want nu mijn stages op school achter de rug zijn en ik het volgende onderdeel op school pas in september kan beginnen was het het moment op mijn financiële toestand wat te verhogen. Als student een job zoeken is niet moeilijk.. Maar helaas moet je wel kunnen leven met het feit dat je enkel de rotjobs krijgt.
Ik ging dus voor drie weken aan de slag in de Katoennatie in Gent-zeehaven. Nooit eerder werkte ik in een fabriek. Eentonig, lastig, zwaar en ontzettend saai werk. (Ik werkte slechts 3 dagen per week.)
Nu vraag ik me eigenlijk af, hoe mensen met een voltijdse job toch nog elke week, elke dag opnieuw de energie vinden om te gaan trainen?
Ikzelf was de helft van de werkdag steendood, als ik dan nog ging trainen, meestal een korte zwemtraining, gevolgd door een looptraining. Soms slechts 1 van de 2. Tegen ik thuis was, was het meestal reeds 21.00 u:, douchen, avondeten en dan was het al zo goed als tijd om te gaan slapen..
Als de werkende mens zich hier in herkent, en die heeft tips naar planning, dan mag je die zeker eens laten weten.
Anderzijds: als er bedrijfsleiders, zelfstandigen zijn die wat sport-minded zijn ingesteld en mij als student willen aanstellen in hun bedrijf als jobstudent.. Laat zeker ook iets weten! @ [email protected]
Vorige donderdag was dan mijn laatste werkdag op Katoennatie en de vooruitzichten waren uitstekend. Vrijdag zou ik immers afzakken naar Nice om op zondag mijn eerste Grand Prix duatlon te betwisten.
Grand Prix Duatlon Saint Cezaire
Ik werd zeer vriendelijk ontvangen door mijn team, Billom Triatlon.
We reden door richting de wedstrijdlocatie om het parcours te gaan verkennen.
Het loopparcours, elke run 2 ronden van om en bij de 2 km. In elke ronde moesten we een kilometer naar boven, om dan een kilometer af te dalen. Loodzwaar dus.
Het fietsen, hoe ze er in slagen om midden in de bergen toch een zo goed als vlak parcours te vinden is voor mij een raadsel. Ik vond dit ook vrij zonde. Mits een zwaarder parcours was de wedstrijd een stuk selectiever.
Op zondagmiddag was het dan zover. Ik was er klaar voor, de focus was goed en de benen ook. Knallen dus!
Aangezien BillomTri onderaan het klassement staat mocht ik pas als laatste mijn startplaats kiezen. Helemaal achteraan.
Toen de start werd gegeven was ik al snel op achtervolgen aangewezen. Ik schoot me naar voor..Al snel in de verzuring in het naar boven lopen..
Het was echt indrukwekkend, het loopniveau van die eerste duatleten..
Met een achterstand van ongeveer 37" op de koplopers kon ik de wisselzone induiken. Samen met Kenneth VDD probeerden we naar de kopgroep toe te rijden.
Na een 10 km kwam zo goed als alles samen. Al snel werd het me duidelijk dat aanvallen en wegblijven zo goed als onmogelijk was.. De laatste 10km probeerde ik me vooraan het peloton te handhaven. Wel indrukwekkend als je zo tussen de absolute wereldtop kan rijden.. Kicken!!
De wissel ging echt razendsnel, rond positie 18 vatte ik de eerste helling aan. Ik moest de betere lopers, die ook in de eerste run voor me waren al snel laten gaan.
Vol adrenaline vloog ik over het parcours, tot ik in de laatste ronde kwam en echt steendood kwam te zitten op die laatste helling.
Ik wist nog 1x alles geven om me dan als een steen naar beneden te gooien tot aan de finish.
Ik verloor hier geen plaatsen meer en werd op deze manier 26ste in deze grand prix. Me Happy!
Als ploeg werden we slechts 12de en blijven we op een voorlaatste plaats staan in het klassement..
Een nieuwe uitdaging is gevonden..
Want wat een ervaring, de manier van racen is zoveel anders dan de duatlons in België!
Echt tevreden dat ik deze kans kreeg!
Sportieve groeten!
Thomas
Europees kampioenschap duatlon Horst (NL)
Voor ik jullie mijn relaas vertel van deze wedstrijd moeten we eerst even terugblikken in de tijd.
Want de laatste maanden, weken en dagen waren niet alledaags. Het begon in december met de lactaattesten van J. Olbrecht die uitwezen dat er op een andere manier getraind moest worden. Tot op heden wordt hier hard aan gewerkt. De progressie is dan ook zichtbaar. Hoewel er nog geen echte referentietijden zijn ondervind ik het verschil wel in de voorbije wedstrijden.
Een stage in Portugal, deed de conditie nog een stuk beter worden. Vooral het feit dat je daar niks meer hoefde te doen dan enkel trainen en rusten.
De laatste dagen voor het grote moment, deed ik nog enkele kwaliteitstrainingen op zo optimaal mogelijk aan de start te kunnen staan. Tot daar het goede nieuws...
Want op woensdag sloeg het noodlot toe, 's ochtends deed ik nog een korte duurloop om de spieren te ontspannen en los te maken, om dan 's avonds nog een korte pistetraining te kunnen afwerken. Helaas bleef het bij die training in de voormiddag. Want toen ik startte aan de avondtraining schoot er iets in mijn achillispees. Ik zakte als het ware in elkaar en lopen was vanaf dat moment onmogelijk. Zo een scherpe pijn had ik nog nooit gehad..
Even paniek... Want het was nog 4 dagen tot het Europees, en hier stond ik dan.
Coach Dany van de Putte liet er uiteraard geen gras overgroeien en zorgde direct voor een afspraak bij de osteopaat. Het was Jan van Besouw die me onder handen nam. Hij stelde vast dat mijn bekken en rug helemaal scheef stonden. Dankzij de deskundige handen van Jan stond alles al snel terug op zijn plaats. Hij verzekerde me dat alles in orde ging komen. Op vrijdag ging ik nog eens op pad, de benen losgooien en inderdaad... Hoe raar het ook klinkt, geen pijn meer.
Op zaterdag afgezakt richting Horst, parcoursverkenning en briefing. Iets eten en voor de rest rust, rust, en nog eens rust!
De wekker ging niets te vroeg af. Ik had goed geslapen, maar werd al vrij vroeg wakker. Wetende dat ik er klaar voor was en dat het hopelijk een prachtige dag ging worden. Op naar de wedstrijdlocatie.
De start werd reeds gegeven om 09:00 u. Zo vroeg starten heeft wel zijn voordelen.
We begonnen met 15 km lopen. Van in het begin kom ik me vrij goed vooraan plaatsen. In de eerste ronde kwamen we nog met een grote kopgroep door, om dan te zien dat er stelselmatig geschift werd. Ik verloor elke ronde van 2,5 km ongeveer 15 à 20" op de leiders. Het eerste lopen ging echt zeer goed. Ik had niet het gevoel dat ik me aan het overdoen was en na 10 km had ik nog veel reserve (doorkomen aan 31'44"). In de laatste loopronde was ik echter al vrij zacht gekookt. (15 km aan 48'16"). De wissel in, die blijkbaar niet zo heel snel was, en dan de fiets op. Ik moest in de eerste ronde wat in gang komen en draaide nog niet voluit rond.
In de 2de ronde besloot ik enkele tanden bij te zetten en echt voluit te gaan. Maar ondanks het vlakke parcours en geen echte zware windomstandigheden had ik niet de mogelijkheid echt diep te gaan, en een groot verzet rond te draaien. Ik verloor dan helaas redelijk veel plaatsen in het algemeen klassement. Eind de 2de ronde begon mijn rug op te spelen en hadden mijn benen er genoeg van. Vanaf dan was het echt afzien. In de 3de en laatste ronde moest ik niet vertragen, maar echt sneller ging niet meer.. Op sterven na dood bereikte ik de wisselzone (60 km in 1h35'). Nog 7,5 km afzien in het lopen en ik was er vanaf. Ik liep om medaillekoers.. dus mocht ik dit niet meer afgeven. Ik kon nog een degelijk tempo lopen. En zag dat ik dichter kwam op enkele atleten die me ingehaald hadden op de fiets. Veel plaatsen kon ik niet meer goed maken. (7,8 km in 26'47". )Maar het was vooral de uitslag bij de beloften die belangrijk was. Een zilvermedaille was uiteindelijk mijn deel.
Een geslaagde wedstrijd voor mezelf!
Na alles even te laten bezinken en evalueren kwamen we uit op volgende werkpunten:
in het fietsen, een pak tijd goedmaken zodat ik mijn positie in het lopen kan behouden of verbeteren.
In de eerste run, sneller lopen. Bij gebrek aan ervaring op deze afstand heb ik misschien iets te afwachtend gelopen.
Als laatste puntje wil ik nog enkele mensen bedanken.
Vooral dan mijn ouders die er waren in Horst! De sponsors: Isaac, FFWD, Sports2
De club: Triatlon&Duatlon Wetteren, The Yellow Armada
De coach: Dany, Emanuel en André
Want de laatste maanden, weken en dagen waren niet alledaags. Het begon in december met de lactaattesten van J. Olbrecht die uitwezen dat er op een andere manier getraind moest worden. Tot op heden wordt hier hard aan gewerkt. De progressie is dan ook zichtbaar. Hoewel er nog geen echte referentietijden zijn ondervind ik het verschil wel in de voorbije wedstrijden.
Een stage in Portugal, deed de conditie nog een stuk beter worden. Vooral het feit dat je daar niks meer hoefde te doen dan enkel trainen en rusten.
De laatste dagen voor het grote moment, deed ik nog enkele kwaliteitstrainingen op zo optimaal mogelijk aan de start te kunnen staan. Tot daar het goede nieuws...
Want op woensdag sloeg het noodlot toe, 's ochtends deed ik nog een korte duurloop om de spieren te ontspannen en los te maken, om dan 's avonds nog een korte pistetraining te kunnen afwerken. Helaas bleef het bij die training in de voormiddag. Want toen ik startte aan de avondtraining schoot er iets in mijn achillispees. Ik zakte als het ware in elkaar en lopen was vanaf dat moment onmogelijk. Zo een scherpe pijn had ik nog nooit gehad..
Even paniek... Want het was nog 4 dagen tot het Europees, en hier stond ik dan.
Coach Dany van de Putte liet er uiteraard geen gras overgroeien en zorgde direct voor een afspraak bij de osteopaat. Het was Jan van Besouw die me onder handen nam. Hij stelde vast dat mijn bekken en rug helemaal scheef stonden. Dankzij de deskundige handen van Jan stond alles al snel terug op zijn plaats. Hij verzekerde me dat alles in orde ging komen. Op vrijdag ging ik nog eens op pad, de benen losgooien en inderdaad... Hoe raar het ook klinkt, geen pijn meer.
Op zaterdag afgezakt richting Horst, parcoursverkenning en briefing. Iets eten en voor de rest rust, rust, en nog eens rust!
De wekker ging niets te vroeg af. Ik had goed geslapen, maar werd al vrij vroeg wakker. Wetende dat ik er klaar voor was en dat het hopelijk een prachtige dag ging worden. Op naar de wedstrijdlocatie.
De start werd reeds gegeven om 09:00 u. Zo vroeg starten heeft wel zijn voordelen.
We begonnen met 15 km lopen. Van in het begin kom ik me vrij goed vooraan plaatsen. In de eerste ronde kwamen we nog met een grote kopgroep door, om dan te zien dat er stelselmatig geschift werd. Ik verloor elke ronde van 2,5 km ongeveer 15 à 20" op de leiders. Het eerste lopen ging echt zeer goed. Ik had niet het gevoel dat ik me aan het overdoen was en na 10 km had ik nog veel reserve (doorkomen aan 31'44"). In de laatste loopronde was ik echter al vrij zacht gekookt. (15 km aan 48'16"). De wissel in, die blijkbaar niet zo heel snel was, en dan de fiets op. Ik moest in de eerste ronde wat in gang komen en draaide nog niet voluit rond.
In de 2de ronde besloot ik enkele tanden bij te zetten en echt voluit te gaan. Maar ondanks het vlakke parcours en geen echte zware windomstandigheden had ik niet de mogelijkheid echt diep te gaan, en een groot verzet rond te draaien. Ik verloor dan helaas redelijk veel plaatsen in het algemeen klassement. Eind de 2de ronde begon mijn rug op te spelen en hadden mijn benen er genoeg van. Vanaf dan was het echt afzien. In de 3de en laatste ronde moest ik niet vertragen, maar echt sneller ging niet meer.. Op sterven na dood bereikte ik de wisselzone (60 km in 1h35'). Nog 7,5 km afzien in het lopen en ik was er vanaf. Ik liep om medaillekoers.. dus mocht ik dit niet meer afgeven. Ik kon nog een degelijk tempo lopen. En zag dat ik dichter kwam op enkele atleten die me ingehaald hadden op de fiets. Veel plaatsen kon ik niet meer goed maken. (7,8 km in 26'47". )Maar het was vooral de uitslag bij de beloften die belangrijk was. Een zilvermedaille was uiteindelijk mijn deel.
Een geslaagde wedstrijd voor mezelf!
Na alles even te laten bezinken en evalueren kwamen we uit op volgende werkpunten:
in het fietsen, een pak tijd goedmaken zodat ik mijn positie in het lopen kan behouden of verbeteren.
In de eerste run, sneller lopen. Bij gebrek aan ervaring op deze afstand heb ik misschien iets te afwachtend gelopen.
Als laatste puntje wil ik nog enkele mensen bedanken.
Vooral dan mijn ouders die er waren in Horst! De sponsors: Isaac, FFWD, Sports2
De club: Triatlon&Duatlon Wetteren, The Yellow Armada
De coach: Dany, Emanuel en André
Stage Portugal met The Yellow Armada & duatlon Dordrecht
Portugal: zon, zee en strand.. of beter gezegd, een zwembad, atletiekpiste, fitnesszaal, hotel met alles erop en eraan en ZON! Vooral dat laatste was iets wat ik in België te lang heb moeten missen. Trainen in ideale omstandigheden in een perfecte trainingsgroep onder begeleiding van een uitstekende coach waren de factoren die ik nodig had om de conditie een (serieuze) extra boost te geven. De accenten op deze stage lagen vooral op het lopen en het zwemmen. Daar ik eigenlijk met een atletiekgroep op stap was, was dit vrij logisch. Een gewone dag, zag er als volgt uit:
07.40 u: ochtendloop, gevolgd door een ontbijt, 9.30 u : zwemtraining. Met dank aan de organisatie ter plaatse. We konden namelijk gebruik maken van een 50 m baan, in een prachtig zwembad. Na het middagmaal was het telkens tijd wat te rusten gevolgd door een 2de looptraining.
In het lopen lag het accent voor mezelf voornamelijk op het verbeteren van mijn snelheid. Een logische stap in de opbouw naar een hoger loopniveau. Ik verbeterde van dag tot dag zonder blessures of extreme vermoeidheid. Om op de laatste dag en dus de laatste pistetraining een persoonlijk record op de 1000m te lopen...
Bedankt aan de volledige groep van The Yellow Armada, de coach en Ingrid voor deze uitstekende stage!
Duatlon Dordrecht:
Na de stage nam ik enkele dagen van relatieve rust om alle spieren goed te laten herstellen en nog een kleine week goed te kunnen door trainen richting 21 april, de dag van het EK duatlon in Horst. (NL)
Vooral die fietskilometers moesten nog even de hoogte in. Aangezien de afgelopen weken die fiets veel te weinig buiten is gekomen. Mede door het te koude weer en de stage waar ik geen gebruik maakte van een fiets. Het was een beetje redden wat er te redden valt. Want het EK duatlon is niet echt het doel. Gewoon goed presteren en ervaring opdoen op dat internationale niveau. Afgelopen zondag plande ik nog een kleine wedstrijd in, aangezien ik nog maar 1 duatlon deed dit jaar, heb ik naar mijn normen wat te weinig competitieritme.
Aangezien het in Dordrecht een soort interval duatlon was, waar een 3x moest gelopen worden en 2x maal moest gefietst worden was dit ideaal om mijn overgangen nog eens te trainen. Tijdens de wedstrijd merkte ik dat mijn conditie zeker dik in orde zit. De snelheid en uithouding in het lopen staat op punt. Enkel moet ik nog vrij veel onderdoen in het fietsen (tijdrijden) tegenover echte kleppers zoals Wim Nieuwkerk. Ik verloor hier dan ook teveel terrein om kans te maken op het podium. Een 5de plaats werd mijn deel. Nog enkele dagen proberen mijn training correct af te werken en voldoende rust in te bouwen richting zondag!
07.40 u: ochtendloop, gevolgd door een ontbijt, 9.30 u : zwemtraining. Met dank aan de organisatie ter plaatse. We konden namelijk gebruik maken van een 50 m baan, in een prachtig zwembad. Na het middagmaal was het telkens tijd wat te rusten gevolgd door een 2de looptraining.
In het lopen lag het accent voor mezelf voornamelijk op het verbeteren van mijn snelheid. Een logische stap in de opbouw naar een hoger loopniveau. Ik verbeterde van dag tot dag zonder blessures of extreme vermoeidheid. Om op de laatste dag en dus de laatste pistetraining een persoonlijk record op de 1000m te lopen...
Bedankt aan de volledige groep van The Yellow Armada, de coach en Ingrid voor deze uitstekende stage!
Duatlon Dordrecht:
Na de stage nam ik enkele dagen van relatieve rust om alle spieren goed te laten herstellen en nog een kleine week goed te kunnen door trainen richting 21 april, de dag van het EK duatlon in Horst. (NL)
Vooral die fietskilometers moesten nog even de hoogte in. Aangezien de afgelopen weken die fiets veel te weinig buiten is gekomen. Mede door het te koude weer en de stage waar ik geen gebruik maakte van een fiets. Het was een beetje redden wat er te redden valt. Want het EK duatlon is niet echt het doel. Gewoon goed presteren en ervaring opdoen op dat internationale niveau. Afgelopen zondag plande ik nog een kleine wedstrijd in, aangezien ik nog maar 1 duatlon deed dit jaar, heb ik naar mijn normen wat te weinig competitieritme.
Aangezien het in Dordrecht een soort interval duatlon was, waar een 3x moest gelopen worden en 2x maal moest gefietst worden was dit ideaal om mijn overgangen nog eens te trainen. Tijdens de wedstrijd merkte ik dat mijn conditie zeker dik in orde zit. De snelheid en uithouding in het lopen staat op punt. Enkel moet ik nog vrij veel onderdoen in het fietsen (tijdrijden) tegenover echte kleppers zoals Wim Nieuwkerk. Ik verloor hier dan ook teveel terrein om kans te maken op het podium. Een 5de plaats werd mijn deel. Nog enkele dagen proberen mijn training correct af te werken en voldoende rust in te bouwen richting zondag!
Duatlon Geluwe 2013
Voor mij is de duatlon van Geluwe als het Omloop het Nieuwsblad voor de wielrenners. Na een harde winter van voorbereiding met hier en daar een testwedstrijd is deze wedstrijd er een waar je jezelf al eens wil bewijzen. Kan je in Geluwe een goede wedstrijd afwerken, dan weet je dat je goed gewerkt hebt deze winter. Hoewel het eigenlijk al lente is, waren de weersomstandigheden bijna Siberisch. De temperatuur onder de nul graden en een keiharde wind zorgden voor moeilijke omstandigheden.
Deze wedstrijd zou voor mij nog wat aftasten zijn. Aangezien ik op advies van Dr. Olbrecht specifiek op enkele punten in het lopen heb gewerkt. Heel veel snelheid. Dit om op langere termijn de vruchten ervan te plukken. Ik stond dus aan de start zonder weerstand of uithoudingsweerstandstrainingen gericht op 10km wedstrijden en duatlon. Gelukkig verzekerde coach Dany van de Putte me ervan dat ik er klaar voor was.
De wedstrijd zelf: ik startte vrij behouden. Gert van Poucke en Sam Valgaeren liepen al snel weg van Vincent van de Walle en mezelf. Ik liet hen begaan. Wetende dat de wedstrijd nog lang was, en dat als ik alleen van tussen de kop en de achtervolgers ik in het fietsen sowieso terugval. Helaas viel Gert uit met problemen aan het middenrif. De wedstrijdomstandigheden draaiden en voor mij was het voldoende tempo te lopen. Hoever S. Valgaeren ook voor zat, samen met V. van de Walle reed ik dat gat toch toe. Zonder teveel krachten te verbruiken konden we wisselen en de achtervolging inzetten.
Na een goeie 15km was de aansluiting een feit. Samen wat ronddraaien.. maar niemand die echt iets wou proberen.. Zelf had ik ook schrik om alleen te vertrekken en tegen de wind te moeten opboksen. Een risico dat ik eigenlijk toch had moeten nemen om meer uit de wedstrijd te halen.
In de laatste ronde was de energie van Vincent opgebruikt en reden Sam en ik samen naar de wissel. Dankzij enkele gedubbelden verloor ik de aansluiting met Sam in de laatste bocht. Hij had 2 sec voor en een aansluiting vond ik nooit meer. Voor mij waren de eerste 2 km opboksen tegen opkomende krampen in de hamstring. De volgende 2.5km gingen vlotter tot een dipje waar ik nog vrij veel tijd moest prijsgeven.
Tevreden met mijn 2de plaats overall! Smaakt zeker naar meer. Nog een maand en dan moet ik er voor de eerste keer echt staan. EK duatlon in Horst (NL)
Ik bedankt QM sportscare. Opdat ik geen seconde kou geleden heb. En FFWD voor de snelste wielen die ik me kan voorstellen.
Deze wedstrijd zou voor mij nog wat aftasten zijn. Aangezien ik op advies van Dr. Olbrecht specifiek op enkele punten in het lopen heb gewerkt. Heel veel snelheid. Dit om op langere termijn de vruchten ervan te plukken. Ik stond dus aan de start zonder weerstand of uithoudingsweerstandstrainingen gericht op 10km wedstrijden en duatlon. Gelukkig verzekerde coach Dany van de Putte me ervan dat ik er klaar voor was.
De wedstrijd zelf: ik startte vrij behouden. Gert van Poucke en Sam Valgaeren liepen al snel weg van Vincent van de Walle en mezelf. Ik liet hen begaan. Wetende dat de wedstrijd nog lang was, en dat als ik alleen van tussen de kop en de achtervolgers ik in het fietsen sowieso terugval. Helaas viel Gert uit met problemen aan het middenrif. De wedstrijdomstandigheden draaiden en voor mij was het voldoende tempo te lopen. Hoever S. Valgaeren ook voor zat, samen met V. van de Walle reed ik dat gat toch toe. Zonder teveel krachten te verbruiken konden we wisselen en de achtervolging inzetten.
Na een goeie 15km was de aansluiting een feit. Samen wat ronddraaien.. maar niemand die echt iets wou proberen.. Zelf had ik ook schrik om alleen te vertrekken en tegen de wind te moeten opboksen. Een risico dat ik eigenlijk toch had moeten nemen om meer uit de wedstrijd te halen.
In de laatste ronde was de energie van Vincent opgebruikt en reden Sam en ik samen naar de wissel. Dankzij enkele gedubbelden verloor ik de aansluiting met Sam in de laatste bocht. Hij had 2 sec voor en een aansluiting vond ik nooit meer. Voor mij waren de eerste 2 km opboksen tegen opkomende krampen in de hamstring. De volgende 2.5km gingen vlotter tot een dipje waar ik nog vrij veel tijd moest prijsgeven.
Tevreden met mijn 2de plaats overall! Smaakt zeker naar meer. Nog een maand en dan moet ik er voor de eerste keer echt staan. EK duatlon in Horst (NL)
Ik bedankt QM sportscare. Opdat ik geen seconde kou geleden heb. En FFWD voor de snelste wielen die ik me kan voorstellen.
Belgisch kampioenschap korte cross te Oostende
Het BK korte cross krijgt sinds vorig jaar een vaste plaats in mijn kalender. Ik vind het de meest plezante cross van het seizoen.
Steevast is het deelnemersveld er ontzettend sterk en ook het parcours is een van de zwaarste die ik ken.
De weergoden deden er nog een schepje bovenop door een wolkbreuk langs Oostende te laten passeren.
Een gigantische modderpoel. 3075m, Bergjes, water, modder en 200 deelnemers zorgden voor kermis.
Om even terug te blikken, de nacht van donderdag op vrijdag werd ik ziek, zware verkoudheid. Een zware bummer dus.
Veel rust zat er niet in, want mijn stage is prioritair. Lesgeven was dan ook niet bevorderlijk voor mijn gezondheid.
Zondag besloot ik dan toch maar te starten. Vol goeie moed. Want het was een parcours voor mij, de vorm was afgelopen weken terug in stijgende lijn en ik had er wel zin in. Voor mij was de start vrij goed. Na de startstrook kon ik beginnen opschuiven, op de bergjes kwam ik helemaal onder stoom en knalde ik iedereen voorbij. Echt diep gaan kon ik niet en versnellen moeilijk. De verkoudheid speelde me dan toch wel wat parten.
In de laatste 500m werd ik nog door een 5tal atleten voorbij gesneld zodat ik uitkwam op een 31ste plaats. (30ste Belg). Doelstelling gehaald. Tevreden dus. Het laat me al uitzien naar volgend jaar. Ambitie, top 25. Nu, op maandag is het helaas uitzieken. Zo even lopen doet niet veel goed aan de gezondheid.
Het zomerseizoen komt nu toch wel aardig dichtbij.. 24 maart is de eerste test. Om een weekje later België te verlaten en de zon op te zoeken in Portugal.
Pieken doen we richting het EK duatlon in Horst (NL) op 21 april.
Steevast is het deelnemersveld er ontzettend sterk en ook het parcours is een van de zwaarste die ik ken.
De weergoden deden er nog een schepje bovenop door een wolkbreuk langs Oostende te laten passeren.
Een gigantische modderpoel. 3075m, Bergjes, water, modder en 200 deelnemers zorgden voor kermis.
Om even terug te blikken, de nacht van donderdag op vrijdag werd ik ziek, zware verkoudheid. Een zware bummer dus.
Veel rust zat er niet in, want mijn stage is prioritair. Lesgeven was dan ook niet bevorderlijk voor mijn gezondheid.
Zondag besloot ik dan toch maar te starten. Vol goeie moed. Want het was een parcours voor mij, de vorm was afgelopen weken terug in stijgende lijn en ik had er wel zin in. Voor mij was de start vrij goed. Na de startstrook kon ik beginnen opschuiven, op de bergjes kwam ik helemaal onder stoom en knalde ik iedereen voorbij. Echt diep gaan kon ik niet en versnellen moeilijk. De verkoudheid speelde me dan toch wel wat parten.
In de laatste 500m werd ik nog door een 5tal atleten voorbij gesneld zodat ik uitkwam op een 31ste plaats. (30ste Belg). Doelstelling gehaald. Tevreden dus. Het laat me al uitzien naar volgend jaar. Ambitie, top 25. Nu, op maandag is het helaas uitzieken. Zo even lopen doet niet veel goed aan de gezondheid.
Het zomerseizoen komt nu toch wel aardig dichtbij.. 24 maart is de eerste test. Om een weekje later België te verlaten en de zon op te zoeken in Portugal.
Pieken doen we richting het EK duatlon in Horst (NL) op 21 april.
Voorbeschouwing Belgisch Kampioenschap korte cross
Morgen, zondag 10 maart is het weer zover! De hoogmis van het Belgische veldlopen in Oostende!
Zelfs start ik op de korte cross, vooral omdat ik het graag doe, maar ook een beetje met ambitie.
Beter doen dan vorig jaar en deel uitmaken van een sterke club/teamprestatie.
Al de atleten van The Yellow Armada hebben maanden gewerkt, om morgen in die 3075m te bewijzen wat ze waard zijn.
Vorig jaar werd ik 38ste, dit jaar gaan we voor beter! Meer ervaring, meer snelheid!
Een leuke wedstrijd, vooraleer het echte grote werk begint!
Na de zondag volgt er zeker een verslag! Updates van de andere leden van The Yellow Armada te volgen op:
http://theyellowarmada.weebly.com/
Zelfs start ik op de korte cross, vooral omdat ik het graag doe, maar ook een beetje met ambitie.
Beter doen dan vorig jaar en deel uitmaken van een sterke club/teamprestatie.
Al de atleten van The Yellow Armada hebben maanden gewerkt, om morgen in die 3075m te bewijzen wat ze waard zijn.
Vorig jaar werd ik 38ste, dit jaar gaan we voor beter! Meer ervaring, meer snelheid!
Een leuke wedstrijd, vooraleer het echte grote werk begint!
Na de zondag volgt er zeker een verslag! Updates van de andere leden van The Yellow Armada te volgen op:
http://theyellowarmada.weebly.com/
QM sports care!
QM SPORTS CARE is een lijn van producten van topkwaliteit op natuurlijke basis voor de behandeling van sporters en hun kwetsuren.
De naam QM staat voor ' Quality in Massage', topkwaliteit voor massage, gebruik makend van essentiële oliën die zorgen voor het evenwicht tussen lichaam en geest, wat de basis is van de aromatherapie. De essentiële oliën of de aroma's van planten zijn vluchtige oliën die door de huid in het lichaam kunnen binnendringen en opgenomen worden, dit is uniek want onze huid is waterdicht en laat niets anders door!
De QM lijn is volledig ambachtelijk ontworpen met enkel de meest uitgelezen ingrediënten.
Zo worden de essentiële en absolute oliën van bloemen, zaden, fruit, wortels, grassoorten en bladeren gecombineerd met koud geperste en organisch in de week gezette oliën.
In geen geval worden genetisch gemanipuleerde producten gebruikt.
Alvorens het QM-gamma op de markt kwam werd het hele gamma uitgebreid getest op professionele atleten
website: http://www.qmsportscare.com
De naam QM staat voor ' Quality in Massage', topkwaliteit voor massage, gebruik makend van essentiële oliën die zorgen voor het evenwicht tussen lichaam en geest, wat de basis is van de aromatherapie. De essentiële oliën of de aroma's van planten zijn vluchtige oliën die door de huid in het lichaam kunnen binnendringen en opgenomen worden, dit is uniek want onze huid is waterdicht en laat niets anders door!
De QM lijn is volledig ambachtelijk ontworpen met enkel de meest uitgelezen ingrediënten.
Zo worden de essentiële en absolute oliën van bloemen, zaden, fruit, wortels, grassoorten en bladeren gecombineerd met koud geperste en organisch in de week gezette oliën.
In geen geval worden genetisch gemanipuleerde producten gebruikt.
Alvorens het QM-gamma op de markt kwam werd het hele gamma uitgebreid getest op professionele atleten
website: http://www.qmsportscare.com
Van algemene voorbereiding tot specifieke voorbereiding
Na het PK korte cross te Lebbeke heb ik last gekregen in mijn linkerbovenbeen. (rectus femoris, lies, heup,..).
Niet zoveel last, maar toch hinderlijk. De trainingsomvang werd wat teruggeschroefd en er werd gehoopt op beterschap. Tot Jente me zaterdag vroeg om zijn partner te vervangen in de Run en Bike van Wevelgem, ik voelde me best wel oké. Dus startte ik. De race zelf is simpel, Concurrenten Kenneth Vandendriessche en Vincent van de Walle waren veel te sterk. De 2de plaats konden we gemakkelijk binnenhalen. Tot daar het goede nieuws.
Het verdict op maandag: rust! Nog amper kunnen voortbewegen, laat staan mijn been opheffen.
4 dagen verplichte rust. Toen ik vrijdag voor het eerst de loopschoenen aantrok kon ik een deftige (rustige) looptraining aanvatten.
Hopelijk zijn we nu vertrokken voor een seizoen zonder verdere blessures.
Niet zoveel last, maar toch hinderlijk. De trainingsomvang werd wat teruggeschroefd en er werd gehoopt op beterschap. Tot Jente me zaterdag vroeg om zijn partner te vervangen in de Run en Bike van Wevelgem, ik voelde me best wel oké. Dus startte ik. De race zelf is simpel, Concurrenten Kenneth Vandendriessche en Vincent van de Walle waren veel te sterk. De 2de plaats konden we gemakkelijk binnenhalen. Tot daar het goede nieuws.
Het verdict op maandag: rust! Nog amper kunnen voortbewegen, laat staan mijn been opheffen.
4 dagen verplichte rust. Toen ik vrijdag voor het eerst de loopschoenen aantrok kon ik een deftige (rustige) looptraining aanvatten.
Hopelijk zijn we nu vertrokken voor een seizoen zonder verdere blessures.
Snelle benen @PK korte cross Lebbeke
Zaterdag 2 februari stond het eerste veldloop kampioenschap op het programma.
Daar ik slechts een beperkt programma in het veld afwerk en crossen pure fun is wil ik mezelf toch altijd even testen.
Net als de meeste van mijn concurrenten kwam ik uit de examenperiode, hierdoor kon slecht een beperkt trainingsschema gevolgd worden. Vooral in het zwemmen moet ik wat verloren tijd inhalen. Met de lange en vermoeiende zwemtraining van vrijdagavond en de zwemtraining van zaterdagochtend stond ik aan de start van het PK. Zonder ambitie, pure fun, geen druk van buitenaf.
Ik vertrok ietwat te traag. waardoor ik midden in het geduw en getrek zat. Dankzij mijn triatlonervaring weet ik dat niks zo erg is als in een kanaal of meer een watergevecht houden. Dit geduw op het PK was dus maar een klein beestje.
Ik liep me een weg naar voor, kon bijna de hele wedstrijd stelselmatig naar voor opschuiven. In de laatste 400m moesten we nog door een stevige modderstrook. Hier mis trapte ik me en verloor de slipstream van mijn voorganger. Sprintend voor wat ik waard was werd ik net 10de. Tevreden.
Vanaf vandaag, maandag zal de focus verlegt worden naar het langere werk. Meer fietsen, en terug zo vaak als mogelijk dat zwembad in.
Vanavond beginnen met een 10km lange tempoloop met de clubmakkers vant The Yellow Armada. Zie link voor het verslag van Dany van de Putte
Daar ik slechts een beperkt programma in het veld afwerk en crossen pure fun is wil ik mezelf toch altijd even testen.
Net als de meeste van mijn concurrenten kwam ik uit de examenperiode, hierdoor kon slecht een beperkt trainingsschema gevolgd worden. Vooral in het zwemmen moet ik wat verloren tijd inhalen. Met de lange en vermoeiende zwemtraining van vrijdagavond en de zwemtraining van zaterdagochtend stond ik aan de start van het PK. Zonder ambitie, pure fun, geen druk van buitenaf.
Ik vertrok ietwat te traag. waardoor ik midden in het geduw en getrek zat. Dankzij mijn triatlonervaring weet ik dat niks zo erg is als in een kanaal of meer een watergevecht houden. Dit geduw op het PK was dus maar een klein beestje.
Ik liep me een weg naar voor, kon bijna de hele wedstrijd stelselmatig naar voor opschuiven. In de laatste 400m moesten we nog door een stevige modderstrook. Hier mis trapte ik me en verloor de slipstream van mijn voorganger. Sprintend voor wat ik waard was werd ik net 10de. Tevreden.
Vanaf vandaag, maandag zal de focus verlegt worden naar het langere werk. Meer fietsen, en terug zo vaak als mogelijk dat zwembad in.
Vanavond beginnen met een 10km lange tempoloop met de clubmakkers vant The Yellow Armada. Zie link voor het verslag van Dany van de Putte
Wedstrijdkalender
Vanaf heden staat de wedstrijdkalender voor 2013 online. Te vinden onder de rubriek agenda.
Het is zo opgebouwd dat er telkens 3 weken van training vooraf gaan aan een blok van 3 weken competitie.
De kalender is zo goed al volledig tot begin augustus. Daarna zijn er zeker nog aanpassingen mogelijk.
De examenperiode is zo goed als voorbij, nog 2 dagen focussen op school. En erna terug alles op het sporten.
Op 28/07/2013 zou ik graag een wedstrijd inplannen. Iemand suggesties welke hierin past. (duatlon/triatlon/straat)
Het is zo opgebouwd dat er telkens 3 weken van training vooraf gaan aan een blok van 3 weken competitie.
De kalender is zo goed al volledig tot begin augustus. Daarna zijn er zeker nog aanpassingen mogelijk.
De examenperiode is zo goed als voorbij, nog 2 dagen focussen op school. En erna terug alles op het sporten.
Op 28/07/2013 zou ik graag een wedstrijd inplannen. Iemand suggesties welke hierin past. (duatlon/triatlon/straat)
Examenperiode
De afgelopen 6 weken heb ik meer tijd doorgebracht voor mijn bureau met stapels boeken voor mijn neus, dan de tijd die ik kon steken in het zwemmen of fietsen. Het loopschema kon ik vrij goed volgen. Niets beter dan even ontspannen tussen het studeren door.
Om bijna dagelijks te zwemmen was er geen tijd. Tijdverlies door de verplaatsing was de grootste struikelblok. Daar mijn fiets ineens spoorloos verdween zit ik nu ook al 3 weken zonder vervoersmiddel.
Doordat ik zo goed als altijd de looptraining tot een goed einde kon brengen zit mijn lopen best wel goed.
Op training vertaalt zich dat in tijden die ik vorig jaar, zelfde periode niet liep. Dankzij Dr. Olbrecht kan ik nu ook zeer gericht trainen. Alvast minder loopkilometers maken en efficiënter trainen was zijn boodschap. Wat net het omgekeerde is in het zwemmen. Hier werden de kilometers opgedreven. Dit zal zich hopelijk de 2de helft van het voorseizoen vertalen in betere zwemresultaten. Eenmaal de banen terug sneeuwvrij zijn zal ook het carbonnen ros van stal gehaald worden om wekelijks meer kilometers dan ooit af te werken.
Nog een weekje doorbijten en we kunnen hieraan beginnen. Op het PK veldlopen in Lebbeke zal ik nog eens diep in het rood mogen tasten.
Om bijna dagelijks te zwemmen was er geen tijd. Tijdverlies door de verplaatsing was de grootste struikelblok. Daar mijn fiets ineens spoorloos verdween zit ik nu ook al 3 weken zonder vervoersmiddel.
Doordat ik zo goed als altijd de looptraining tot een goed einde kon brengen zit mijn lopen best wel goed.
Op training vertaalt zich dat in tijden die ik vorig jaar, zelfde periode niet liep. Dankzij Dr. Olbrecht kan ik nu ook zeer gericht trainen. Alvast minder loopkilometers maken en efficiënter trainen was zijn boodschap. Wat net het omgekeerde is in het zwemmen. Hier werden de kilometers opgedreven. Dit zal zich hopelijk de 2de helft van het voorseizoen vertalen in betere zwemresultaten. Eenmaal de banen terug sneeuwvrij zijn zal ook het carbonnen ros van stal gehaald worden om wekelijks meer kilometers dan ooit af te werken.
Nog een weekje doorbijten en we kunnen hieraan beginnen. Op het PK veldlopen in Lebbeke zal ik nog eens diep in het rood mogen tasten.
Seizoensopbouw richting 2013, deel 5, Skiën, korte cross Hamme en examens
Afgelopen 10 dagen bracht ik door in Passo Tonale, Italië. Skistage met hogeschool Gent. Een verplichte stage, in volle voorbereiding voor seizoen 2013 was niet ideaal. Door opoffering van van enkele leukere activiteiten kon ik voldoende rust inlassen en toch enkele keren de loopschoenen aan te trekken om naar beneden en naar boven te lopen. Ik was nog een rookie, als het aankomt op skiën, het werd dan ook een zeer intensieve skiweek. Met vallen en opstaan, geluk zonder veel kwetsuren. Eenmaal terug thuis vond de cross van thuisclub Hamme plaats. ik voelde me op zaterdag wel deftig, dus ik ging lopen.
Ik startte iets wat behoudend, halverwege voelde ik me sterk genoeg om op te schuiven en richting de kop van de wedstrijd te lopen. ik maakte de aansluiting maar versnellen zat er niet meer in. In de laatste 300m was Björn wat sterker en delfde ik het onderspit. Voor het eerst op het podium op een korte cross.
Ondertussen zijn de examens gestart en zou er volop gestudeerd moeten worden.
Nog 2 weken focussen op de boeken. En erna kom ik nog aan de start op het PK cross in Lebbeke.
Ik startte iets wat behoudend, halverwege voelde ik me sterk genoeg om op te schuiven en richting de kop van de wedstrijd te lopen. ik maakte de aansluiting maar versnellen zat er niet meer in. In de laatste 300m was Björn wat sterker en delfde ik het onderspit. Voor het eerst op het podium op een korte cross.
Ondertussen zijn de examens gestart en zou er volop gestudeerd moeten worden.
Nog 2 weken focussen op de boeken. En erna kom ik nog aan de start op het PK cross in Lebbeke.
Seizoensopbouw richting 2013, deel 4, Tielt
Uiteindelijk werd het 26 december, de dag van kerstcorrida Tielt. Wat sinds enkele jaren een beetje traditie is geworden. Ik had het enkele dagen wat rustiger aan gedaan, om toch wat frisser aan de start te komen.
Maar dit draaide toch anders uit dan verwacht. Dinsdagavond begon ik me steeds minder en minder goed te voelen.
Na vroeg te gaan slapen was dit op woensdag helemaal nog niet beter, integendeel. Mijn spieren deden pijn, hoofdpijn, keelpijn. Met andere woorden, ik was geen cent waard. Ik ging toch naar Tielt gaan. Daar zien hoe ik me voelde en al dan niet starten.
Uiteindelijk toch vertrokken, de bezetting was iets minder sterk dan vorig jaar. Want daar waar ik vorig jaar al van in de eerste kilometer bergaf in de achtervolging moest, kon ik nu vrij gemakkelijk volgen. De eerste ronde ging echt vlot. Er waren 4 leiders vertrokken en ikzelf liep in de achtervolgende groep. In ronde 2 kreeg ik dan een beetje een weerbots. De benen liepen vol zuur. Pijnlijke steken maakten zich meester van mijn middenrif, ademhaling stokte, een moeilijk moment. Ondanks dat ik nog rond de 8a10 positie liep kon ik niet opgeven. Er kwamen enkele achtervolgers terug en ik besliste me hiermee te laten mee glijden.
Zoveel mogelijk uit de wind te zitten. In de laatste ronde liet de persoon voor mij, zich even uitzakken, voor mij het moment aan te vallen. Met nog een kleine kilometer te gaan de gas open. Ik nam een 10-tal meter. Ik dacht dat dit wel genoeg was zolang het tempo hoog bleef. Blijkbaar mocht ik deze niet onderschatten, en hij sprintte me nog net op tijd voorbij. 9de plaats, 33'58". 1' beter dan afgelopen jaar. Mits een goede gezondheid liep ik hier zeker nog wat beter.
De komende weken worden helaas heel vervelend. De cursusblokken schreeuwen om mijn aandacht, daarnaast is er de verplichte skistage van Hogeschool Gent voor de laatste jaarstudenten LO&BR, 10 dagen Italië. Niet echt bevorderlijk voor mijn conditie. Gevolgd door een examenperiode tot 1 februari.
Voor iedereen een fijne kerst en een geweldig nieuwjaar gewenst!
Maar dit draaide toch anders uit dan verwacht. Dinsdagavond begon ik me steeds minder en minder goed te voelen.
Na vroeg te gaan slapen was dit op woensdag helemaal nog niet beter, integendeel. Mijn spieren deden pijn, hoofdpijn, keelpijn. Met andere woorden, ik was geen cent waard. Ik ging toch naar Tielt gaan. Daar zien hoe ik me voelde en al dan niet starten.
Uiteindelijk toch vertrokken, de bezetting was iets minder sterk dan vorig jaar. Want daar waar ik vorig jaar al van in de eerste kilometer bergaf in de achtervolging moest, kon ik nu vrij gemakkelijk volgen. De eerste ronde ging echt vlot. Er waren 4 leiders vertrokken en ikzelf liep in de achtervolgende groep. In ronde 2 kreeg ik dan een beetje een weerbots. De benen liepen vol zuur. Pijnlijke steken maakten zich meester van mijn middenrif, ademhaling stokte, een moeilijk moment. Ondanks dat ik nog rond de 8a10 positie liep kon ik niet opgeven. Er kwamen enkele achtervolgers terug en ik besliste me hiermee te laten mee glijden.
Zoveel mogelijk uit de wind te zitten. In de laatste ronde liet de persoon voor mij, zich even uitzakken, voor mij het moment aan te vallen. Met nog een kleine kilometer te gaan de gas open. Ik nam een 10-tal meter. Ik dacht dat dit wel genoeg was zolang het tempo hoog bleef. Blijkbaar mocht ik deze niet onderschatten, en hij sprintte me nog net op tijd voorbij. 9de plaats, 33'58". 1' beter dan afgelopen jaar. Mits een goede gezondheid liep ik hier zeker nog wat beter.
De komende weken worden helaas heel vervelend. De cursusblokken schreeuwen om mijn aandacht, daarnaast is er de verplichte skistage van Hogeschool Gent voor de laatste jaarstudenten LO&BR, 10 dagen Italië. Niet echt bevorderlijk voor mijn conditie. Gevolgd door een examenperiode tot 1 februari.
Voor iedereen een fijne kerst en een geweldig nieuwjaar gewenst!
Seizoensopbouw richting 2013, deel 3
Eerder had ik al vermeld dat ik enkele wedstrijden ging lopen.
Mijn eerste wedstrijd vond plaats in de korte cross van Mechelen. Net geen 3km superhard knallen.
De start was iets minder, maar het verdere verloop van de koers was goed, ik kon stelselmatig opschuiven en eindigde nog net in de top 10. Goede begin dus.
Een tijd later stond dan de lange cross van Arendonck op het programma, Dit was al andere koek. De eerst 3 van de 5 te lopen ronden gingen niet vooruit. Zware benen, niet vooruit gerakend. Ik liep toen ergens rond de 15de positie. Met nog 2 ronden te gaan sloeg mijn motor ineens aan.. De benen draaiden zoals het moest en ik kon maar liefst nog 5 plaatsen opschuiven. Het was nog even een battle om de 10de plaats maar door mijn gemene kant te laten zien kon ik hem nog tijdig verschalken.
Tussen deze wedstrijden door deed ik samen met Jente Samson mee in de Run-Bike van Overmere. Na een goede start van Jente hebben we onze koppositie niet meer afgegeven. Al Run-bikend liepen en reden we naar de overwinning op de lange afstand (18km) in 54'
Na een periode van trainen liep ik in Burcht, 5km door het centrum. Ik wou mezelf even testen en na een goede 500m ging ik er alleen vandoor. Deze positie gaf ik niet meer uit handen en kon vrij vlot naar de overwinning lopen.
De volgende wedstrijd zal Tielt zijn. Welke afstand ik daar ga lopen weet ik nog niet. de 5 of de 10km.
Want afgelopen dinsdag heb ik samen met The Yellow Armada en Jan Olbrecht lactaattesten afgenomen. Deze brachten voor mezelf verrassende resultaten.
Een radicale verandering qua training dringt zich op. Hier zal er later deze week nog over gesproken worden om de trainingen te optimaliseren in functie van 2013.
Mijn eerste wedstrijd vond plaats in de korte cross van Mechelen. Net geen 3km superhard knallen.
De start was iets minder, maar het verdere verloop van de koers was goed, ik kon stelselmatig opschuiven en eindigde nog net in de top 10. Goede begin dus.
Een tijd later stond dan de lange cross van Arendonck op het programma, Dit was al andere koek. De eerst 3 van de 5 te lopen ronden gingen niet vooruit. Zware benen, niet vooruit gerakend. Ik liep toen ergens rond de 15de positie. Met nog 2 ronden te gaan sloeg mijn motor ineens aan.. De benen draaiden zoals het moest en ik kon maar liefst nog 5 plaatsen opschuiven. Het was nog even een battle om de 10de plaats maar door mijn gemene kant te laten zien kon ik hem nog tijdig verschalken.
Tussen deze wedstrijden door deed ik samen met Jente Samson mee in de Run-Bike van Overmere. Na een goede start van Jente hebben we onze koppositie niet meer afgegeven. Al Run-bikend liepen en reden we naar de overwinning op de lange afstand (18km) in 54'
Na een periode van trainen liep ik in Burcht, 5km door het centrum. Ik wou mezelf even testen en na een goede 500m ging ik er alleen vandoor. Deze positie gaf ik niet meer uit handen en kon vrij vlot naar de overwinning lopen.
De volgende wedstrijd zal Tielt zijn. Welke afstand ik daar ga lopen weet ik nog niet. de 5 of de 10km.
Want afgelopen dinsdag heb ik samen met The Yellow Armada en Jan Olbrecht lactaattesten afgenomen. Deze brachten voor mezelf verrassende resultaten.
Een radicale verandering qua training dringt zich op. Hier zal er later deze week nog over gesproken worden om de trainingen te optimaliseren in functie van 2013.
Seizoenopbouw richting 2013, deel 2
In het eerste deel had ik het over enkel verandering qua trainers. In dit tweede deel gaan we dieper in de opbouw naar 2013 toe. Nu mijn trainersstaf op punt stond restte me nog een belangrijke vraag. Of ik al dan niet ging veranderen van Triatlon-Duatlon club. Een spreekwoord zegt, "verandering van spijs doet eten". Met deze slogan werden enkele contacten gelegd. Maar uiteindelijk kwam TDW met een uitzonderlijk aantrekkelijk aanbod. Ik moet hiervoor vooral Pieter Bracke bedanken. Voor het vertrouwen, voor de moeite, en om te toch weer te overtuigen bij Triatlon&duatlon Wetteren te blijven.
In 2013 zal ik me wel aansluiten bij een Franse duatlon ploeg. Om zo deel te nemen aan enkele Franse GP's in D1.
Grand prix Duatlon van het allerhoogste niveau. Op een hoger niveau aan wedstrijden deelnemen is een goede leerschool. Ervaring opdoen die in latere wedstrijden zeker gebruikt kan worden.
Ook zal ik duatlon blijven combineren met triatlon. Wedstrijden zoals Kapelle o/d Bos, Ieper, Knokke, Berlare zullen zeker op de kalender voorkomen.
Internationale wedstrijden zou ik ook graag op mijn kalender zetten, zoals het EK/WK duatlon in Horst/Ottawa. Maar hiervoor is het nog afwachten op selectiecriteria van de VTDL.
Als voorbereiding op het nakende duatlon en later ook het triatlon seizoen zal ik me via enkele kleinere regionale wedstrijden voorbereiden.
Enkele crossen en later ook enkele stratenlopen zullen op de kalender geplaatst worden. Later hierover meer.
In 2013 zal ik me wel aansluiten bij een Franse duatlon ploeg. Om zo deel te nemen aan enkele Franse GP's in D1.
Grand prix Duatlon van het allerhoogste niveau. Op een hoger niveau aan wedstrijden deelnemen is een goede leerschool. Ervaring opdoen die in latere wedstrijden zeker gebruikt kan worden.
Ook zal ik duatlon blijven combineren met triatlon. Wedstrijden zoals Kapelle o/d Bos, Ieper, Knokke, Berlare zullen zeker op de kalender voorkomen.
Internationale wedstrijden zou ik ook graag op mijn kalender zetten, zoals het EK/WK duatlon in Horst/Ottawa. Maar hiervoor is het nog afwachten op selectiecriteria van de VTDL.
Als voorbereiding op het nakende duatlon en later ook het triatlon seizoen zal ik me via enkele kleinere regionale wedstrijden voorbereiden.
Enkele crossen en later ook enkele stratenlopen zullen op de kalender geplaatst worden. Later hierover meer.
Seizoensopbouw richting 2013, deel 1
10 weken zijn reeds gepasseerd sinds mijn eerste training na een rustperiode van 2 weken.
In de eerste plaats was rusten niet evident voor mij. Twee weken volledige inactiviteit had ik nooit eerder meegemaakt.
Een bijkomend iets was dat ik er na twee weken iets te diep in zat, in zo niks doen.
De opstart verliep voor mij niet van een leien dakje. De trainingsgroep waar ik meermaals per week met train, had zo geen rustperiode gehad en deze zaten allemaal op een hoger niveau dan mezelf te trainen. Ik laat met niet graag doen en overzette me zo een beetje die eerste weken. Met een rugblessure en knieblessure tot gevolg.
Stapje terug zetten, me laten behandelen was dan de eerste stap die ik zette.
Ondertussen was ik ook druk in de weer mijn begeleiding te optimaliseren. Met hoofdtrainer Dany van de Putte was ik al een tijd aan het werk, maar voor het zwemmen en het fietsen had ik nieuwe begeleiding nodig. Elise Feryn rondde haar studies af met het behalen van triatlon trainer A. Ze begeleidde me 2 jaar lang. Ik moet haar hiervoor bedanken, want zonder haar zat ik nooit op dit niveau. Elise, bedankt!
Na wat rondvraag kwam ik terecht bij André Groebbens. Na een contactmoment besloten we een samenwerking te starten. André ging vanaf heden mijn zwemmen onder handen nemen. Hier hij redder is in het zwembad van Aalst is een zwembad hem niet vreemd, trainer van diverse andere triatleten, zwemtrainer geweest in de zwemclub en zelf ook voormalig triatleet. Mijn zwemmen is dus in goede handen. Voor mij is zwemmen geduld uitoefenen. stap voor stap, heel langzaam maak ik progressie.
Met fietstrainer Emmanuel Hiel is ook mijn fietsen in goede handen. Combinatie school-studie-sport (zwemmen-lopen) is er momenteel nog geen ruimte om hier echt hard aan te werken. In de heel nabije toekomst zou hier verandering in komen. Zodat ook deze discipline snel op punt komt te staan.
Dit is een eerste deel, richting 2013 toe. Later meer!
In de eerste plaats was rusten niet evident voor mij. Twee weken volledige inactiviteit had ik nooit eerder meegemaakt.
Een bijkomend iets was dat ik er na twee weken iets te diep in zat, in zo niks doen.
De opstart verliep voor mij niet van een leien dakje. De trainingsgroep waar ik meermaals per week met train, had zo geen rustperiode gehad en deze zaten allemaal op een hoger niveau dan mezelf te trainen. Ik laat met niet graag doen en overzette me zo een beetje die eerste weken. Met een rugblessure en knieblessure tot gevolg.
Stapje terug zetten, me laten behandelen was dan de eerste stap die ik zette.
Ondertussen was ik ook druk in de weer mijn begeleiding te optimaliseren. Met hoofdtrainer Dany van de Putte was ik al een tijd aan het werk, maar voor het zwemmen en het fietsen had ik nieuwe begeleiding nodig. Elise Feryn rondde haar studies af met het behalen van triatlon trainer A. Ze begeleidde me 2 jaar lang. Ik moet haar hiervoor bedanken, want zonder haar zat ik nooit op dit niveau. Elise, bedankt!
Na wat rondvraag kwam ik terecht bij André Groebbens. Na een contactmoment besloten we een samenwerking te starten. André ging vanaf heden mijn zwemmen onder handen nemen. Hier hij redder is in het zwembad van Aalst is een zwembad hem niet vreemd, trainer van diverse andere triatleten, zwemtrainer geweest in de zwemclub en zelf ook voormalig triatleet. Mijn zwemmen is dus in goede handen. Voor mij is zwemmen geduld uitoefenen. stap voor stap, heel langzaam maak ik progressie.
Met fietstrainer Emmanuel Hiel is ook mijn fietsen in goede handen. Combinatie school-studie-sport (zwemmen-lopen) is er momenteel nog geen ruimte om hier echt hard aan te werken. In de heel nabije toekomst zou hier verandering in komen. Zodat ook deze discipline snel op punt komt te staan.
Dit is een eerste deel, richting 2013 toe. Later meer!